Το μήνυμα των πολιτών ήταν ξεκάθαρο και όμως οι πλείστοι πολιτικοί συνεχίζουν να αλληθωρίζουν υποτιμώντας τη νοημοσύνη του κόσμου. Από το βράδυ των εκλογών αλλά και μέχρι σήμερα συνεχίζουν κάποιοι με έπαρση και αλαζονεία να θριαμβολογούν και να πανηγυρίζουν. Κι όμως, τα συμπεράσματα δεν μπορούν να διαστρεβλωθούν.
Η αποχή, που για ακόμη μια φορά είναι ο πραγματικός «νικητής» των εκλογών, συνεχίζει να καλπάζει. Παρά την πρωτόγνωρη αποχή, ουσιαστικά με τον άδικο εκλογικό νόμο δεν επιτρέψαμε σε έναν μεγάλο αριθμό ψηφισάντων, 14 % και πλέον, να εκπροσωπηθεί στη Βουλή, αφού κάποια κόμματα που έχουν αλλεργία στην πολυφωνία (για να μη δημιουργηθεί, όπως έλεγαν, κατάσταση δήθεν Βαβέλ), με την αύξηση του ποσοστού εισδοχής στη Βουλή, απέτρεψαν ένα πιο δίκαιο σύστημα, απλής αναλογικής. Κι αυτό βέβαια είναι ακόμα ένα κίνητρο απώθησης του εκλογικού Σώματος να προσέλθει να ψηφίσει. Σε κάποια κόμματα, δεν έλειψε το άρωμα παρεμβάσεων μέσω κομματικών μηχανισμών και σε κάποιους με εύνοια προς έμμισθα κομματικά στελέχη. Ειδικότερα για την αποχή που αφορά στους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ, ουσιαστικά για ακόμη μια φορά (τρίτη) δεν προσήλθαν να ψηφίσουν το κόμμα τους, παρ’ όλον ότι, όπως δείχνουν οι διάφορες αναλύσεις, δεν φαίνεται να μετακινούνται μαζικά σε άλλο κόμμα ή κόμματα.
Ακόμη μια λανθασμένη νομοθεσία ρυθμιστική, που διατηρείται για χρόνια χωρίς διόρθωση, είναι η αναγκαιότητα των νέων ψηφοφόρων να αιτηθούν για να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους. Πράγμα αδιανόητο για τη σύγχρονη μεταψηφιακή περίοδο που διανύουμε.
Απλά θα έπρεπε οι νέοι ψηφοφόροι να εγγράφονται αυτόματα στους νέους καταλόγους. Είναι ακόμη ένας απογοητευτικός λόγος που απωθεί τους ψηφοφόρους και ειδικότερα τους νέους να προσέλθουν για να ψηφίσουν.
Η έλλειψη πολιτικών προτύπων και ειδικότερα όσων χαρακτηρίζονται μαχητικοί, έντιμοι και ασυμβίβαστοι δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τους ψηφοφόρους να προσέλθουν στις κάλπες. Χωρίς να το προσωποποιώ, δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, της βουλεύτριας Ειρήνης Χαραλαμπίδου, που για δεύτερη φορά επιβραβεύεται από τους ψηφοφόρους, έτσι ώστε να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό σε σταυρούς προτίμησης, ανάμεσα σε ψηφοφόρους παγκύπρια. Απλά πολλοί ψηφοφόροι είδαν και διαπίστωσαν τη σταθερή μαχητικότητα και αγωνιστικότητά της για θέματα που απασχολούν την κοινωνία, τα σκάνδαλα, τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Την άκουσαν γιατί την έκριναν συνεπή και αξιόπιστη.
Δυστυχώς ακόμα και σήμερα άκουσα να επαναλαμβάνεται η κλισέ φράση περί τοξικότητας και τοξικού κλίματος. Κοντεύουμε να βαφτίσουμε τη διαφορά, τη διαπλοκή και αδιαφάνεια ως τοξικότητα για όσους τη στηλιτεύουν. Κάποιοι, κυρίως από το κυβερνών κόμμα, μιλούν με έπαρση λες και το αποτέλεσμα εξάλειψε τα πολιτικά ανομήματα της διαπλοκής και διαφθοράς και περίπου θεωρούν το αποτέλεσμα να λειτούργησε γι΄ αυτούς ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Βέβαια δεν αρκεί να τα στηλιτεύει κάποιος, αλλά για να έχει πειστικότητα πρέπει να διακρίνεται ο ίδιος για την εντιμότητα, τη συνέπεια και την αξιοπιστία του. Η διόρθωση της κατάστασης για να μπει ένα φρένο ξεκινά από την αναγνώριση της αλήθειας, των λαθών και όχι με τη διαστρέβλωση της αλήθειας και τον αποπροσανατολισμό. Μόνον έτσι η κοινωνία και το πολιτικό τοπίο θα ηρεμήσουν για να επικρατήσει ένα πραγματικά συναινετικό κλίμα και να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα της κοινωνίας και του τόπου. Αλλά και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν στο κυπριακό πρόβλημα. Μόνον έτσι ο λαός θα ενωθεί και θα συμπορευθεί για το κοινό καλό.
Πολλοί θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν αυτά που γράφω ως πολιτικό ρομαντισμό. Κι όμως, αυτός ο ρομαντισμός βοήθησε πολιτικούς να αντισταθούν και να διαφυλάξουν την πολιτική τους αξιοπρέπεια. Αυτός ο ρομαντισμός είναι απαραίτητος για να προχωρήσουμε στην κάθαρση. Και χωρίς κάθαρση δεν θα υπάρξει πολιτική εξυγίανση.
· Πρώην αναπληρωτής πρόεδρος ΔΗΚΟ.
