Ήταν ιδέα της ψυχολόγου Τίνας Παύλου Επιστημονικής Υπεύθυνης του κλειστού θεραπευτικού κέντρου απεξάρτησης εφήβων της Αγίας Σκέπης στα Λατσιά να ανοίξει για το κοινό για πρώτη φορά στα τρία χρόνια λειτουργίας του. Την επόμενη μέρα αυτής της μοναδικής γιορτής στον κήπο του θεραπευτικού κέντρου, τη ρώτησα αν η υλοποίηση της ιδέας της εντάσσεται στο πλαίσιο της θεραπευτικής διαδικασίας. «Ναι» μου είπε, «ήρθε η ώρα να δείξουμε δουλειά. Ότι πετύχαμε εκείνο που έχουμε πετύχει στο κλειστό πρόγραμμα στο Φιλάνι – να δημιουργήσουμε «κουλτούρα περηφάνιας» που χρειάζεται χρόνο για να κτισθεί. («Είμαι περήφανος/η που είμαι εδώ και είμαι περήφανος/η γι’ αυτό που κάνω»). Κι αυτό ισχύει και για τα μέλη του προσωπικού. Ναι ψες ήμουν πολύ περήφανη γιατί αυτοί οι νέοι εξωτερίκευσαν μιαν αίσθηση φοβερής δύναμης. «Φώναξαν» ότι έχουν την ικανότητα να πετύχουν ό,τι θέλουν στη ζωή τους. Ότι τίποτε δεν τους σταματά. Ότι δεν νιώθουν πια αποτυχημένοι ή ξοφλημένοι, όπως ένιωθαν μέσα στη χρήση. Συγκινήθηκα όταν κάποια παιδιά είπαν ότι «για πρώτη φορά οι γονείς μας ήταν περήφανοι για μας» κι ακόμα περισσότερο όταν άλλα παιδιά που δεν είχαν γονείς στην εκδήλωση, είπαν το εξής: «Το πρωί είχα έγνοια πώς θα νιώσω απόψε που θα έρθουν οι γονείς των άλλων κι εγώ δεν θα έχω κανένα. Και τελικά πέρασα υπέροχα, γιατί είχα κι εγώ την οικογένεια μου που είναι ο κόσμος εδώ της Αγίας Σκέπης». Μερικοί από τους έφηβους του προγράμματος που μου μίλησαν την επομένη, άνοιξαν περισσότερο την εικόνα κι εκφράστηκαν ακόμα πιο δυνατά: «Για μας εδώ δεν είναι απλά μια οικογένεια, είναι ο παράδεισος»!
