Ο Τάσος Γ. Οικονόμου, κάτοικος Παραλιμνίου, γράφει για την πολεμική ρητορική, σημειώνοντας πως υπάρχουν πολλοί που πάνε γυρεύοντας και στο τέλος την πληρώνουν όλοι.
Θα ήθελα να ξυπνήσω ένα πρωϊνό, και στις ειδήσεις, να μην ακούσω το όνομα Τουρκία, Τσαβούσογλου, Δένδια, Ερντογάν, Μητσοτάκη. Είμαι δειλός και φοβούμαι. Δεν θέλω πόλεμο. Δεν είμαστε η Αμερική. Ούτε η Αγγλία. Αδιόρθωτοι είμαστε. Ο πόλεμος, δεν θα λύσει το πρόβλημα μας. Θα φέρει καταστροφές και ερείπια.
Είναι στη φύση του ανθρώπου. Όχι για όλους, αλλά για τους περισσότερους. Όπως στα σινεμά. Να βλέπεις το αεροπλάνο να πετά ανάποδα, να ελίσσεται. Γίνεται στις παρελάσεις και σκορπούν ρίγη συγκίνησης. Στον πόλεμο όμως, μανάδες ψάχνουν τους γιους τους και γυναίκες τους συζύγους τους. Στον καφενέ ο άλλος σου λέει, «τώρα που πήραμε τα Rafale, θα τους σκίσουμε».
Άκουσα μια ιστορία από τα παλιά, σίγουρα πραγματική. Περνούσε κάποιος «ρεσπέρης», με την «καρρέττα» του φορτωμένη δεμάτια, πηγαίνοντας στο αλώνι. Περνώντας από το κέντρο του χωριού που ήταν τα καφενεία, είδε κόσμο πολύ μαζεμένο και σταμάτησε να ρωτήσει τι συμβαίνει. Του είπαν ότι τσακώνονται κάποιοι. Και σχολίασε: «Αρέσκει μου τζι’ εμέναν ο καφκάς, μα εν έχω αθκιάσιν». Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί που πάνε γυρεύοντας και στο τέλος την πληρώνουν όλοι.
Σίγουρα από τον τάφο του, ο μ. Μητσοτάκης, πατέρας, άνθρωπος μετριοπαθής, ουδέποτε θα άφηνε να εξελιχθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις στα πρόθυρα του πολέμου. Ίσως και η στήριξη από τον Μακρόν, προέδρου της Γαλλίας, που για δικά του συμφέροντα, κάνει ότι κάνει, επηρεάζει τους σημερινούς κυβερνώντες στην Ελλάδα. Θα έβγαζα το καπέλο στον Μακρόν, αν τα Rafale ή τις φρεγάτες, τα έδινε στην Ελλάδα σε τιμή κόστους.
Σίγουρα, ούτε ο μ. Καραμανλής του 1960, θα ακολουθούσε τη συνεχή κόντρα με την Τουρκία.
Αππώνονται και οι δικοί μας εδώ, και τσακώνονται με όλους. Πώς καταντήσαμε. Ο Πρόεδρος μας, ο κύριος Αναστασιάδης, να τσακώνεται με τα Ηνωμένα Έθνη, να λοιδορεί την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι δεν στηρίζουν τις θέσεις του και να κάνουν ότι επιθυμεί. Θέλει να πουλήσει πατριωτισμό στον λαό, όταν ο ίδιος καταβαράθρωσε το Κυπριακό και διέσυρε την Κύπρο διεθνώς.
Είμαι σίγουρος, ότι όλα τα προβλήματα λύνονται, φτάνει να υπάρχει θέληση, τόλμη, αλλά και να χρησιμοποιείται το μυαλό.
Ειλικρινά λυπούμαι τον κύριο Αβέρωφ, που πληρώνει το κόστος των λαθών της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Αν διαχώριζε τη θέση του από την κυβέρνηση θα χανόταν. Υποστηρίζοντάς την, πληρώνει τα λάθη της. Αν πηγαίνει καλά η οικονομία της Κύπρου, είναι διότι είμαστε υποχρεωμένοι να κινούμαστε στις ΡΑΓΕΣ που ορίζει η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα.
ΥΓ. Σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου, δεν θα μείνουμε αμέτοχοι ως Κύπρος κι εύχομαι να διαψευστώ, όσοι απομείνουν θα γυρεύουν το λάθος.
