Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, πρόσφυγας από την Κερύνεια, σχολιάζει τα των αρχιεπισκοπικών εκλογών…
Καταρχήν, ο θεσμός του λεγόμενου τριπρόσωπου, με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Δηλαδή, τι γίνεται; Ψηφίζει η πλειοψηφία τού Χριστεπώνυμου πληρώματος της κυπριακής Ορθοδόξου Εκκλησίας κάποιον ιεράρχη και τελικά προκύπτει άλλος. Οι τρεις πρώτοι σε σταυρούς προτίμησης, θα τεθούν ενώπιον της Ιεράς Συνόδου. Και εκεί θα αρχίσουν οι βυζαντινισμοί… Άδικες, απαράδεκτες ενδοεκκλησιαστικές δολοπλοκίες, με τις οποίες ο απλός άνθρωπος είναι αντίθετος. Αλληλομαχαιρώματα και κτυπήματα κάτω από τη μέση… Γιατί να μην μπορεί να εφαρμοστεί ο κανόνας «ένας χριστιανός, μία ψήφος»; Είδαμε και το παράδοξο προηγούμενο της εκλογής του μακαριστού Χρυσοστόμου του Β΄ το 2006. Που με ένα θλιβερό 9%, ανέβηκε στον αρχιεπισκοπικό θώκο!
Βλέπουμε τους συνοδικούς, να χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες. Διαβάζω για αρχιεπισκοπικούς, για Αθανασιακούς, Κυκκώτες. Και βλέπουμε και τον μητροπολίτη Μόρφου να κινείται ως μοναχικός καβαλάρης. Κάτι σαν τον Λούκυ Λουκ, ένα πράμα… Έγραψα στο Facebook αστειευόμενος, ότι θα χαιρόμουν να εκλεγεί ο άγιος Μόρφου, διότι κάπου-κάπου θα γελάει και το χειλάκι του κάθε πικραμένου, με τις περίεργες, γραφικές προσεγγίσεις του, περί ομοφυλοφιλίας, περί παρά φύση ερωτικών σχέσεων και λοιπά…
Βλέπουμε βέβαια, ότι ο πιο λαοφιλής –αν μου επιτρέπεται ο όρος– είναι ο μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος. Όμως δεν του βγαίνουν τα κουκιά. Δηλαδή, ο ίδιος και οι συν αυτώ, φοβούνται ότι δεν συγκεντρώνει 8+1, από τους 16, ενώπιον της Ιεράς Συνόδου.
Μα τι καταστατικό είναι αυτό; Θα το χαρακτήριζα εντελώς αντιδημοκρατικό. Το δίκαιο θα ήταν, ένας χριστιανός, μία ψήφος. Έτσι θα αποφεύγονταν τα «πάρε – δώσε», οι δολοπλοκίες, οι υπόγειες συνεννοήσεις, τα οικονομικά συμφέροντα.
Αλλά και οι επιρροές από άλλες Εκκλησίες. Οι εκλογές αυτές, έχουν ιδιαίτερη σημασία. Στο παιχνίδι, έμμεσα θα συμμετάσχει η Εκκλησία της Μόσχας, του Κιέβου και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ίσως και η Εκκλησία της Ελλάδος… Διότι φαίνεται ότι η Κύπρος, εκτός από γεωπολιτικός, γεωστρατηγικός κόμβος, απέκτησε και κάποιο ρόλο στις εκκλησιαστικές διαμάχες, μετά την αναγνώριση, από τον Βαρθολομαίο, τού Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Εν πάση περιπτώσει. Όποιος και να εκλεγεί, δεν θα θυμίζει το νόημα της θρησκείας μας, που είναι η απλότητα, η ταπεινότητα, η αγάπη προς τον πλησίον μας.
Δεν θα συνάδει καθόλου, με την απλότητα, με την οποία εμφανίστηκε ο Θεάνθρωπος, μέσα σε μία φάτνη βοσκών, κάτω από τα χνώτα των βοδιών, σε ένα μικρό χωριουδάκι την Βηθλεέμ! Και αυτός είναι και ο λόγος που δεν πρόκειται εγώ προσωπικά, να συμμετάσχω σε τέτοιες υποκριτικές καταστάσεις.
