Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, πρόσφυγας από την Κερύνεια, γράφει για το ΝΑΤΟ την Κύπρο και την ανάγκη, κατά τον ίδιο, μη εξάρτισης της Εθνικής Φρουράς από ρωσικής κατασκευής όπλα…
Το θέμα της ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, πηγαίνει πολύ πίσω, χρονικά. Ίσως και πιο πίσω από το 1960, κατά τις συνθήκες ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Ηνωμένο Βασίλειο τότε, δεν είχε αντίρρηση, στο να ενταχθεί η Κύπρος στην τότε ΕΟΚ και στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Δεν συμφωνούσε όμως, στην ένταξη της στο ΝΑΤΟ.
Να αναφέρουμε και άλλες δύο περιπτώσεις. Το 1985, ο τότε Πρόεδρος, μακαριστός Σπύρος Κυπριανού, έθεσε το θέμα στην Βρετανίδα πρωθυπουργό, Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία του είπε ότι θα το συζητήσει με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η απάντηση που πήρε, ο κ. Κυπριανού ήταν ότι, σε ενδεχόμενη ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, αντί η λύση του Κυπριακού να γινόταν ευκολότερη θα περιπλέκονταν έτι περισσότερο!
Εκτός αυτών, έχουμε και μία μαρτυρία τού πρέσβη επί τιμή, δόκτορος Ανδρεστίνου Παπαδοπούλου, οποίος σε πρόσφατο άρθρο του στον «Φιλελεύθερο», είχε δηλώσει ότι, όταν υπηρετούσε ως βοηθός διευθυντής στη Γραμματεία της Κοινοπολιτείας, το 1975 και είχε διάλογο με τον Μακάριο στο Κίνγκστον της Τζαμάικα, ο Μακάριος του είπε ότι είχε ζητήσει την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ, αλλά Ηνωμένες Πολιτείες το απέρριψαν ασυζητητί. Και ερχόμαστε στο σήμερα. Σύμφωνα με αυτά που διαβάζουμε, είτε στον Τύπο, είτε σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, νομίζω πως εκ των πραγμάτων, έφτασε η ώρα για μία, «απο – ρωσοποίηση», αν μου επιτρέπεται ο όρος. Μα είναι απλό.
Αν ρίξουμε μία γρήγορη ματιά στο οπλοστάσιο της Εθνικής Φρουράς, θα δούμε ότι τα οπλικά συστήματα που διαθέτει η δύναμη, κατεξοχήν προέρχονται από τη Ρωσία. Από πού να ξεκινήσουμε; Από τα επιθετικά ελικόπτερα MΙ-35; Τα άρματα μάχης Τ-80; Τα οποία δεν μπορούν να συντηρηθούν επαρκώς και έχουν ξεπερασμένη τεχνολογία; Να αναφερθούμε στα ρωσικά ΤΟΜΑ, BMP-3; Που είναι γερασμένα και έχουν κλείσει τον κύκλο ζωής τους; Ή να πούμε για το γνωστό αντιαεροπορικό σύστημα, TOR-M1 και τα μέσου βεληνεκούς BUK M1-2;
Πρέπει, λοιπόν, να απογαλακτιστούμε επιτέλους από τη Ρωσία, λόγω και των γεγονότων στην Ουκρανία και των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στην Μόσχα από τους Δυτικούς. Και να στραφούμε προς τις δυτικές χώρες και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είδαμε ότι πρόσφατα ευχαρίστησε ο κ. Αναστασιάδης, τον Αμερικανό γερουσιαστή, Μπομπ Μενέντεζ, για τις ενέργειές του προς την κατεύθυνση της άρσης του εμπάργκο πώλησης όπλων προς την Κυπριακή Δημοκρατία, που νομίζω ισχύει από το 1987. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι το εξής: Κινείται προς την ορθή κατεύθυνση η μετατροπή της μικρής Κύπρου σε αστακό; Προς αντιμετώπιση επεκτατικών κινήσεων της Τουρκίας προς νότον; Ή, θα ξοδέψουμε τεράστια ποσά, χωρίς να ισχυροποιηθεί επαρκώς η άμυνά μας; Δεδομένου και του γεγονότος ότι, η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο σε ισχύ στρατό στο ΝΑΤΟ. Μετά τις ΗΠΑ.
Νομίζω, από τους τρεις υποψηφίους για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ο Αβέρωφ Νεοφύτου υποστηρίζει ένταξη στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, δεν αρκεί να το θέλουμε εμείς. Πρέπει η θέλησή μας αυτή, να εναρμονίζεται και με τα συμφέροντα, όχι μόνο των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ, αλλά και της Ευρώπης γενικότερα. Και φυσικά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Θεωρώ ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, προς ένα τέτοιο, μεγάλο βήμα. Και να ισχυροποιήσουμε αποτελεσματικά την άμυνά μας. Ίσως και παίρνοντας ακόμη και από το Ισραήλ, το αντιαεροπορικό σύστημα Iron dome. Δεν γνωρίζω, αν έχουμε την οικονομική δυνατότητα προς τούτο.
«Δεί δε χρημάτων, και άνευ τούτων, ουδέν έστι, γενέσθαι τών δεόντων», δηλαδή δεν μπορεί να γίνει τίποτα χωρίς χρήματα (Δημοσθένης, ο Αθηναίος, 384-322 π.Χ.).
