Για τη βία στα γήπεδα γράφει ο Κυριάκος Πολυκάρπου…
Με λύπη, οι περισσότεροι από μας είδαμε την περασμένη Κυριακή να εκτυλίσσονται για ακόμα μια φορά σκηνές ντροπής που έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο. Πάντως, μερίδιο ευθύνης έχουμε σχεδόν όλοι οι ενήλικες. Γιατί, αυτά που είδαμε δεν είναι άλλο από τα αποτελέσματα μιας μεγάλης αλυσίδας αρνητικών καταστάσεων που διαιωνίζονται εδώ και δεκαετίες.
Η οικογένεια βουβά συμμετέχει, αφού οι πλείστοι των γονέων –εν αγνοία– τους προωθούν την αδιαφορία προς τον εσωτερικό κόσμο των τέκνων τους από την παιδική τους ηλικία, την απάθεια στα όσα συμβαίνουν γύρω τους, την τάση σύγκρισης, κατάκρισης, επίκρισης και συναγωνισμού με τους συνομίληκους τους, την έλλειψη σεβασμού προς την ιδιωτική τους ζωή, προσωπικότητα και ιδιαιτερότητα, την αποφυγή σε βάθος συζήτησης για πτυχές της ζωής, απομάκρυνση από τη χριστιανική διδαχή στην ορθή της έκφραση, επιδίωξη κάθε υλιστικού στόχου, φήμης και λάμψης, απάθεια στις δύσκολες τους στιγμές, αδιαφορία των ίδιων των γονέων να μορφωθούν και να ενημερωθούν για τις τόσες παγίδες και κακοτοπιές που πλασάρει σήμερα η κοινωνία μας.
Συμπέρασμα: Τα παιδιά ενηλικιώνονται σε ένα κόσμο που οι γονείς δεν έχουν ιδέα και δεν προσπάθησαν να καταλάβουν ποτέ, στην ουδετερότητα, με το πρώτο κύμα να τους παρασύρει σε σκοτεινά μονοπάτια της σύγχρονης στημένης κοινωνίας του συμφέροντος και της αποπροσωποποίησης…
