Ο Κυριάκος Πολυκάρπου αναφέρεται στην ανάγκη ως κοινωνία να προστατεύσουμε το περιβάλλον και να εργαστούμε για τη μείωση της μόλυνσης και της καταστροφής του…
Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά, λέει κάποιο παλιό γνωμικό. Ωστόσο, εμείς στην Κύπρο δεν το έχουμε και σε υπόληψη. Παρά τη ριζική και τεράστια ανάπτυξη σε όλους τους τομείς, στον τομέα που ονομάζεται περιβάλλον βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την καταστροφή.
Σωροί από σκουπίδια, μπάζα, άχρηστα είδη υγιεινής, κατεστραμμένα έπιπλα, καρέκλες, καναπέδες, ηλεκτρικά είδη, σωλήνες, κεραμικά, γυαλιά, τενεκεδάκια αναψυκτικών, πλαστικά, ελαστικά, συσκευές κλιματισμού, σκύρα από παλιές οικοδομές, μεταλλικά απόβλητα και άλλα πολλά «κοσμούν» τους ανοικτούς χώρους, τα αδειανά οικόπεδα, τα πάρκα, τα ρυάκια, τις χαράδρες και τα ποτάμια του δύσμοιρου, αλλά, και ευρωπαϊκού τούτου τόπου.
Πέραν τούτου, η ανεξέλεγκτη υλοτομία, η μόλυνση από τον άνθρωπο στη θάλασσα, είναι οι αιώνιοι εχθροί του περιβάλλοντος. Οι εμπρησμοί που γίνονται στους διάφορους χώρους χλωρίδας και πανίδας αποτεφρώνουν τεράστιες εκτάσεις πρασίνου. Οι διάφορες ουσίες των εργοστασίων που απελευθερώνονται στο περιβάλλον, τα απόβλητα που χύνονται στη θάλασσα, τα ζώα και τα πουλιά που βρίσκονται υπό εξαφάνιση, απειλούν να καταστρέψουν την βιολογική και φυσική αλυσίδα της ζωής.
Η στάση μας σαν άνθρωποι πολιτισμένοι είναι η αδιαφορία. Έχουμε ήδη μπει στην τρίτη δεκαετία της τρίτης χιλιετίας και ακόμη να καταλάβουμε ότι η κατάληξη μας θα είναι πολύ άσχημη και ότι η απέραντη ομορφιά της φύσης βαδίζει προς το τέλος.
Γι’ αυτό μόνο ο ανθρώπινος παράγοντας μπορεί να σώσει το περιβάλλον, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό που υπάρχει γύρω μας είναι το θείο δώρο και είμαστε υποχρεωμένοι να το προστατέψουμε. Με την αδιαφορία μας οδεύουμε σε ένα τέλος χωρίς γυρισμό.
