Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, πρόσφυγας από την Κερύνεια, γράφει για τον μέχρι στιγμής αντίκτυπο που έχει στην Ευρώπη, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία…
Δεν το κρύβω, ότι ήμουν από την αρχή εξ εκείνων, που αποκαλούσαν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ως μία απαράδεκτη, φασιστική ενέργεια. Και αυτό γιατί, χωρίς να προκληθούν οι Ρώσοι, επενέβησαν με τον πανίσχυρο στρατό τους, σε μία γειτονική χώρα, κυρίαρχη και ευρωπαϊκή, απλά για να την κατακτήσουν. Και ας επιμένουν κάποιοι να μας πουλάνε το παραμύθι για τα τάγματα τού Αζόφ, που ήταν απλώς μία μειοψηφία στον ουκρανικό στρατό. Ή, για το πραξικόπημα που έριξε τον ρωσόφιλο Γιανουκόβιτς το 2014.
Εάν δεχθούμε ότι επενέβη η Ρωσία για να σώσει τους καταπιεσμένους ρωσόφωνους, είναι σαν να ρίχνουμε νερό στο μύλο της τουρκικής προπαγάνδας, η οποία υποστηρίζει ότι το ’74 έπραξε ακριβώς το ίδιο στην Κύπρο. Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο Νταβούτογλου έγραψε στο βιβλίο του, «Στρατηγικό βάθος», ότι και κανένας Τουρκοκύπριος να μην υπήρχε στην Κύπρο, θα έπρεπε να το ανακαλύψουν (σελ. 279).
Όμως, πού πάμε; Φαίνεται ότι τις συνέπειες της ατέρμονης αυτής σύγκρουσης, που τείνει να μετατραπεί σε πόλεμο χαρακωμάτων, θα την πληρώσει ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης, που δεν φταίει σε τίποτα. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι που επιχαίρουν με όλα αυτά και θεωρούν μαγκιά το ότι ο Πούτιν μπορεί να κλείνει τη στρόφιγγα του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη.
Και το ανησυχητικό, που εμένα με προβληματίζει ιδιαίτερα, είναι το γεγονός ότι, η Ρωσία αντί να στριμωχτεί λόγω των κυρώσεων (sanctions), έχει μαζέψει έσοδα 158 δισεκατομμυρίων ευρώ. Με τις εξαγωγές ορυκτών καυσίμων κατά το εξάμηνο του πολέμου! Επωφελήθηκε από τις υψηλές τιμές. Και αυτό, δεν το λένε οι ίδιοι οι Ρώσοι, αλλά το ανακοίνωσε το Κέντρο Έρευνας για την Ενέργεια και τον Καθαρό Αέρα [Centre for research on Energy and Clean Air (CREA)], που εδρεύει στην Φιλανδία. Φαίνεται ότι μας έχουν στο χέρι, ο Πούτιν και οι συν αυτώ.
Και τι μπορούμε να κάνουμε; Να προτείνουμε στον ηγέτη της Ουκρανίας, να δεχθεί τον ακρωτηριασμό της χώρας του; Αμαχητί; Αυτό θα ήταν τουλάχιστον άδικο, απαράδεκτο και αισχρό. Να δεχθεί την ατίμωση;
Γι’ αυτό, τασσόμαστε με το μέρος του. Ωστόσο, εγώ προσωπικά, προβλέπω, δυστυχώς, ότι η Ουκρανία θα διχοτομηθεί. Οι ανατολικές περιοχές, όπως και η Κριμαία, θα ενσωματωθούν στη ρωσική αυτοκρατορία που ονειρεύεται ο νέο-Τσάρος, Πούτιν.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους δηλαδή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρακολουθούν, σχεδόν απαθείς. Δυστυχώς, βλέπω ότι σύντομα, οι άνευρες και χλιαρές κυρώσεις που ελήφθησαν κατά της Ρωσίας, θα καταρρεύσουν.
Και αν ηττηθεί η πολιτισμένη Δύση –αν μου επιτρέπεται ο όρος– από έναν δικτατορικό, μανιακό και εγωπαθή τσάρο, το μέλλον της Ευρώπης, αλλά και όλων των δημοκρατικών χωρών του πλανήτη, διακυβεύεται. Τίθεται εν κινδύνω. Διότι, εάν συγκεντρώσει κάποιος δικτάτορας την απόλυτη εξουσία, επειδή κατέχει κάτι, που οι άλλοι χρειάζονται τόσο πολύ, για να θερμανθούν, να κινήσουν τα εργοστάσιά τους και λοιπά, αυτό θα σημαίνει και το τέλος της παγκόσμιας δημοκρατίας!
