Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, πρόσφυγας από την Κερύνεια, με αφορμή τις τουρκικές απειλές και προκλήσεις έναντι της Ελλάδας, κάνει αναφορές στο τι προβλέπουν οι Συνθήκες για το καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Ο Τούρκος πρόεδρος, προτίθεται να θέσει στη Σύνοδο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στα τέλη Ιουνίου, θέμα αποστρατικοποίησης των νησιών που γειτνιάζουν με τις τουρκικές ακτές.
Ας δούμε όμως, την προϊστορία και τις Συνθήκες οι οποίες υπεγράφησαν κατά τον 20ο αιώνα.
Η αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών, Λήμνου και Σαμοθράκης, η οποία μαζί με την αποστρατικοποίηση των Δαρδανελλίων, της θάλασσας του Μαρμαρά, καθώς και των τουρκικών νήσων Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada), και τών Λαγουσών νησων (Tavcan), προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λωζάννης για τα Στενά, του 1923.
Ωστόσο η Συνθήκη αυτή, καταργήθηκε από τη Συνθήκη του Μοντρέ, το 1936. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Ρουστού Αράς, μιλώντας στην Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση με την ευκαιρία της κύρωσης της Συνθήκης του Μουντρέ, αναγνώρισε ανεπιφύλακτα το δικαίωμα της Ελλάδος, να εγκαταστήσει στρατεύματα στη Λήμνο και στη Σαμοθράκη (εφημερίδα των πρακτικών της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τεύχος 12, σελ. 309, 31η Ιουλίου 1936).
Όσο αφορά, στα νησιά Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ικαρία, δεν προβλέπεται καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης. Θέτει όμως, κάποιους άλλους περιορισμούς. Ας το δούμε πιο αναλυτικά:
1) Στο άρθρο 13, η Συνθήκη της Λωζάνης, απαγορεύει στην Ελλάδα, να εγκαταστήσει ναυτικές βάσεις, ή οχυρωματικά έργα.
2) Δεν επιτρέπει σε ελληνικά στρατιωτικά αεροσκάφη, να υπερίπτανται άνωθεν εδαφών της ακτής της Ανατολίας (Μικρά Ασία).
3) Αντίστοιχα και η Τουρκία, δεν δικαιούται να επιτρέπει σε τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, να υπερίπτανται άνωθεν των νήσων Λέσβου, Χίου, Σάμου και Ικαρίας.
Και ενώ η Ελλάς, εφαρμόζει μέχρι σήμερα τις διατάξεις αυτές, η Τουρκία έχει επανειλημμένως παραβιάσει, και συνεχίζει να παραβιάζει τις νομικές της υποχρεώσεις. Εάν λοιπόν, το ΝΑΤΟ θέλει να συμβαδίζει με το Διεθνές Δίκαιο και με τις Συνθήκες που υπεγράφησαν πριν από περίπου έναν αιώνα, οφείλει να αναγνωρίσει, ότι το δίκιο είναι με το μέρος της μητρός Ελλάδος. Και όχι με το μέρος της αναθεωρητικής δύναμης, που ακούει στο όνομα, Τουρκία!
