Η αγωνιώδης κραυγή της μαθήτριας της Γ ́ Λυκείου Αλίκης Ελράη, που εκφράζει την αγανάκτησή της για τα όσα συμβαίνουν στα σχολεία σήμερα…
Στη σημερινή εποχή που η δημοκρατία διέρχεται κρίση και η πολιτική ζωή φαινόμενα εκφυλισμού και διαφθοράς, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιζόμαστε σαν πειραματόζωα εδώ και 3 ολόκληρα χρόνια. Δεν ζήσαμε το Λύκειο και σε μόλις 4 μήνες θα έρθουμε αντιμέτωποι με τις πιο σημαντικές εξετάσεις της ζωής μας. Δυστυχώς, κανένας δεν αντιστέκεται, κανένας δεν μιλά, απλά ακούει. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε γιατί και εμείς ως μαθητές δεν μπορούμε να αδιαφορούμε και να μένουμε άπραγοι στη χειραγώγηση του υπουργού. Έχουμε φωνή και πρέπει να ακουστεί. Αυτός ο υπουργός (έτσι τον λέμε), πρόπερσι με 4 κρούσματα έκλεισε τα πάντα και δοκίμασε για πρώτη φορά το διαδικτυακό σχολείο εκτός από τις εξετάσεις τετραμήνων, με σκοπό να μη στερούμαστε τη μάθηση. ΝΑ ΜΗ ΣΤΕΡΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗ ΜΑΘΗΣΗ!
Εμείς, που φέτος δεν έμειναν μαθητές για να κάνουν εξετάσεις και με τόσες σειρές εξετάσεων που είναι διευθετημένες να κάνουμε θα τελειώσουμε σε ένα μήνα. (Και πώς θα καταφέρνουν οι νοσούντες μαθητές να παρακολουθούν και να συμβαδίζουν με τη συνέχεια της ύλης, ενώ διαβάζουν για τις εξετάσεις;).
Πότε, κύριε Προδρόμου, θα καλύψουμε την ύλη του Β ́ τετραμήνου για τις Παγκύπριες; Πώς δεν θα νοσήσουμε όλοι, αν οι επαφές βγαίνουν κανονικά; Δηλαδή, ΓΚΡΕΜΙΣΑΤΕ το μέλλον μας μόνο για το δικό σας συμφέρον και μονάχα για να σας θυμούνται. Και για τι δηλαδή να σας θυμούνται; Για ποιο ακριβώς σπουδαίο έργο σας; Ονομάζεστε ΥΠΟΥΡΓΟΣ για να παίρνετε μπροστά την κοινωνία, κύριε «Οπισθόδρομε», γιατί μόνο πίσω την παίρνετε εδώ και 2 χρόνια. Εξαιτίας σας δεν ζήσαμε ένα φυσιολογικό σχολείο, το μόνο που ζήσαμε είναι την προσπάθεια για την καταστροφή του μέλλοντός μας. Που εμείς στην προσπάθεια να καταφέρουμε να πετύχουμε στη ζωή μας, να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας (που εσείς αποδεκατίσατε), το μόνο που κάνουμε είναι να κλαίμε, να αγχωνόμαστε.
Πόσοι μαθητές τη σήμερον εποχή έχουν πάθει κατάθλιψη; ΠΟΣΟΙ; Πολύ πιθανόν αυτό το μήνυμα να μην διαβαστεί από σας, όπως πέρσι που το αγνοήσατε, αλλά δεν θα το αφήσω έτσι. Θα το στείλω παντού, για να να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, τουλάχιστον, για τις επόμενες γενιές, μιας και τη δικιά μας την γράψατε…
Ευχαριστούμε, λοιπόν, κύριε υπουργέ…
