Ο Προκόπης Γεωργίου, από τη Λάρνακα, πρώην Ανώτερος Αστυνόμος, γράφει με αφορμή τα όσα τεκταίνονται τον τελευταίο καιρό ενόψει προεδρικών εκλογών.

Εδώ και καιρόν μπήκαμε στη προεδρολογία και πλείστοι επέκριναν όλους όσοι ανακίνησαν το κεφαλαιώδες τούτο πρόβλημα, επικρίνοντας τους ότι ενήργησαν παράκαιρα, και βεβιασμένα καθ’ ότι πολύς χρόνος μας χωρίζει από τες επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Επ’ αυτού διαφωνώ, είναι καθήκον, είναι υποχρέωση του κάθε υποψηφίου προέδρου να ανακαινίσει τις προθέσεις του πολύ έγκαιρα καθ’ ότι πρέπει να πληροφορεί ανελλιπώς τους ψηφοφόρους για τα προγράμματα, τις θέσεις του επί κοινωνικών θεμάτων και ιδιαιτέρως επί του εθνικού προβλήματος. Ο πολίτης απαιτεί πλήρη και ανελλιπή ενημέρωση από τους υποψηφίους προέδρους έτσι ώστε την ώρα της κάλπης να εκδηλώσει αυθεντικά τη θέληση του. Μίλησα, έγραψα πολλά για την ενότητα και αν σήμερα επανέρχομαι είναι γιατί είναι βέβαιον ότι όσο πλησιάζουν οι εκλογές άλλο τόσο θρυμματίζεται το εσωτερικό μέτωπο. Αν σ’ όλες της εποχές και σ’ όλες τις χώρες η ενότητα είναι αρχή, για μας είναι απαραίτητη ανάγκη, αναπόφευκτο υπόβαθρο αγώνα. Κανένας των υποψηφίων προέδρων αλλά και κανένα κόμμα στην Κύπρο δεν έχουν το δικαίωμα να χειρίζονται «εν λευκώ» το εθνικό μας πρόβλημα. Οι χειρισμοί του πρέπει να είναι το απαύγασμα της συλλογικής προσπάθειας των κομμάτων, όλων των ηγετών και για να είναι αυτοί υπεύθυνοι και σωστοί, πρέπει δε να βασίζονται πάνω σε πλήρη, αληθινή ενημέρωση. Η ενότητα κάτω από τις σημερινές συνθήκες πρέπει να βασίζεται πάνω στην ισοτιμία, την αμοιβαία εκτίμηση και τον σεβασμό, πάνω σε ταυτότητα σκοπών και επιδιώξεων. Ενότητα προϋποθέτει τον καθορισμό αμετακίνητων κοινών στόχων και απόλυτη προσήλωση προς την προώθηση τους.  Οι στόχοι αυτοί δεν πρέπει να είναι άλλοι από την απαλλαγή του τόπου μας από τον ξένο κατακτητή, η δημιουργία βάθρων αγώνα και υλοποίηση του δυναμισμού όλου του λαού μέσω των δημοκρατικών θεσμών. Κοινός στόχος ή επανένωση της Κύπρου μας σε μια Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία, βάθρο δε του αγώνα μας, το Δίκαιο, η Ελλάδα και οι τόσες άλλες φιλικές χώρες μετά των οποίων συνήψαμε συμφωνίες, διακηρύξεις σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Είναι αναντίλεκτο γεγονός ότι ως Κύπρος περνάμε την πιο δύσκολη καμπή του εθνικού μας προβλήματος. Ο σουλτάνος της Άγκυρας, στη προσπάθεια του να γαντζωθεί στην εξουσία και να κερδίσει την χαμένη εμπιστοσύνη του τούρκικου λαού που τον έριξε στην φτώχεια και στη μιζέρια, μπορεί να αποτολμήσει κάποιου είδους επεισόδια σε Κύπρο και Αιγαίο. Προς τούτο επιβάλλεται για αναχαίτηση του τουρκικού επεκτατισμού πρέπει να εδραιωθεί ανάμεσα μας η αναγκαία συνείδηση που πρέπει να διακατέχει τον κάθε Κύπριο που οφείλει να προσφέρει στην επιβίωση μας, στην επανένωση της πατρίδας, την ειρήνευση του νησιού μας. Οι δύο κόσμοι που ζουν στην Κύπρο σήμερα, ο ένας ξεχασμένος, ο ένας με τα όνειρα του για επιστροφή στους πατημένους τόπους μαζί με τους τίμια εργαζόμενους και ο άλλος αγωνιζόμενος πάνω στο χαρτί με όλα τα υλικά αγαθά. Με συνέπεια και σκληρή δουλειά πρόσφυγες και μη να αναζητούμε τη μόνη εφικτή λύση που δεν είναι άλλη από την Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία, με συλλογική δράση, ομονοούντες, αρνούμενοι την άγονη μικροκομματική αντιπαράθεση.

Αυτός ο τόπος, φίλοι μου, θέλει μια κυβέρνηση που θα προέλθει από εκλογές να εμπνέει τον λαό, ισχυρή, να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της μεγαλύτερη μάζας του λαού, που να τη σέβεται ο λαός, που με τη σοβαρότητα και τους υπεύθυνους χειρισμούς να ενισχύει την κρατική οντότητα της, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές πεδίο διά του κύρους της. Να δείξουμε και να αποδείξουμε ότι ευθύνη όλων μας να σώσουμε τον τόπο μας που κινδυνεύει ολοκληρωτική καταστροφή και αφανισμό. Οι μακροχρόνιοι αγώνες μας, η κοινή κληρονομιά, ομόψυχα και ομότυχοι μπροστά στον κοινό εχθρό, μας επιβάλλουν όσο ποτέ συστράτευση. Να μην υποσκάπτουμε ούτε την κρατική μας οντότητα, ούτε να εκτρέψουμε το εθνικό μας πρόβλημα από το πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Να μεθοδεύουμε το Κυπριακό με μόνη βάση το εθνικό συμφέρον. Μ’ ακούτε;