Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, πρόσφυγας από την Κερύνεια, γράφει με αφορμή τη δολοφονία του νεαρού φιλάθλου της ποδοσφαιρικής ομάδας Άρης στη Θεσσαλονίκη…
Ο άνθρωπος κατά τον Αριστοτέλη, είναι όν κοινωνικό. Ο φιλόσοφος συμπλήρωσε, ότι εάν ένας άνθρωπος μπορεί να ζει μόνος, είναι είτε Θεός, είτε ζώον (θηρίο). Το πρόσφατο θλιβερό γεγονός της άγριας δολοφονίας του 19χρονου Άλκη στη Θεσσαλονίκη, συνδέεται με την ανάγκη των ανθρώπων να επιβληθούν στον αδύναμο. Επίσης, σχετίζεται με την ανάγκη που έχει ο καθένας εξ ημών, να ανήκει κάπου. Να είναι ενταγμένος σε ένα πολιτικό κόμμα, σε μία ποδοσφαιρική ομάδα –σε σύνδεσμο φιλάθλων εννοώ– και λοιπά! Εκείνο που αδυνατώ να κατανοήσω, όσο κι αν προβληματίστηκα, είναι το εξής, απλό ερώτημα: Τι είναι αυτό, που όπλισε το χέρι ενός νέου ανθρώπου και τον έκανε να αφαιρέσει την ζωή από έναν νεαρό συνάνθρωπό του;
Κάποιοι κάνουν λόγο για οπαδικό μίσος. Κάτι που, δυστυχώς, καλλιεργείται από τους διάφορους ποδοσφαιρικούς συλλόγους. Και γιατί να μην μπορείς να είσαι οπαδός, με την καλή έννοια του όρου;
Συλλυπούμαι την οικογένεια του μικρού Άλκη, αλλά και των άλλων παιδιών που ήταν φίλοι του και τραυματίστηκαν, ευχόμενος, να μπορέσει κάποτε η Αστυνομία, να πατάξει οριστικά τους πυρήνες αυτούς που δημιουργούν τέτοια επεισόδια, τα οποία καταλήγουν και σε φόνους. Αν μπορούσαν και οι εκπαιδευτικοί μας να καλλιεργήσουν την ομοφωνία, τη σύμπνοια, την αγάπη προς το άθλημα, την ευγενή άμιλλα, όπως μας έλεγαν παλιά οι δάσκαλοι μας, πιστεύω πως θα ήταν ακόμη ένα βήμα, προς την ορθή κατεύθυνση!
