Ο Πανίκος Νεοκλέους (συγγραφέας-ερευνητής) γράφει για την αναγκαιότητα προώθησης μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο.
Τα τελευταία κυρίως χρόνια ακούμε συχνά τόσο τους εκάστοτε κυβερνώντες αλλά και τις ηγεσίες των κομμάτων να μιλούν για την αναγκαιότητα προώθησης μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των δυο κοινοτήτων. Έστω και αργά κατάλαβαν την αναγκαιότητα αυτή. Έστω και αρκετά καθυστερημένα, αυτό θα ήταν μια σωστή κίνηση αν συνοδευόταν με ουσιαστικές ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση. Δυστυχώς, όμως, μένουν όλοι στα λόγια. Και, δυστυχώς, μόνο με τα λόγια τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί.
Στον τόπο μας υπάρχει έστω και μια μικρή μερίδα ανθρώπων οι οποίοι εδώ και πολλά χρόνια, με κίνδυνο ακόμα και της ζωής τους δούλεψαν προς αυτή την κατεύθυνση. Δυστυχώς, τότε οι άνθρωποι αυτοί αντί συμπαράστασης, καταπολεμήθηκαν, σε πολλές περιπτώσεις χλευάστηκαν και απειλήθηκαν. Τώρα που τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο, οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι χλεύαζαν ή απειλούσαν, παρουσιάζονται σαν υπέρμαχοι αυτού που έκαναν αυτοί τους οποίους πολεμούσαν.
Αυτά που αναφέρω πιο πάνω βγαίνουν από πολύχρονες προσωπικές εμπειρίες τις οποίες θα ήθελα να αναφέρω επιγραμματικά.
Πριν ακριβώς 32 χρόνια, με την ιδιότητα μου ως προέδρου της Ένωσης Αυτοδίδακτων Ζωγράφων (ΕΝ.Α.Ζ), μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες ξεκίνησα τη συνεργασία μου με Τ/κ καλλιτέχνες με τους οποίους καταφέραμε να οργανώσουμε δεκάδες κοινές εκθέσεις και άλλες εκδηλώσεις και στις δυο πλευρές της μοιρασμένης μας πατρίδας, αλλά και στο εξωτερικό (Ελλάδα, Τουρκία, Γερμανία, Κούβα και αλλού).
Επιγραμματικά θα αναφέρω μερικές από τις εκδηλώσεις αυτές.
1. Πολλές κοινές Παγκύπριες εκθέσεις και στις δυο πλευρές.
2. Κοινή Παγκύπρια έκθεση ζωγραφικής και γελοιογραφίας στον Δήμο Καισαριανής. Στην έκθεση εκείνη ήτανε παρόντες με δικά τους έξοδα δέκα Τ/κ καλλιτέχνες. Εκτός από τη σημασία που είχε η κοινή εκείνη έκθεση, λίγες ώρες πριν από τα εγκαίνια οι δέκα Τ/κ συνοδευόμενοι από τον τότε Δήμαρχο Καισαριανής και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, κατέθεσαν λουλούδια στο Μνημείο Καισαριανής στη μνήμη των 200 Ελλήνων οι οποίοι την 1η Μαΐου 1944 δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς.
3. Ζωγραφική στο δρόμο από το Λήδρα Πάλας μέχρι το Δημοτικό Θέατρο από Ε/κ και Τ/κ.
4. Στις 22 Δεκεμβρίου 2012 με την ευκαιρία της προβολής του ντοκιμαντέρ «Μνήμες» στην Αθήνα, ο Τ/κ Φετχί Ακιντζί καταθέτει λουλούδια (μαζί του και ο Γιάννης Μαραθεύτης ο οποίος το 1974 είχε πυροβοληθεί από τον Φετχί) στη μνήμη των φοιτητών του Πολυτεχνείου, στην αυλή του Πολυτεχνείου.
5. Στις 04 Ιουλίου 2012 γίνεται για πρώτη φορά από Ε/κ και Τ/κ κατάθεση λουλουδιών στη μνήμη τόσο των Ε/κ όσο και των Τ/κ των οποίων ξεκληρίστηκαν οι οικογένειες από εξτρεμιστές και από τις δυο κοινότητες. Η κατάθεση έγινε αρχικά στο Παλαίκυθρο και στη συνέχεια στη Μάραθα.
Οι πιο πάνω εκδηλώσεις είναι μόνο ένα μικρό μέρος από αυτά που έγιναν με πρωτοβουλία μερικών ανθρώπων. ΚΑΜΙΑ όμως από αυτές δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ και δεν παρευρέθηκε έστω και ένας εκπρόσωπος ε/κ κομμάτων.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Τα συνθήματα όπως «τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια», οι «κλάδοι ελαίας», «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» και άλλα ανάλογα, μετατράπηκαν σε … «να σώσουμε το Βαρώσι». Είμαι βέβαιος ότι με τέτοιες ηγεσίες και τέτοια μυαλά, όχι μόνο το Βαρώσι δεν σώζεται, αλλά πολύ φοβούμαι ότι και η υπόλοιπη Κύπρος δεν σώζεται.
