Η Εύη Καρυδά, κάτοικος Δευτεράς, γράφει για τη χρήση φυτοφαρμάκων σε κατοικημένες περιοχές…
Με αφορμή δυο άρθρα στη στήλη του «Φιλελευθέρου» «Εφήμερα» με τίτλο «Φυτοφάρμακα κι αντιβιοτικά στο πιάτο» (ημερομηνίας 27/2/2022) και «Ένα θέμα που δεν πουλάει» (ημερομηνίας 2/3/2022) θα ήθελα να σας πω για τη δική μου εμπειρία, αλλά και να εκφράσω την αγανάκτησή μου για το θέμα των ψεκασμών σε κοινότητες.
Είμαι κάτοικος Δευτεράς. Η οικία μου βρίσκεται εκτός κύριου δρόμου, σε μία περιοχή όπου ενώ είναι σε οικιστική ζώνη, τα «ελεύθερα» χωράφια εξακολουθούν να φυτεύονται, είτε με σπαρτά είτε με λαχανικά (βασικό αγροτικό προϊόν της κοινότητας). Το θέμα των ψεκασμών πραγματικά είναι εκτός ελέγχου. Καταρχάς, πριν λίγες βδομάδες και ενώ τα παιδάκια μου έπαιζαν στην αυλή, ξαφνικά αντιλαμβάνομαι στο διπλανό χωράφι (ακριβώς πίσω από τον τοίχο περίφραξης του σπιτιού μου) τρακτέρ με μεγάλο ψεκαστήρα να ψεκάζει το χωράφι με σιτηρά (πιθανότατα με εντομοκτόνο όπως και ζιζανιοκτόνο όπως πληροφορήθηκα). Απόγευμα και ενώ φυσούσε ελαφρύς αέρας, με τα φάρμακα κυριολεκτικά να παρασύρονται σχεδόν μέσα στο σπίτι μας, στην αυλή μας, στα παιχνίδια των παιδιών μου. Με πανικό έτρεξα να βάλω τα παιδιά μου στο σπίτι και να κλείσω τα παράθυρα γιατί η μυρωδιά ήταν απαίσια. Χωρίς καμία προειδοποίηση…
Επιπλέον, για δύο συνεχόμενες χρονιές είμαι μάρτυρας του ψεκασμού των πεζοδρομίων (όπου υπάρχουν) και των παρυφών των δρόμων με ζιζανιοκτόνα για τα χόρτα. Ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση εμφανίστηκε στη γειτονιά τρακτέρ με ψεκαστήρες υψηλής πίεσης με το φάρμακο να σχηματίζει νέφος. Ένας καημένος άνθρωπος που δεν έφερε καμία ατομική προστασία με αποτέλεσμα να λούζεται κυριολεκτικά τα φυτοφάρμακα, ψέκαζε και δηλητηρίαζε τις γειτονιές μας. Πανικόβλητη έτρεξα να κλειδώσω τα παιδιά μου στο σπίτι, τρέχοντας ταυτόχρονα να κλείσω και τα παράθυρα λόγω της άσχημης μυρωδιάς. Πάλι, χωρίς ΚΑΜΙΑ προειδοποίηση… Μετά από λίγη ώρα, άνθρωποι που δεν είχαν αντιληφθεί το όλο σκηνικό πήραν τα κατοικίδια τους βόλτα περπατώντας και ακουμπώντας τα ψεκασμένα χόρτα.
Ο ψεκασμός έγινε σε ολόκληρη την κοινότητα, ακόμα και δίπλα από φυτείες λαχανικών, που προορίζονται για κατανάλωση, δίπλα από πάρκα που παίζουν τα παιδιά μας, στις εισόδους των σπιτιών μας με ψεκαστήρες υψηλής πίεσης με τα φυτοφάρμακα να σκορπίζονται παντού. Μία βόλτα στο χωριό και θα το δείτε. Συστηματικά δηλητηριάζουν τα σπίτια μας, τα παιδιά μας, το νερό, το χώμα που φυτεύουμε τα λαχανικά στο σπίτι μας, τα ζώα μας, για να γλυτώσουν τι; Πράσινο χρώμα στην Κύπρο έχουμε μόνο για δύο το πολύ μήνες το χρόνο, ενώ τα χόρτα μπορούν απλά να κοπούν με μία μηχανή όταν ξεραθούν. Έχει καταστραφεί η βιοποικιλότητα, όπως είπε και άλλος αναγνώστης σας, κοιτάξτε εάν έμεινε παπαρούνα. Τα χωράφια ήταν ολοκίτρινα από μαργαρίτες, πλέον έχουν εξαφανιστεί. Για τα ζητήματα υγείας το θέμα είναι αυτονόητο… Και στο τέλος, εάν μη τι άλλο, το θέαμα με τα λιωμένα/ δηλητηριασμένα χόρτα θα ήθελα να ξέρω σε ποιόν αρέσει;
Η νομοθεσία υπάρχει αλλά δυστυχώς δεν εφαρμόζεται, ενώ η εφαρμογή της όπως φαίνεται δεν ελέγχεται από κανένα. Δυστυχώς δεν εφαρμόζεται από τις ίδιες τις τοπικές αρχές, πόσο μάλλον από τους ιδιώτες.
Με εκτίμηση,
Εύη Καρυδά
