«Εσείς που ήσυχοι ζείτε στο ζεστό σας σπίτι και το βράδυ γυρνώντας θα βρείτε φαγητό και πρόσωπα φίλων». Έτσι ξεκινάει το ποίημα που παραθέτει ο μεγάλος Πρίμο Λέβι, στο βιβλίο του «Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος», ορίζοντας το καθήκον της μνήμης και καλώντας τον καθένα να νιώσει τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ο Λέβι, ο συγγραφέας του Ολοκαυτώματος, είχε ζήσει από κοντά αυτή τη φρίκη, ως ένας 24χρονος Ιταλοεβραίος που συνελήφθη το 1943 και οδηγήθηκε στο «Άουσβιτς ΙΙΙ» τον Φεβρουάριο του 1944.
Το «Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος» δεν είναι απλώς το μανιφέστο της μνήμης του Ολοκαυτώματος, μα και μια τοποθέτηση για όσους «ζουν στο ζεστό τους σπίτι» και δεν αντιλαμβάνονται την έννοια της μνήμης, της συλλογικότητας, της ιστορίας. Το βιβλίο χρειάζεται να διαβαστεί και από όσους ασχολούνται ή πρόκειται να ασχοληθούν με τις Προεδρικές Εκλογές του 2023, καθώς πρόκειται για εκλογές σύγκρουσης δύο κόσμων. Είναι οι πρώτες προεδρικές εκλογές που πραγματοποιούνται, ενώ έχει χωνευτεί το ναυάγιο στο Κυπριακό, αλλά και το πόσο φαιδροί δείχνουν εκείνοι που εμμονικά επιβάλλουν τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ως πανάκεια για τον τόπο κι όχι απλά ως «οδυνηρό συμβιβασμό». Είναι οι πρώτες προεδρικές εκλογές που πραγματοποιούνται μετά τη γνωστοποίηση των σκανδάλων των διαβατηρίων και την οριστική ρήξη της παρούσας εξουσίας με τους θεσμούς, τη δημοκρατία, τη διαφάνεια.
Το 2023, οι πολίτες καλούνται να αποδείξουν πως είναι πολίτες και όχι πελάτες της κομματοκρατίας και του διεφθαρμένου κομματικού συστήματος. Είναι, κατά την ταπεινή μας άποψη, η τελική αναμέτρηση μεταξύ κομματοκρατίας και δημοκρατίας κι αν –ξανά- υπερισχύσει η πρώτη είτε με τη νίκη των παρόντων κυβερνώντων είτε με την επαναφορά του επίσης διεφθαρμένου ΑΚΕΛ, η Κύπρος θα εδραιωθεί ως ένα σαθρό κράτος της Μεσογείου, στο οποίο δεν θα έχει νόημα να γίνει οποιαδήποτε μεταρρύθμιση.
Είναι η τελική αναμέτρηση μεταξύ της κομματοκρατίας, που εμμένει ανυπόφορα στην επιστροφή στις συνομιλίες υπό εκβιασμό, στην ενοχοποίηση των Ελληνοκυπρίων τόσο απέναντι στο εθνικό ζήτημα όσο και για την ταυτότητα, τη συνείδηση, τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό τους, της κομματοκρατίας που κτίζει πύργους για τους φίλους της και δεν δίνει δεκάρα για το περιβάλλον, της κομματοκρατίας που διαφθείρει και διαφθείρεται ποικιλοτρόπως και αενάως, χωρίς να ενδιαφέρεται για το ίδιο το κράτος και την επιβίωση των πολιτών.
Το άρθρο δεν αναφέρεται σε ονόματα γιατί οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να μετατραπούν εν τάχει σε λαό και όχι σε λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που αναζητούν αποκούμπι πότε στον μισό ΔΗΣΥ πότε στο ΑΚΕΛ πότε στο ΔΗΚΟ και πότε στους μεταλλαγμένους Οικολόγους. Οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να κινητοποιηθούν και να δώσουν τις τελικές απαντήσεις για το Κυπριακό, τη διαφθορά, την οικολογία, τη δημοκρατία. Αλλιώς, θα είμαστε πάντα υπάνθρωποι, ανήμποροι να καταλάβουμε την κακία, το μίσος, την κρίση, ανήθικοι και υποκριτές, μπροστά σε όσα περιγράφει η ιστορία: «Σκεφτείτε ότι έχει συμβεί, τις λέξεις αυτές σας ορίζω, γράψτε τις στην καρδιά σας, στο σπίτι, στο δρόμο, πριν κοιμηθείτε όταν ξυπνάτε επαναλάβατέ τις στα παιδιά σας», όπως έγραψε κι ο Πρίμο Λέβι.
alekos@phileleftheros.com
