Ένα θαύμα μας έσωσε από βέβαιο θάνατο από τους Τουρκοκύπριους στασιαστές, λίγα μέτρα κάτω από το Κάστρο του Αίγιου Ιλαρίωνα, αφηγείται ο Χριστόδουλος Γ. Παχουλίδης.
Δεύτερο έτος που εργαζόμουν στην Ιερά Μητρόπολη Κυρηνείας και μεταξύ άλλων καθηκόντων, εκτελούσα και χρέη οδηγού του τότε Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανού. Το πρωί της ημέρας αυτής μετέφερα τον Μητροπολίτη στη Βασίλεια, για Θεία Λειτουργία. Έμεινε εκεί μέχρι το απόγευμα, για να δει και διάφορα προβλήματα της ενορίας αυτής, και όταν θα επιστρέφαμε, μου είπε να μεταβούμε από τον δρόμο που οδηγεί προς τη Γομαρίστρα, το κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα, στο Μπογάζι Κερύνειας και από εκεί στην Κερύνεια και έτσι να θαυμάσουμε τη φύση και να του δοθεί η ευκαιρία να περπατήσει και λίγο, που το είχε πολλή ανάγκη. Όταν φθάσαμε στη Γομαρίστρα, κατεβήκαμε και περπάτησε μαζί με τους δύο διακόνους του, (Χρύσανθο, μετέπειτα Μητροπολίτη Λεμεσού, και Αυγουστίνο, Αρχιμανδρίτη τώρα στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς), και ακολουθούσα εγώ σιγά – σιγά με το αυτοκίνητο. Περπάτησαν μισή περίπου ώρα και ήδη είχε πέσει το σκοτάδι. Πριν επιβιβαστούν στο αυτοκίνητο, ο Μητροπολίτης μου είπε: «Αφού νύχτωσε, βγάλε τη σημαία από τον ιστό της». Όταν πήγαινε κάπου νύκτα, ο Μητροπολίτης, αφαιρούσαμε τη σημαία, πάντοτε από τον ιστό του αυτοκινήτου του. Όταν σε λίγο περάσαμε μια στροφή και φάνηκε το κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα, το είδαμε φωτισμένο από πολλές εστίες φωτιάς, από τη νότια πλευρά του, που δεν φαίνεται ούτε από την Κερύνεια, ούτε από τη Λευκωσία. Δεν ξέραμε τί γίνεται! Μόλις όμως περάσαμε νοτιοδυτικά, στη στροφή που είναι κοντά στον «Πύργο Παυλίδη», και οι Τουρκοκύπριοι που ήταν εκεί, αντιλήφτηκαν, ότι μέσα στο αυτοκίνητο που πέρασε εκείνη την ώρα από μπροστά τους και πήγαινε προς τον δρόμο Κερύνειας – Λευκωσίας, υπήρχαν κληρικοί, άρχισαν να πετροβολούν και να πυροβολούν.
Ευτυχώς βρισκόμαστε στη στροφή και διαφύγαμε κάθε κίνδυνο. Οδήγησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και φθάσαμε στον κύριο δρόμο Λευκωσίας -Κερύνειας, και από εκεί τράβηξα το ταχύτερο στο Μητροπολιτικό Μέγαρο, στην Κερύνεια, με ασφάλεια.
Το πρωί της 21ης Δεκεμβρίου 1963, ακούσαμε από το ραδιόφωνο, για τα συμβάντα στη Λευκωσία, μεταξύ αστυνομικής περιπόλου και Τουρκοκυπρίων στασιαστών και που ήταν η αρχή της τουρκανταρσίας. Δοξάσαμε τον Θεό που μας φώτισε, πρώτο, και αφαιρέσαμε την Ελληνική σημαία από το αυτοκίνητο και δεύτερο, που περπάτησε λίγο περισσότερο ο Μητροπολίτης, για περίπατο και έτσι έπεσε το σκοτάδι και δεν γίναμε αντιληπτοί από τους εκεί στασιαστές, ποιοι είμαστε, γιατί όλοι τότε θα σκοτωνόμασταν.
