Την άποψή του για την ύπαρξη του Άγιου Βασίλη με τα δώρα εκφράζει ο Λοΐζος Πουργουρίδης.
Χρόνια τώρα ακούμε και λέμε παραμύθια. Με αυτά μεγαλώσαμε. Είναι αυτά, που μας έκαναν να ονειρευόμαστε, όταν ήμασταν μικροί, ακόμα και τώρα που είμαστε μεγάλοι.
Πολλές φορές κι εμείς οι μεγάλοι λέμε παραμύθια, για να ξεγελούμε τους άλλους.
Το παραμύθι του Άη Βασίλη που γυρίζει και μοιράζει δώρα στα παιδιά συνεχίζεται χρόνια τώρα.
Όταν το μικρό μου εγγονάκι με κοιτάζει κατάματα, με τα αθώα παιδικά του μάτια και με ρωτά, παππού υπάρχει ο Άης Βασίλης; Είναι αλήθεια;
Του λέγω ναι, σίγουρα υπάρχει. Βλέπω τα μάτια του να λάμπουν και να χαμογελά από χαρά.
Κι αν συμβεί και σε εσάς αυτό, στα δικά σας παιδιά, πέστε τους ναι, χωρίς άλλη σκέψη, μην χαλάσετε τα όνειρά τους, αφήστε τα να ονειρεύονται και να πιστεύουν, ώσπου να μεγαλώσουν και να καταλάβουν την πραγματικότητα. Κι αν σας ζητήσουν λεπτομέρειες, φτιάξετέ τους το δικό σας παραμύθι. Τα παιδιά πάντα πιστεύουν στα παραμύθια και τους αρέσουν πολύ.
Μπορεί να έχουν τις αμφιβολίες τους πώς μπορεί ο χαριτωμένος γέροντας να βρίσκεται σε τόσα σπίτια και τόσες χώρες, και να μοιράζει δώρα.
Μιλήστε τους για θαύμα, κι αυτά με τη φαντασία τους θα συμπληρώσουν τα όνειρά τους. Τα μικρά παιδιά πιστεύουν στα θαύματα και τους αρέσουν.
Αν προσπαθήσετε να τους εξηγήσετε την πραγματικότητα, θα απογοητευτούν και δεν θα σας το συγχωρήσουν. Αφήστε τα να πιστεύουν, κρατήστε όσο μπορείτε το όνειρό τους ζωντανό. Όταν μεγαλώσουν θα καταλάβουν από μόνα τους την αλήθεια.
Ακόμα και τώρα υπάρχουν μεγάλα παιδιά που ζουν στον κόσμο των παραμυθιών, με νεράιδες, μάγισσες, δράκους, βασιλιάδες, πρίγκιπες, πριγκίπισσες, γοργόνες και ξωτικά. Κι όταν προβάλλουν τέτοιες ταινίες στο σινεμά γεμίζουν οι αίθουσες από κόσμο.
Πολλές φορές κι εμείς οι μεγάλοι προτιμούμε να ζούμε μια ψεύτικη ζωή, πλαστή, ακόμα κι αν έχουμε μπροστά μας την αλήθεια, κάνοντας το «μια φορά κι έναν καιρό» τρόπο ζωής, χωρίς να μας νοιάζει για τους άλλους πώς ζούνε.
Υπάρχουν και άνθρωποι, που από μικροί γνωρίζουν τη σκληρή πραγματικότητα στη ζωή.
Μετά την οικονομική καταστροφή, πολλοί βρέθηκαν στις ευάλωτες ομάδες, χωρίς να φταίνε σε τίποτα. Πρέπει να τους στηρίξουμε, και προπαντός τα παιδιά, που είναι το μέλλον αυτού του τόπου.
