Η Νίκη Κονομή Φωκά, χειρούργος οδοντίατρος, αφηγείται ένα υπέροχο ταξίδι στην Αίγυπτο και την εμπειρία ενός θεσπέσιου δημιουργήματος, του καλοκαιρινού ηλιοβασιλέματος.
Ήταν μια εκδρομή που αποφασίσαμε στα γρήγορα να κάνουμε στην Αίγυπτο. Θέλαμε ξεκούραση και στο μυαλό και στο σώμα. Το πανεπιστήμιο ήταν χαρά Θεού από κάθε άποψη, όμως κάποτε κουραστήκαμε τόσο, που λέγαμε μόλις τελειώσουμε φεύγουμε αμέσως για Αίγυπτο -κάποτε έγινε και αυτό και βρεθήκαμε στο Κάιρο- πρώτο πράγμα που θέλαμε να δούμε ήταν ο Νείλος ποταμός. Πλούσιος απέραντος, ήσυχος ξέγνοιαστος από τις ανθρώπινες κακίες κυλά ο μεγάλος Ζωοδότης. Κάπου μακριά από τον όγκο της πόλης την επιβλητικότητα και τη δολιότητα του ανθρώπινου πολιτισμού, κοντά στην Αγνή Φύση, μακριά από τα θαύματα και δημιουργήματα της ανθρώπινης σοφίας, συντροφιά με την άπειρη ωραιότητα του έργου του Παντοδύναμου Δημιουργού. Ήρεμα και απαλά. Άκακος ο μεγάλος Νείλος, δίνει την παρηγοριά και τη χαρά της ζωής σε εκατομμύρια πλάσματα. Ατελείωτος κυλά-κυλά και περνά… Ζωηρό και πυκνό απλώνεται στο διάβα του το πράσινο. Δεξιά και αριστερά όπου εκβάλλει σε διάφορους τόπους σχηματίζονται μικρές πολύχνες ή και μεγαλύτερες πόλεις. Μοιάζουν από μακριά σαν ανθισμένες αμυγδαλιές που καλύπτουν την περιοχή. Χαρά και ευτυχία του βασανισμένου Φελάχου. Κάπου-κάπου κουρασμένη ξεφυτρώνει μια φτωχή χωματένια καλυβούλα, μοναδικό προφύλαγμα του φτωχού χωριάτη από την αδάμαστη μανία της φύσης.
Βαθιά, μακριά, προβάλλει πίνακας ασυγκρίτου ωραιότητας, βγαλμένος όχι από ανθρώπινο χέρι, γιατί έργο ανθρώπινο δεν μπορεί να είναι, αλλά από το πινέλο του υπέρτατου Όντος του ασυναγώνιστου Δημιουργού. Όλα τα χρώματα που μπορεί να συλλάβει η πιο γόνιμη φαντασία πλεγμένα με τον αριστοτεχνικότερο τρόπο δίδουν κάτι το ασύλληπτα ωραίο, κάτι το ουράνιο. Και η όψις τής γύρω φύσεως δίδει το όνομα στο θεσπέσιο τούτο δημιούργημα «ηλιοβασίλεμα», χρυσό το γαλάζιο στερέωμα φαντάζει γύρω από το φλογερό μισοκρυμμένο δίσκο της γης. Και το άπειρο τούτο μεγαλείο με μύρια χρώματα αντανακλά στη θολή επιφάνεια του μεγάλου ποταμού. Πιο πέρα κουρασμένη ολόκληρη η χωριάτικη οικογένεια γυρίζει στο φτωχικό της καλυβάκι- ύστερα από τον μόχθο ολόκληρης μέρας. Σιγά-σιγά το ταλαίπωρο βόδι διευθύνεται στην ξεκούραση. Βαθιά σιγά-σιγά χάνεται στην σκοτεινή άβυσσο μισοσβησμένο το μεγάλο άστρο. Σκοτάδι βαθύ σκεπάζει τα φτερά του παντού και άνω στον υγρό του τάφο. Ησυχία αδιαπέραστη βασιλεύει παντού. Όλα τα πλάσματα ησυχάζουν και μόνο ελαφριά ακούγεται το αργό κύλισμα του μεγάλου Δωρητού που πάντα κυλά- περνά και χάνεται.
