Ο δρ Ανδρέας Δ. Δημητριάδης, θωρακοχειρουργός-καρδιοχειρουργός, γράφει για το τέλος πέντε αξιόλογων συναδέλφων του.
Διανύοντας το τέλος του 92ου μου έτους ζωής και ατενίζοντας στο παρελθόν, με απασχολεί ο δεύτερος νόμος στη ζωή «ουδένα προ του τέλους μακάριζε», κανένας δεν μπορεί να προβλέψει ούτε την πορεία του, αλλά ούτε και το τέλος του.
Με συγκλόνιζε η μνήμη του τέλους των πέντε αξιόλογων συναδέλφων, ένα μνημόσυνο γιατί έζησα μαζί τους.
1. Ο πρύτανης της παθολογίας έχασε τη ζωή του από αιφνίδιο θάνατο, ενώ ταξίδευε από τη Λάρνακα, επακόλουθο οδικό δυστύχημα, ακολούθησε νεκροτομή και αιτία θανάτου ήταν καρδιακή προσβολή. Τον ξεγέλασε ο θάνατος.
2. Ο επεμβατικός καρδιολόγος που νυχθημερόν ήταν στις επάλξεις, προλαμβάνοντας τον θάνατο, υπέστη αιφνίδιο θάνατο στα γαλάζια νερά της παραλίας του Πισσουρίου.
3. Ο πατέρας της καρδιολογίας που εισήγαγε την καρδιολογία και την ανέπτυξε σε ξεχωριστή ειδικότητα παρουσίασε καρκίνο του πνεύμονα, στο μέγεθος πορτοκαλιού, και παλεύει με την πραγματικότητα, αυτός και ο χάρος. Χειρουργείται, παρουσιάζει μεταστάσεις στον εγκέφαλο, προσφεύγει στο εξωτερικό όπου υφίσταται επιπλοκές και διακομίζεται με ιδιωτικό αεροπλάνο.
4. Η τελευταία περίπτωση, είναι η απώλεια του αγαπητού αδελφού κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης. Ο χειρουργός διανύει το 80ό έτος της ηλικίας του, γεμάτος από επιτυχία, αποφασίζει να χειρουργήσει ο ίδιος διά βουβωνοκήλη. Σύγχρονες μέθοδοι, αναισθησιολόγοι, παράγοντες κινδύνου, κακές κρίσεις συμβάλλουν στο μοιραίο. Ακολούθησε μαρασμός, καταθλίψεις και νόσος του Alzheimer.
5. Παρεμπιπτόντως, ο θάνατος του καρδιοχειρουργού στο ξενοδοχείο «Coral Bay» ενώ ευρίσκετο σε διακοπές από αναπνευστική ανεπάρκεια λόγω ασθματικής βρογχίτιδας. Πώς ο θάνατος ξεγέλασε έναν μεγάλο γιατρό.
