Η Ανδρούλα Χριστοφίδου Ενρίκες απευθύνεται σε άρθρο μαθήτριας και της στέλνει το μήνυμα πως «εάν ήμουν μητέρα σου θα ήμουν πολύ περήφανη για σένα».

Θέλω να σου πω τρία μεγάλα μπράβο. Το πρώτο γιατί γράφεις πολύ ωραία, το δεύτερο γιατί τόλμησες να γράψεις και να υπογράψεις και δεν είσαι του πατροπαράδοτου “ούσσου να περάσουμε” και τρίτο, το πιο μεγάλο, γιατί άγγιξες ένα απόστημα της κυπριακής κοινωνίας. Λες να κατάφερες να το σπάσεις; Ο επεμβατικός ρόλος της εκκλησίας σε όλα είναι πραγματικά απαράδεκτος. Τα σχολεία μας είναι κοσμικά και πρέπει να διεκδικήσουμε όλοι, μεγάλοι και μικροί, εκπαιδευτικοί και μη, την ανεξαρτησία του εκπαιδευτικού μας συστήματος από κάθε επέμβαση.

Είναι αλήθεια ότι δεν είμαστε στον μεσαίωνα. Η εκκλησία τώρα δεν καίει τους αιρετικούς. Δεν είμαστε όμως ούτε στην αναγέννηση. Να ελπίσουμε ότι θα μας την φέρουν νεαροί και νεαρές σαν εσένα;