Ο Ανδρέας Φωκαϊδης αναφέρεται στο μεταναστευτικό με αφορμή άρθρο του Νίκου Κατσουρίδη.
 
Τα πιο κάτω σοφά λόγια δεν είναι από χορικά του Αισχύλου, ούτε από τον Επιτάφιο του Περικλέους, αλλά σταχυολογημένα από άρθρο του Νίκου Κατσουρίδη (βλ. Φιλελεύθερος 20/06/2020).
…Η στήριξη στους πρόσφυγες και μετανάστες πρέπει να γίνεται και σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητες της κοινωνίας… γιατί νόημα για κανένα δεν έχει, αν η μικρή Κύπρος στηρίζει κάθε πρόσφυγα και μετανάστη, με αποτέλεσμα κι η ίδια να βουλιάξει… αφού τούτο τους πρόσφυγες μετανάστες δεν θα ωφελήσει, αλλά και τους πολίτες της Κύπρου θα προσφυγοποιήσει… 
Όποιος άνθρωπος δεν αγαπά, δεν σέβεται τον εαυτό, την οικογένειά του, τον λαό του, την πατρίδα του, δεν μπορεί να αγαπά, να σέβεται και να βοηθήσει άλλους ανθρώπους, λαούς και πατρίδες…*
Ευθύνη κάθε κράτους και οργανωμένου συνόλου είναι πρωτίστως απέναντι στους δικούς του πολίτες… ώστε αυτοί να δύνανται έμπρακτα να βοηθήσουν και άλλους…
Κάθε κράτος και λαός πρέπει να συμβάλλει στην αντιμετώπιση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ανάλογα των δυνατοτήτων του…
* Η οικογένεια Κατσουρίδη, για τρεις γενεές ήταν υπόδειγμα έμπρακτης αλληλοεκτίμησης, σεβασμού και αγάπης μεταξύ τους και με τους συμπολίτες τους. Είτε από αριστερά, είτε από δεξιά, στις ενέργειες τους προείχε πάντα το συμφέρον του συνόλου της κοινωνίας.