Ο Γιάννης Χριστοφίδης, σχολιάζει για τις επιθέσεις που δέχτηκαν οι μητροπολίτες Λεμεσού και Μόρφου.

Κάποιοι λειτουργοί των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, προσπαθώντας να ανακαλύψουν εντυπωσιακές ειδήσεις και να τις προβάλουν εκεί όπου εργάζονται, φαίνεται ότι δεν αντελήφθησαν τις διχαστικές επιπτώσεις και τον στιγματισμό προσώπων και θεσμών που προκαλούν με την άμετρη και άκαιρη επικριτική παρουσίαση και σχολιασμό αμφιλεγομένων γεγονότων, εν μέσω μάλιστα μιας ανεξέλεγκτης πανδημίας, όταν όλοι οι αξιωματούχοι του κράτους συστήνουν ψυχραιμία, ενότητα και συσπείρωση όλων των δυνάμεων του λαού.
Οι επιθέσεις κατά των Μητροπολιτών Μόρφου και Λεμεσού δημιουργούν κοινωνικές ρωγμές και είναι το λιγότερο αχρείαστες αλλά και αδικαιολόγητες, γιατί κρίνουν εκκλησιαστικά ζητήματα που δεν κατέχουν. Οι διάφορες αιχμές που αφήνουν, ιδιαίτερα για τον Μητροπολίτη Λεμεσού ότι περίπου χρησιμοποιεί παρανομίες για να παρακάμψει κυβερνητικές αποφάσεις και διατάγματα, προδίδουν προκατάληψη και έλλειψη σεβασμού και επιχειρημάτων, όταν μάλιστα στηρίζονται σε λαθεμένες εκτιμήσεις και όχι στην αλήθεια.
Η κριτική τους, έγινε για τη μετάθεση τής ώρας ενός εσπερινού και τον αριθμό των προσώπων που συμμετείχαν σ’ αυτόν. Πού βρίσκεται λοιπόν η παρανομία; Στο ότι μετέθεσε την ώρα από τις 5μ.μ. στις 4μ.μ., οπότε ο εσπερινός θα τελείωνε στις 5μ.μ. και εφ’ όσον το διάταγμα άρχιζε στις 6μ.μ., θα έδινε χρόνο και θα διευκόλυνε τους πιστούς να αποχωρήσουν, χωρίς ίχνος παράβασης εκ των επιτρεπομένων ορίων; Πού υπάρχει λοιπόν η παρακοή στους νόμους, σ’ αυτή την απλή, ορθή και φυσική ενέργεια του Μητροπολίτη μας; Για το θέμα του αριθμού των προσώπων που συμμετείχαν στον εσπερινό, αρχικά ανέφεραν βιαστικά και ίσως αυθαίρετα ότι παρευρίσκοντο 200 άτομα, ενώ εγράφη αργότερα με τη δημοσίευση της φωτογραφίας που ελήφθη από την είσοδο της εκκλησίας ότι «διαφάνηκε ότι υπήρχαν πέραν των 100 ατόμων»!. Η φωτογραφία όμως δεν έδειχνε πάνω από 50 πρόσωπα! Και δικαιολογημένα διερωτάται κανείς γιατί αυτή η επιθετικότητα από κάποιους συνανθρώπους μας και ιδιαίτερα απ’ αυτούς που διαπρέπουν σε ένα κοινωνικό λειτούργημα, να προσπαθούν να εκθέσουν έναν ιεράρχη που έκανε πράξη, την αγάπη στο Θεό και στον πλησίον, αλλά και για να γίνει κοινό μέλημα η προσευχή και η ελεημοσύνη σε όσους έχουν ανάγκη;                                                                                                                                         
Μια εβδομάδα, προ της απαγόρευσης της κυκλοφορίας των πολιτών, στα καθημερινά απόδειπνα των εκκλησιών με λιγοστούς πιστούς (10 – 30), λόγω σχετικής απαγόρευσης αλλά και του φόβου μετάδοσης της επιδημίας, με εντολή του Μητροπολίτη μας, ανεγινώσκετο ειδική ευχή για την απαλλαγή από τον κορωνοϊό και τώρα μετά το τελευταίο διάταγμα, ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μητρόπολης προεξέτεινε τα προγράμματά του σε αλυσίδα προσευχής, προς τους κατ’ οίκον εγκλωβισμένους πιστούς. Οι επικρίσεις δεν μπόρεσαν να μειώσουν το κύρος του ιεράρχη μας, αλλ’ αντίθετα το χριστεπώνυμο πλήρωμα της εκκλησιαστικής του περιφέρειας τον αγκάλιασε ακόμη περισσότερο, γιατί στο πρόσωπό του βρίσκουν έναν πνευματικό πατέρα, που στις όποιες δυσκολίες τους, μπορούν να ακουμπήσουν επάνω του και που με τα κηρύγματά του, αναπτερώνει το ηθικό των νέων αλλά και των ηλικιωμένων.
Φυσικά «είναι μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια». Ο Μητροπολίτης μας από τα πρώτα χρόνια της εκλογής του στη Μητρόπολη Λεμεσού είχε γευτεί μια πολύ οδυνηρή δοκιμασία. Με τη βοήθεια όμως του Θεού ξεπεράστηκε… Οι δοκιμασίες μικρές ή μεγάλες είναι αναπόφευκτες και αναγκαίες στη ζωή όλων μας. Μπόρες είναι που περνούν. Είναι όμως συνάμα και ευκαιρίες που μας δημιουργούν ανάλογες εμπειρίες. Μπορούμε φυσικά αν τις αξιοποιούμε εποικοδομητικά να εξερχόμαστε απ’ αυτές πιο δυνατοί… Ας ευχηθούμε ο πανάγαθος Θεός, να βοηθήσει όλους μας να αντιληφθούμε τα λάθη μας και να μετανοήσουμε, γιατί τις πλείστες φορές δεν γνωρίζουμε τι κάνουμε.