Επανερχόμαστε για άλλη μια φορά στις ορεινές περιοχές, με αφορμή την προ ημερών έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο των νέων αναθεωρημένων στεγαστικών σχεδίων αναζωογόνησης ορεινών, ακριτικών, μειονεκτικών περιοχών και συγκεκριμένων περιοχών υπαίθρου. Οι κάτοικοι, λοιπόν, των ορεινών, καθώς επίσης και αυτοί των ακριτικών περιοχών, παραμένουν στον τόπο τους, σε πείσμα των καιρών, που θέλουν τους περισσότερους να μετακομίζουν στις πόλεις, ώστε να είναι πιο κοντά στις δουλειές τους, στα σχολεία των παιδιών τους, στις απογευματινές τους ασχολίες και πάει λέγοντας.

Η ανάπτυξη των συγκεκριμένων περιοχών και η διευκόλυνση της διαβίωσης των υφιστάμενων κατοίκων, με την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους, θα έπρεπε να είναι στις προτεραιότητες της εκάστοτε κυβέρνησης. Όχι κατά χάρη, αλλά γιατί η παραμονή των κατοίκων στις ορεινές και ακριτικές περιοχές θα επιφέρει σημαντικά οφέλη και στο ίδιο το κράτος. Ιδιαίτερα για τις ορεινές περιοχές, οι οποίες βρίσκονται σχετικά μακριά από τις πόλεις, η δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων, οι οποίες θα συνέβαλλαν ώστε να παραμείνουν εκεί οι κάτοικοι, θα είχε πολλαπλά οφέλη. Τι εννοούμε με τις προϋποθέσεις; Να διασφαλιστεί πρώτα το ζήτημα της υγείας και της παιδείας. Για να παραμείνει μια οικογένεια σε μια απομακρυσμένη περιοχή, θα πρέπει προηγουμένως να γνωρίζει πως σε περίπτωση έκτακτου θέματος υγείας, θα υπάρχει η δυνατότητα να μεταβεί σε ένα κοντινό νοσοκομείο. Στο θέμα της παιδείας, θα πρέπει να υπάρχουν σχολεία στην περιοχή που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες επιμόρφωσης των παιδιών.

Επομένως, με τη δημιουργία νοσοκομείων στις ορεινές περιοχές σημαίνει ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τους νέους να σπουδάσουν σε ένα κλάδο στον οποίο θα μπορούν να εργοδοτηθούν και να είναι κοντά στο σπίτι τους. Ταυτόχρονα δημιουργούνται θέσεις εργασίας και για άλλα άτομα. Με τη δημιουργία σχολείων, σημαίνει ότι οι γονείς δεν θα χρειάζεται να καλύπτουν καθημερινά μεγάλες αποστάσεις για να μεταφέρουν τα παιδιά τους. Συναφώς θα μπορούσαν να δημιουργηθούν γήπεδα για τις απογευματινές ασχολίες των παιδιών, ενώ αυτό θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για να συσταθεί και μια ομάδα είτε ποδοσφαίρου είτε καλαθόσφαιρας που να συμμετέχει σε κάποιο πρωτάθλημα.

Ακολούθως υπάρχει το θέμα της δουλειάς. Θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν τεράστιες εκτάσεις στις ορεινές περιοχές. Αλλά έχοντας «σκοτώσει» τον πρωτογενή τομέα, χρειάζεται πολλή δουλειά για να επανέλθει σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Ακόμα όμως και να μην δουλεύει κάποιος στην περιοχή, θα μπορούσε να δημιουργηθεί το οδικό δίκτυο, ώστε να μπορεί κάποιος να πηγαίνει εύκολα στην πόλη και να επιστρέφει σπίτι του. Για παράδειγμα, εφόσον ολοκληρωθεί κάποτε ο δρόμος Λευκωσίας – Ευρύχους και χρειάζεται κάποιος που μένει στα χωριά της Σολιάς περίπου μισή ώρα για να φτάσει στη Λευκωσία, τότε αυτό δεν θα ήταν αποτρεπτικό για να μείνει στο χωριό του, δεδομένου ότι για να διασχίσεις τη Λευκωσία από τη μια άκρη στην άλλη, χρειάζεσαι περισσότερη ώρα. Κάτι τέτοιο θα μειώσει και την κυκλοφοριακή κίνηση στην πρωτεύουσα, θα καταπολεμήσει την αστυφιλία και θα δώσει την ευκαιρία σε αρκετό κόσμο να ζήσει σε κάποιο χωριό, κοντά στη φύση και όχι μέσα στη ζέστη της πόλης και στο καυσαέριο.

Υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι για να μείνει κάποιος στα ορεινά. Στο χωριό που γεννήθηκε ή κοντά στους συγγενείς του. Και η πολιτεία θα πρέπει να μεριμνήσει ώστε αυτό να μην είναι αποτρεπτικό. Να μην θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας όσοι μένουν στα ορεινά και να τους θυμόμαστε κάθε χειμώνα για να τους δώσουμε το επίδομα θέρμανσης. Να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εκείνες ώστε οι κάτοικοι να μένουν εκεί και να αισθάνονται και προνομιούχοι.