Ο Υπουργός Οικονομικών παρέδωσε στην Πρόεδρο της Βουλής τον νέο προϋπολογισμό. Όπως είπεν ο προϋπολογισμός του 2026 είναι πλεονασματικός και διατηρεί την ανθεκτικότητα της οικονομίας μας.
Με βάση τα νούμερα που ανακοινώθηκανν τα έσοδα του νέου προϋπολογισμού ανέρχονται σε 12.6 δις. ευρώ και οι δαπάνες σε 10.7 δις. ευρώ. Στις δαπάνες θα πρέπει να υπολογιστούν επιπλέον 2.2 δις. ευρώ για αποπληρωμές δανείων, καθώς και 665.2 εκατ. ευρώ για τόκους, με το συνολικό ποσό των δαπανών να ανέρχεται στα 13.7 δις. ευρώ.
Είναι όντως πολύ θετικό το γεγονός ότι και ο νέος προϋπολογισμός είναι πλεονασματικός και μπορεί να προσφέρει περισσότερα στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής του κράτους, στην ασφάλεια της χώρας και τέλος στην ευημερία των πολιτών.
Φυσικά, το πλεόνασμα του νέου προϋπολογισμού είναι σχετικό γι’ αυτό δεν πρέπει να υπάρχει ούτε εφησυχασμός, ούτε επανάπαυση ότι “καλά την έχουμε” από οικονομικής πλευράς.
Ειδικά, αυτή την εποχή, όπου η διεθνής ρευστότητα και αβεβαιότητα δεν επιτρέπει σε κανένα κράτος να αισθάνεται ασφάλεια από οικονομικής άποψης. Μια νέα διεθνής οικονομική αναταραχή, όπως πρόσφατα με την επιβολή δασμών στην Ευρώπη από τον Τραμπ, μπορεί να φέρει τα πάνω – κάτω, με άγνωστες παρενέργειες.
Επίσης, μια επέκταση των πολεμικών συγκρούσεων, είτε στο μέτωπο Ρωσίας – Ουκρανίας, είτε στη Μέση Ανατολή, που είναι δίπλα μας, μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα.
Όμως, πέρα από το διεθνές περιβάλλον, απρόβλεπτες ανάγκες δημιουργούνται και εντός Κύπρου, όπως τώρα με την υποχρέωση μας να επιστρέψουμε τα 67 εκατ. ευρώ στην Ε. Ένωση, γιατί τα κάναμε θάλασσα με το τερματικό στο Βασιλικό.
Ακόμα, υπάρχουν εσωτερικά θέματα όπως η τρύπα στο ΓεΣΥ με τα μεγάλα ελλείμματα στα δημόσια νοσηλευτήρια, η εκκρεμότητα με την ΑΤΑ, οι αποκλίσεις δαπανών σε έργα ανάπτυξης και πολλά άλλα, που αντικειμενικά δημιουργούν νέες ανάγκες.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί ειδικά με τις κρατικές δαπάνες. Η εντύπωση ότι το κράτος έχει πολλά πλεονάσματα και μπορεί να ξοδεύει ασύστολα είναι λανθασμένη. Δεν είμαστε καμία ζάμπλουτη χώρα, ούτε έχουμε αστείρευτες και επαναλαμβανόμενες πηγές εσόδων.
Αντίθετα, η ανάπτυξη και τα πλεονάσματα ήρθαν με τη σωστή δημοσιονομική πολιτική, με τις πολύ καλές αποδόσεις του τουρισμού και τις συνεισφοράς των πολιτών. Άρα, τα πλεονάσματα αυτά θα πρέπει να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού.
Την εικόνα αυτή θα πρέπει να την αντιληφθούν και οι διάφοροι φορείς και τάξεις που συνέχεια ζητούν από το κράτος χρήματα, υπό μορφή μισθολογικών και άλλων αυξήσεων, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις κ.α.
Το ίδιο το κράτος από την πλευρά του θα πρέπει να ξαναδεί το εξοδολόγιο του και τις δαπάνες του, γιατί είμαστε σίγουροι ότι μπορούν να γίνουν περισσότερες εξοικονομήσεις και να αποταμιευθούν κι’ άλλα χρήματα.
Ειδικά, στον τομέα των κοινωνικών παροχών προς ξένους, σε λειτουργικά έξοδα των κρατικών υπηρεσιών, σε κτήρια που ενοικιάζονται από το κράτος, σε ταξίδια αξιωματούχων, σε παροχές και χορηγίες για μη παραγωγικούς σκοπούς και πολλά άλλα.
Συμπερασματικά, εκείνο που οφείλουμε να γνωρίζουμε όλοι είναι ότι τα σημερινά πλεονάσματα δεν είναι δεδομένα, αν δεν είμαστε προσεκτικοί και συγκρατημένοι.
