Εντάξει, είπαμε πολλά αυτές τις μέρες για την αδράνεια και την ανεπάρκεια του κράτους που δεν έκανε όσα έπρεπε να κάνει για να είναι σε θέση να αποτρέψει τις καταστροφές σε δάση από πυρκαγιές. Είπαμε και τον αυξημένο συναγερμό, την αυξημένη προετοιμασία που θα έπρεπε να ακολουθήσει τη μεγάλη τραγωδία της Σολιάς, το 2016, και δεν ακολούθησε, και τώρα αρχίσαμε ήδη να μιλάμε γι΄ αυτό που ακολουθεί τη νέα μας τραγωδία στα εννιά χωριά που άρπαξαν οι φλόγες το Σαββατοκυρίακο. Προτού τελειώσει τη φράση, που ήταν στο στόμα πολλών, «να ξυπνήσουμε όλοι, να μην ξαναπάθουμε τέτοιο κακό», ο εφιάλτης ξύπνησε Παρασκευή με καύσωνα στο Πέρα Πεδί. Κι ενώ μαινόταν η πυρκαγιά άκουγες από παντού την αγωνία: προς Θεού να προλάβουν, μην προχωρήσει, θα αρπάξει τις Πλάτρες, θα αρπάξει το Τρόοδος, πώς θα ζήσουμε αν πάθουμε τέτοιο κακό, πώς θα αναπνέουμε;

Λοιπόν, ναι. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ας το βάλουν όλοι στο μυαλό τους. Αν δεν έχουμε πνεύμονες δεν μπορούμε να αναπνέουμε, θα μπούμε όλοι στους αναπνευστήρες που δεν έχουμε. Αν αυτό, το αυτονόητο πια για όσους έχουν δύο δράμια νου, μπορεί να γίνει κατανοητό, τότε ας μην τα ρίχνουμε όλα στο κράτος. Μπορεί και πρέπει να οργανωθεί για να σβήνει τις φωτιές, αλλά δεν μπορεί να μαζέψει κάπου τους ανεγκέφαλους να τους φυτέψει μυαλό. Πώς γίνεται, δηλαδή, να είχαμε όλο αυτό το κακό τις προηγούμενες μέρες, να έμαθαν όλοι για τους τέσσερις νέους ανθρώπους που κάηκαν ζωντανοί, να είδαν όλοι δεκάδες συμπατριώτες τους να μένουν χωρίς σπίτια και χωρίς δουλειές, και να μη δίστασαν ούτε στιγμή όσοι πήγαν σε δάσος και ρίσκαραν να ανάψουν φωτιά; Πώς γίνεται να έχουν τόσο άδειο κεφάλι και να κυκλοφορούν ακόμα;

Να πω και αριθμούς για να εξηγήσω τι εννοώ. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Τμήματος Δασών (περίοδος 2000-2020) οι πυρκαγιές στα δάση που οφείλονται σε φυσικά αίτια, δηλαδή κυρίως κεραυνούς, είναι μόνο 15%. Αυτές που οφείλονται σε ανθρώπινες δραστηριότητες είναι 85%. Περίπου το 33% είναι εσκεμμένες, δηλαδή εγκληματικές. Όμως, ένα 67% οφείλονται σε ανθρώπινη αμέλεια. Έτσι το λένε, από αμέλεια. Ενώ θα ήταν ακριβέστερο αν λέγαμε από βλακεία. Από αδειανά κεφάλια. Και το λέω έτσι, με τις απολογίες μου, ελπίζοντας να αντιληφθεί ο καθένας την προσωπική του ευθύνη. Διότι εκείνος που πήγε κι έβαλε φωτιά σε ένα δάσος για να εκδικηθεί τους αστυνομικούς που του έδωσαν λαπόρτο για τροχαίο είναι κακοποιός και μόνο η Αστυνομία και τα Δικαστήρια μπορούν να ασχοληθούν μαζί του. Με τους υπόλοιπους που δεν είναι κακοποιοί αλλά αμελείς, απρόσεκτοι, ανόητοι, που δεν συναισθάνονται την ευθύνη τους, ποιος να ασχοληθεί; Δυστυχώς αυτοί είναι η πλειοψηφία.

Πώς βάζουν τις φωτιές στα δάση αυτοί; Όπως αυτούς που παραλίγο να κάψουν προχτές το Πέρα Πεδί. Με το σμιρίλιο μέσα στο δάσος και γύρω-γύρω ξερά χόρτα. Όπως τον άλλο που έκαψε εννιά χωριά και 55 τετραγωνικά χιλιόμετρα πνευμόνων. Με το καψάλισμα. Το μεγαλύτερο ποσοστό δασικών πυρκαγιών, που αποδίδονται στην ανθρώπινη αμέλεια είναι από γεωργικές δραστηριότητες. Το επόμενο είναι από ταξιδιώτες. Πετάνε αναμμένα σπίρτα και τσιγάρα από τα αυτοκίνητα. Ναι, ακόμα το κάνουν αυτό στην ευρωπαϊκή Κύπρο. Μετά είναι οι δραστηριότητες σε κατοικίες που φύτρωσαν σε όλα τα δάση, οι περισσότερες παράνομες. Μετά οι εκδρομείς που ανάβουν κάρβουνα για σούβλες… Δεν τρόμαξαν άραγε που είδαν προχτές την ταχύτητα της φωτιάς του Αρακαπά; Αν τρόμαζαν, θα μου πεις, θα έκαιγαν και το Πέρα Πεδί;

Η μεγαλύτερη καταστροφή στα δάση μας έγινε κατά την τουρκική εισβολή. Αυτοί που σήμερα αγάπησαν τόσο πολύ την Κύπρο και θέλουν μερίδιο από τον φυσικό πλούτο της, το 1974 με τους βομβαρδισμούς έκαψαν το 35% των πλέον παραγωγικών δασών της Κύπρου στην Πάφο και στη βορειοδυτική πλευρά του Τροόδους. Περίπου 26.000 εκτάρια, δηλαδή, 260 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα. Τα υπόλοιπα θα τα κάψουμε από τη βλακεία μας.