Μόνικα: Στα ματάκια ενός μωρού βλέπεις όλο το νόημα της ζωής

Με αφορμή τη μουσική που έγραψε για την παράσταση «Η Αρρώστια της Νιότης» του ΘΟΚ, η Monika μας μιλά για τη συνεργασία της με τη σκηνοθέτιδα Αλίκη Δανέζη-Κνούτσεν, την πηγή έμπνευσής της, την καθημερινότητά της στο Los Angeles, αλλά και το πόσο άλλαξε η ζωή της από τη μέρα που έφερε στον κόσμο το παιδί της.
 
– Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον ΘΟΚ και την Αλίκη Δανέζη-Κνούτσεν για το «Η Αρρώστια της Νιότης»; Γνωρίζω την Αλίκη αρκετά χρόνια και πάντα θαύμαζα τη δουλειά της. Τον περασμένο Ιούνιο με πήρε τηλέφωνο και μου πρότεινε να γράψω τη μουσική της παράστασης. Το όραμά της μου φάνηκε πολύ ωραίο κι έτσι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε.

 

– Τι σας ενώνει με τη σκηνοθέτιδα; Η ανάγκη μας για τόλμη και συναίσθημα. Η Αλίκη είναι μία σκηνοθέτις που μέσα από χαοτικές καταστάσεις καταφέρνει πάντα να βρει τον στόχο της πρωτοτυπίας, να τολμήσει το απροσδόκητο και τελικά να συγκινήσει βαθιά. Η μουσική για εμένα είναι το εργαλείο της ψυχής μου και παρόλο που κι εγώ πολλές φορές δεν ακολουθώ την κλασική φόρμα ενός τραγουδιού, θέλω να πιστεύω πως μέσα από τις μελωδίες μου πηγάζει κάτι πρωτότυπο, μερικές φορές μελαγχολικό αλλά πάντα αισιόδοξο.

 

– Τι θα ακούσουμε ζωντανά πάνω στη σκηνή; Έχω γράψει δύο βασικά θέματα και παραλλαγές αυτών, τα οποία θα ερμηνεύονται ζωντανά από δύο τσέλα στη σκηνή και τη συνοδεία της ηχογραφημένης φωνής μου, μαζί με κάποια επιπλέον στοιχεία. Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό και η απόδοση της μουσικής με αυτόν τον τρόπο κορυφώνει την ένταση στη σκηνή. 

 

– Πώς ήταν η διαδικασία της προετοιμασίας; Το πλάνο ήταν να γράψω δύο βασικά θέματα για την παράσταση με κάποιες επιπλέον παραλλαγές τους. Διάβασα αρκετές φορές το κείμενο και ζήτησα από την Αλίκη να μου περιγράψει με λίγες λέξεις τα χαρακτηριστικά από το κάθε θέμα. Κράτησα σημειώσεις και την επόμενη μέρα ξεκίνησα στο πιάνο να πειραματίζομαι με διάφορες ιδέες. Άρχισα να ηχογραφώ στο στούντιό μου και μέσα σε λιγότερο από μισή μέρα είχα ήδη το πρώτο θέμα. Το έστειλα στην Αλίκη με πολύ άγχος, γιατί δεν είχα ιδέα εάν κάτι τέτοιο θα της ταίριαζε. Η απάντηση ήταν ενθουσιώδης κι έτσι συνέχισα με τον ίδιο τρόπο, αλλά με περισσότερη αυτοπεποίθηση στο δεύτερο μουσικό θέμα τις επόμενες μέρες αλλά και με πολλές επιπλέον ιδέες. Ο πολύ στενός μου συνεργάτης Άρης Ζέρβας ανέλαβε τη μουσική διδασκαλία των δύο μουσικών με τα τσέλα αλλά και την προσαρμογή της μουσικής στις λεπτομέρειες της κάθε σκηνής της παράστασης.

 

– Ποια συναισθήματα θέλατε να δημιουργήσετε στο κοινό;  Θα ήθελα το κοινό να νιώσει συγκίνηση με έναν γλυκό και αισιόδοξο τρόπο. Το κείμενο είναι σκληρό αλλά η μουσική είναι εκεί για να ισορροπήσει τα συναισθήματα. Σκοπός μου ήταν να γράψω κάτι πολύ αληθινό, τρυφερό, αισιόδοξα δραματικό. Ελπίζω να τα κατάφερα!

 

– Τι είναι αυτό που κάνει αυτό το έργο του Φέρντιναντ Μπρούκνερ τολμηρό; Θεωρώ πως δείχνει μια αληθινή πλευρά του εγωισμού των ανθρώπων που δύσκολα έρχεται στην επιφάνεια. Καταπιέζει καταστάσεις, ώστε να περιγράψει την ομορφιά αλλά και την παράνοια των ανθρώπινων σχέσεων. 

 

– Παρόλο που γράφτηκε το 1926 παραμένει επίκαιρο; Βεβαίως. Όλα τα μεγάλα έργα παραμένουν διαχρονικά. Όπως δεν αλλάζουν οι άνθρωποι, έτσι δεν αλλάζουν και τα έργα που περιγράφουν τα πάθη τους.

 

– Πόσο διαφορετικό είναι να γράφετε μουσική για κάποιο δίσκο με το να γράφετε για μια θεατρική παράσταση; Όταν γράφω δικό μου δίσκο έχω την ελευθερία να αποδώσω σε μουσική τις δικές μου σκέψεις και συναισθήματα χωρίς κάποια κατεύθυνση. Η μουσική για ένα θεατρικό έργο απαιτεί αρκετή πειθαρχία και οφείλω να σέβομαι πάντοτε το όραμα του σκηνοθέτη. Εγώ είμαι απλώς ένας ακόμη συντελεστής της παράστασης που με βάση τις οδηγίες του σκηνοθέτη εκτελώ τον ρόλο μου όσο το δυνατόν καλύτερα, ώστε να συνεισφέρω στο σύνολο. Εκεί φυσικά εμπνέομαι πολύ, γιατί έχω την ευκαιρία να γράψω μουσική για κάποιο είδος που ίσως ποτέ δεν θα σκεφτόμουν η ίδια. Τα θεατρικά με βοηθούν πολύ να ανοίγω κι εγώ τους δικούς μου ορίζοντες και για μία ακόμη φορά χαίρομαι πολύ που έχω την ευκαιρία να συνεργαστώ με μια τόσο αξιόλογη ομάδα.

– Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε κάθε φορά που μπαίνετε σε αυτή τη διαδικασία; Η μουσική είναι όμορφη γιατί εμπεριέχει όλα τα συναισθήματα. Θετικά και αρνητικά. Γι’ αυτό μπορώ να σκεφτώ μελωδίες σε κάθε στιγμή της μέρας. Ακόμη και στον ύπνο μου!

 

– Πότε ξέρετε ότι έχετε ολοκληρώσει/ τελειοποιήσει ένα κομμάτι; Όπως λέει κι ένας πολύ καλός μου φίλος, δεν υπάρχει «τελειώνω» ένα κομμάτι, υπάρχει μόνο «εγκαταλείπω» ένα κομμάτι. Η στιγμή που αποφασίζω να κλείσω ένα τραγούδι είναι όταν νιώσω ότι εκφράζει αυτό που ήθελα να πω και με κάνει χαρούμενη να το ακούω ξανά και ξανά. Από εκεί και πέρα όλη η επιπλέον διαδικασία είναι παιχνίδι και θα μπορούσα να συνεχίσω να πειραματίζομαι για μήνες. Συνήθως όμως ένα άλλο τραγούδι περιμένει τη σειρά του ανυπόμονα.

 

– Πώς είναι η καθημερινότητά σας στο Los Angeles; Ήρεμη και με πολύ ήλιο! Αποτελεί ένα τεράστιο πολιτισμικό κέντρο, με χιλιάδες επαγγελματικές ευκαιρίες και ταυτόχρονα σε εμπνέει να γυμνάζεσαι, να τρέφεσαι σωστά, να προσέχεις τον εαυτό σου πρώτα απ’ όλα. Είναι πολύ όμορφα.

 

– Σας λείπει η πατρίδα σας τώρα που είστε μακριά; Τον τελευταίο χρόνο που ήμουν έγκυος πέρασα πολύ καιρό στην Ελλάδα, οπότε πήρα μία γερή δόση! Μου λείπει πολύ η Ελλάδα όταν είμαι στο εξωτερικό γιατί εκεί είναι οι γονείς μου, οι φίλοι μου, οι αναμνήσεις μου και ο πιο λαμπερός ήλιος του κόσμου. Αλλά ξέρω πως όλα γίνονται για καλό και το εξωτερικό χαρίζει σε εμένα και την οικογένειά μου κάτι πολύ ξεχωριστό.

 

– Είναι δύσκολη η ζωή σε μια ξένη χώρα; Όταν ήμουν μόνη στη Νέα Υόρκη για 3 περίπου χρόνια, περνούσα πολύ ωραία αλλά στο τέλος της ημέρας υπήρχε μια αγωνία, ένας μικρός φόβος. Τώρα με τον άντρα μου και το παιδί μου είναι όλα πολύ πιο εύκολα και ουσιαστικά.

 

– Τι έχετε διδαχθεί αυτό το διάστημα; Ότι η ζωή είναι γεμάτη κύκλους. Κλείνει ο ένας, έρχεται ο άλλος. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να έχουμε τη διαύγεια να εκτιμούμε και να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή.

 

– Τι άλλαξε μετά από τον ερχομό της κόρης σας; Όχι μόνο είναι το ομορφότερο πράγμα του κόσμου αλλά σε κάνει να αναθεωρείς τα πάντα από την αρχή, τι έχει σημασία και τι όχι, ξαναγεννιέσαι, σου υπενθυμίζει την αγνή χαρά. Στα ματάκια ενός μωρού βλέπεις όλο το νόημα της ζωής και παίρνεις τη δύναμη να κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου για να μοιράσεις ευτυχία γύρω σου.

– Αναγκαστήκατε να κάνετε θυσίες στον επαγγελματικό τομέα προκειμένου να είστε περισσότερο κοντά της; Καμία. Ήταν και θα είναι πάντα επιλογή μου να περνώ χρόνο με την κορούλα μου χωρίς θυσίες. Δεν με εμποδίζει σε τίποτα και την έχω σχεδόν πάντα μαζί μου ακόμη και στο στούντιο.

 

– Γιατί επιλέξατε στην αρχή της καριέρας σας να γράφετε αποκλειστικά αγγλικό στίχο; Όταν ξεκίνησα να γράφω τα δικά μου τραγούδια ένιωσα πως μέσα στον αγγλικό στίχο έβρισκα μια ελευθερία, μία άλλη διάσταση, διαφορετική από αυτή της καθημερινότητάς μου.

 

– Ποια ανάγκη σας οδήγησε στο να δημιουργήσετε τον πρώτο σας ελληνικό; Τη «Στάλα» την είχα γράψει στο πλαίσιο μιας κιθαροβραδιάς με φίλους. Οι στίχοι ήρθαν κατευθείαν στο μυαλό μου κι έτσι δεν έχασα την ευκαιρία να ολοκληρώσω το τραγούδι.  Πέρασα πολύ ωραία γράφοντας τη «Στάλα». Κουβάλω πολλά διαφορετικά μουσικά ερεθίσματα μέσα μου, οπότε απλώς ακολούθησα το ένστικτό μου. Έχω γράψει πολλά ακόμη ελληνικά τραγούδια τα οποία ίσως αποτελέσουν έναν ολόκληρο δίσκο μια μέρα.

 

– Μετά από όσα έχετε πετύχει στο χώρο της μουσικής μέχρι σήμερα, υπάρχει κάτι ακόμα που θα θέλατε να κάνετε; Νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη που έχω ζήσει ήδη τόσες και τόσες υπέροχες εμπειρίες και μέσα από τη μουσική έχω γνωρίσει πανέμορφους ανθρώπους. Εύχομαι απλώς να συνεχίσω να γεμίζω τη ζωή μου με την ίδια αγάπη και πίστη για τη μουσική.

 

– Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνετε; Καθετί στη ζωή είναι χρήσιμο, δεν μετανιώνω για τίποτα.

 

– Ποια τα επόμενά σας σχέδια; Ετοιμάζω κάποιες συνεργασίες σε Αμερική, Γαλλία και Αυστραλία και παράλληλα δουλεύω τον καινούριο μου δίσκο. Ευελπιστώ τέλος καλοκαιριού να είναι έτοιμος ώστε να ξεκινήσουμε με την ομάδα μου τη νέα περιοδεία σε Αμερική και Ευρώπη. Ανυπομονώ! 
 
Info: Η Αρρώστια της Νιότης. Λευκωσία, Θέατρο ΘΟΚ, Νέα Σκηνή, από 8 Φεβρουαρίου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο, 20:30 και Κυριακή, 18:00. Ελ. Αμμόχωστος, Δημοτικό Θέατρο Σωτήρας, 6 Μαρτίου, 20:30. Λεμεσός, Θέατρο Ριάλτο, 13 Μαρτίου, 20:30. Λάρνακα, Δημοτικό Θέατρο, 19 Μαρτίου, 20:30. Πάφος, Μαρκίδειο Θέατρο,  3 Απριλίου, 20:30. Πληροφορίες στο 77772717.