«Η ενέργεια και η δύναμη που μου δίνει η επαφή με τα παιδιά σε επισκέψεις που πραγματοποιώ κατά καιρούς σε σχολεία είναι ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο.»
– Πώς ξεκινά η εικονογράφηση ενός βιβλίου; Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείτε κάθε φορά; Αρχίζω με μια προσεκτική ανάγνωση του κειμένου σημειώνοντας τα σημεία στο περιθώριο που μου διεγείρουν τη φαντασία. Με την πρώτη κιόλας ανάγνωση αρχίζουν να παίρνουν υπόσταση οι πρώτες βασικές εικόνες στο μυαλό μου και είναι και αυτές που αποτελούν το σκελετό του έργου. Κάθε νέα ιστορία που έχω να εικονογραφήσω είναι μια πρόκληση για μια νέα τεχνική. Προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι και να μη μένω στατική σε κάποιες φόρμες εικονογράφησης. Τα πρώτα σκίτσα- προσχέδια αρχίζουν να παίρνουν μορφή. Μου αρέσουν οι ατέλειες στις φόρμες και τα ευτυχή ατυχήματα που μπορούν να προκύψουν στο χαρτί σε αντίθεση με την ψηφιακή εικονογράφηση όπου υπάρχει η δυνατότητα να διορθώσεις όλα τα λάθη. Αγαπημένα μου υλικά είναι οι ακουαρέλες γιατί η ανάμιξη των χρωμάτων με το νερό σου δίνει ένα απροσδόκητο, ανεξέλεγκτο μα παράλληλα αυθεντικό αποτέλεσμα. Η τεχνική που θα επιλεγεί πρέπει απαραίτητα να αντιπροσωπεύει την όλη ιστορία και ειδικά την ηλικία του αναγνωστικού κοινού που προορίζεται.
– Αυτή τη φορά στο «Μια φορά τζ’ έναν τζαιρό» ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε; Πρόκειται για μια συλλογή από δεκαεννέα παραμύθια όπου έπρεπε να δημιουργήσω αρκετούς διαφορετικούς χαρακτήρες για όλες τις ιστορίες. Τα παραμύθια αναφέρονται σε μια άλλη εποχή και έπρεπε να ανατρέξω σε διάφορες πηγές ώστε η ενδυματολογία των χαρακτήρων να είναι κι αυτή ανάλογη του χρόνου που αναφέρεται η ιστορία.
– Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί; Συνήθως τους προκαλώ να φανταστούν την ιδιότητά μου, κάνουμε ένα λογοπαίγνιο τους δίνω ένα δυο στοιχεία ίσως και τα πρώτα γράμματα. Μου κάνει εντύπωση για το πόσο ενημερωμένα είναι τα παιδιά σήμερα για αυτά τα όχι τόσο συνηθισμένα επαγγέλματα. Η ενέργεια και η δύναμη που μου δίνει η επαφή με τα παιδιά σε επισκέψεις που πραγματοποιώ κατά καιρούς σε σχολεία είναι ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο.
– Αλήθεια, τι σας έδωσε το έναυσμα να γίνετε εικονογράφος; Από μικρή διάβαζα βιβλία και είχα την ανάγκη να μεταφέρω τις εικόνες στο χαρτί. Πειραματιζόμουν με διάφορα υλικά κι όταν ήρθε η στιγμή να επιλέξω επαγγελματική σταδιοδρομία είπα γιατί να μη μετατρέψω την ευχάριστή μου απασχόληση σε επάγγελμα. Κι έτσι έγινε, σπούδασα Γραφιστική στην Αθήνα όπου κι ένα από τα μαθήματα εξαμήνου ήταν εικονογράφηση παιδικού βιβλίου από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως έπρεπε να ψάξω και να βρω τρόπους να ασχοληθώ με την εικονογράφηση επαγγελματικά. Η ιδιότητά μου ως γραφίστας πιστεύω με βοήθησε να δω το θέμα της εικονογράφησης πιο σύγχρονα. Η γνώση σχεδιαστικών προγραμμάτων και η επεξεργασία φωτογραφίας μου έδωσε την ευχέρεια να παίξω με τις εικόνες και να εντάξω διάφορα φωτογραφημένα αντικείμενα συνδυάζοντας δηλαδή παραδοσιακή ζωγραφική με ψηφιακή.
