Το πιο γενναιόδωρο χειροκρότημα της καριέρας της το εισέπραξε με αυτό το ρόλο. Αυτής της γυναίκας που έζησε μια ολόκληρη ζωή στο περιθώριο, ως ιερόδουλη, μα που η χυδαιότητα δεν κατάφερε να περάσει στην ψυχή της. Με αφορμή τη «Ρένα», η οποία έρχεται στην Κύπρο για τρεις παραστάσεις, η Υρώ Μανέ μας μιλά για τη συνεργασία με τον Αύγουστο Κορτώ, την ηρωίδα της και την τηλεόραση, που δεν της έχει προσφέρει μόνο αναγνώριση, αλλά και μεγάλες χαρές.
– Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον συγγραφέα, Αύγουστο Κορτώ; Όταν διάβασα το βιβλίο, επικοινώνησα μαζί του, μου το εμπιστεύτηκε και από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί η παράσταση στο δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Μίλησα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή, τον Νίκο Διαμαντή, μετά με τους Αδελφούς Γεώργα που κάνουν την παραγωγή, το καλοδέχτηκαν όλοι και φτάσαμε να έχουμε τώρα μια μεγάλη επιτυχία και να ερχόμαστε να την παρουσιάσουμε και στο κοινό της Κύπρου.
– Τι ξεχωρίσατε σε αυτή τη γυναίκα, στη Ρένα; Μου άρεσε πάρα πολύ, με ενδιέφερε αυτός ο ιδιαίτερος χαρακτήρας και με συγκίνησε το ότι, παρόλο που ήταν ιερόδουλη, που βρισκόταν στο περιθώριο, διατηρεί ένα πολύ αισιόδοξο και φωτεινό βλέμμα προς τη ζωή και μια αθωότητα. Ακόμα και τώρα, που τη συναντάμε προς το τέλος της ζωής της, γιατί είναι πολύ μεγάλη πια σε ηλικία. Το φόντο της παράστασης και της ζωής της είναι ο 20ός αιώνας και όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Βρισκόταν από μικρό κοριτσάκι σε αυτό το σπίτι, πέρασε από πόλεμο, κατοχή, εξορία, χούντα και βίωσε τα πιο σκληρά πράγματα. Το κίνητρό μου για να πραγματοποιήσω και να ζωντανέψω πάνω στη σκηνή αυτό τον συναρπαστικό χαρακτήρα, είναι πως αν και έκανε αυτή την τόσο σκληρή δουλειά, δεν είχε αφήσει να τη διαποτίσει η χυδαιότητα , δεν πέρασε στην ψυχή της. Και αυτό το βρήκα πάρα πολύ ωραίο στοιχείο.
– Από πού αντλεί την αισιοδοξία της; Η Ρένα νομίζω ότι είναι φύσει αισιόδοξη, βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Και στα πιο δύσκολα γεγονότα της ζωής της, εκείνη είχε πείσμα και αγάπη για τη ζωή και βρήκε τον τρόπο να επιβιώσει, δεν το έβαλε κάτω, όποιες κι αν ήταν οι συνθήκες.
– Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην πραγματική ζωή; Ήταν το πρώτο πράγμα που ζήτησα από τον Κορτώ, όταν διάβασα το βιβλίο και του είπα «υπάρχει αυτή η γυναίκα; Γιατί αν υπάρχει, θέλω να τη γνωρίσω». Για κακή μου τύχη όμως, είναι πλάσμα της φαντασίας, ένας χάρτινος ήρωας, οπότε δεν είχα αυτή τη χαρά. Νομίζω, όμως, πως σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και τους συναντάμε στη ζωή μας, αν και σπάνια. Πιστεύω όμως ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι περισσότερο της παλιάς εποχής, παλιάς κοπής που λέμε, όπως και η Ρένα. Στις μέρες μας είναι πολύ πιο δύσκολο να βρούμε αυτό τον ψυχισμό. Οι άνθρωποι τότε ήταν γαλουχημένοι με άλλα πιστεύω και άλλα ιδανικά, είχαν και διαφορετική αντοχή στις δυσκολίες και στα άσχημα της ζωής, οπότε έπλασαν έναν συναισθηματικό κόσμο πολύ πιο δυνατό κι ανθεκτικό.
– Με ποιον τρόπο έχετε προσεγγίσει το ρόλο; Είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσεις να δώσεις πνοή σε έναν χάρτινο ήρωα, πόσο μάλλον στη «Ρένα», που είναι μια γυναίκα ιερόδουλη, του περιθωρίου, άλλης εποχής, με ελάχιστα πράγματα οικεία προς εμάς. Έτσι, έπρεπε να εφεύρω και εγώ πατήματα και διαδρομές πολύ ιδιαίτερες για να μπορέσω να τη ζωντανέψω και να την κάνω έναν χαρακτήρα που να μη θυμίσει προϊόν μυθοπλασίας. Οπότε, είδα τέτοιου τύπου γυναίκες, πήρα μια μικρή μυρωδιά από το περιβάλλον τους και άφησα τη φαντασία μου και το ένστικτό μου να με οδηγήσουν.
– Το θέμα του έρωτα και της αγάπης πώς αντιμετωπίζεται στο έργο; Μοναδικά. Ο έρωτας και η αγάπη, αυτά τα σπουδαία συναισθήματα, είναι και αυτά που την έχουν καθορίσει. Για τον μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον Μάρκο, βίωσε σκληρές καταστάσεις, φυλακή, εξορία και με τον έρωτα για τη ζωή, όπως λέει η ίδια, ζει μέχρι σήμερα. Νομίζω ότι είναι και το μήνυμα που περνάει η Ρένα, προτρέποντας όλους εμάς «να αγαπήσετε και να αγαπηθείτε».
– Ποια συναισθήματα γεννάει το έργο στο κοινό που την παρακολουθεί; Εγώ αυτό που εισπράττω είναι το πιο γενναιόδωρο χειροκρότημα που έχω εισπράξει στην πορεία μου μέχρι τώρα, φοβερή θέρμη και χαρά από το κοινό. Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να γνωρίζω τι αισθάνονται, αλλά η επιτυχία της παράστασης και η μεγάλη προσέλευση του κοινού, δείχνει ότι η «Ρένα» αγαπιέται πολύ.
– Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας ηθοποιός στις μέρες μας; Να κρατήσει ζωντανό το όνειρο που έχει για την πορεία του και για την τέχνη του και να μην κάνει εκπτώσεις.
– Ποιο είναι το πιο δύσκολο είδος κατά τη γνώμη σας, το δράμα ή η κωμωδία; Νομίζω πως η υποκριτική τέχνη είτε έτσι κι αλλιώς απαιτητική και πρέπει να την κάνεις με αυταπάρνηση και με πάθος. Εμένα που αρέσουν έργα και ρόλοι που ακροβατούν ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα, όπως είναι και η Ρένα. Αυτό με ενδιαφέρει να κάνω. Είναι βέβαια πιο δύσκολο αλλά είναι προκλητικό και έχει περισσότερο ενδιαφέρον.
– Η τηλεόραση τι σας έχει προσφέρει; Ό,τι έχει προσφέρει και σε όλους όσοι έχουμε πάρει μέρος σε ωραίες και επιτυχημένες σειρές – αναγνωρισιμότητα. Αυτό κυρίως προσφέρει η τηλεόραση. Είναι άλλο είδος από το θέατρο, αλλά έχω κάνει δουλειές που μου έχουν δώσει χαρά και επιτυχίες και θα ήμουν αγνώμων αν δεν μου άρεσε.
– Έχετε μετανιώσει για κάτι στη ζωή σας; Όλοι οι άνθρωποι μετανιώνουμε για πράγματα αλλά νομίζω πως αν ερχόμασταν ξανά στη ζωή, τα ίδια λάθη θα κάναμε. Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους. Το θέμα είναι να μπορείς να τα αξιολογείς και να πηγαίνεις παρακάτω. Το να μετανιώσεις για κάτι δεν είναι μια απλή παραδοχή, είναι στάση ζωής. Δεν βοηθάει μόνο να μετανοείς για τα λάθη σου όταν έχουν γίνει, αλλά να προσπαθείς να μην τα επαναλάβεις.
INFO
Λευκωσία, 23 Μαρτίου, 20:30, Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου, 22313010.
Λεμεσός, 22/3, 20:30, Παττίχειο Θέατρο, 25377277.
Λάρνακα, 24/3, 20:30, Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας, 24665795.
