Τι μουσική παίζουν τα μεγάφωνα όταν δεν παίζουν Γραμμένο; Πώς φτάνουμε στην κορύφωση μέσα από τη μουσική; Πώς επηρεάζει το υποσυνείδητο στη δημιουργία ενός τραγουδιού και πώς η καθημερινότητα γεννά την έμπνευση; Ο τραγουδοποιός που έγινε γνωστός για το ιδιαίτερο του στυλ και τους σατιρικούς τους στίχους, μιλά στο GO με αφορμή τις εμφανίσεις του στην Κύπρο.

– Πώς δημιουργείς κάθε φορά το πρόγραμμα των εμφανίσεών σου; Ποιους παράγοντες λαμβάνεις υπόψη; Ξεκινώ συνήθως να φτιάχνω μια playlist ανάλογα με το πώς αισθάνομαι τη συγκεκριμένη στιγμή και αυτός είναι και ο λόγος που κατά τη διάρκεια της παράστασης, πολλές φορές, τυχαίνει να αλλάξει το πρόγραμμα. Πέρα απ’ αυτό όμως, αυτό που συμβαίνει όταν φτιάχνω ένα πρόγραμμα, είναι πως βάζω στην αρχή πιο ανάλαφρες καθημερινές ιστορίες και όσο περνά η ώρα, πιο εσωτερικά τραγούδια.

– Ποια συναισθήματα θέλεις να δημιουργείς στο κοινό μέσα από τα τραγούδια σου; Το πιο βασικό είναι να μοιραστούμε, όσο γίνεται, τα ίδια συναισθήματα και να καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε. Νομίζω αυτό είναι το στοίχημα. Να επικοινωνήσουμε, να γίνουμε ένα, για να φτάσουμε στην κορύφωση.

– Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι όταν γράφεις μουσική; Τελευταία έχω καταλήξει πως η πιο δημιουργική μου διάθεση, είναι όταν δεν είμαι ούτε χαρούμενος, ούτε λυπημένος. Είναι αυτή η ησυχία, που το μυαλό δεν έχει και πολλά να βασανιστεί και σου δίνει λίγο χώρο. Όταν το συνειδητό έχει ξεχάσει όσα σε απασχολούν και το υποσυνείδητο λειτουργεί με εικόνες που γίνονται στίχοι ή μουσική. Δεν ξέρω αν τα είπα καλά τώρα, γιατί μέχρι κι εγώ μπερδεύτηκα λιγάκι, αλλά κάτι τέτοιο ήθελα να πω.

– Γράφεις για εσένα ή για τους άλλους; Γράφω για μένα, αλλά πάντα έχω στο μυαλό μου πως αυτό που γράφω, πρέπει να ενδιαφέρει και τον άλλον. Αλλιώς θα τα έπαιζα στο σπίτι μόνος μου και δεν θα τα δημοσίευα. Νομίζω πως η ανάγκη για δημιουργία έχει να κάνει και με την ανάγκη για επικοινωνία, οπότε μάλλον, γράφω για μας.

– Ποια η πηγή έμπνευσής σου για τους στίχους σου; Συνήθως η καθημερινότητα. Όλα όσα ζούμε, είναι έμπνευση. Το πού θα κατευθυνθείς κάθε φορά, έχει να κάνει με το ποια πλευρά σου είναι πιο ευάλωτη.

– Πότε ξέρεις ότι έχεις ολοκληρώσει/ τελειοποιήσει ένα κομμάτι; Συνήθως τελειώνει αυτό που θες να πεις. Υπάρχει βέβαια και ο κίνδυνος να ανακαλύψεις μετά την κυκλοφορία του πως θα ήθελες να πεις κάτι ακόμα και εκεί τα πράγματα είναι κάπως άσχημα.

– Σου λείπει κάτι από την καθημερινότητά σου ως κομμωτής; Όχι, δεν νομίζω. Ήταν τόσο συνειδητή η απόφαση να ασχοληθώ με τη μουσική και είναι τόσο έντονες οι μέρες που περνάω μαζί της, που δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Φυσικά και έχω πολύ ωραίες στιγμές να θυμάμαι από το κομμωτήριο, αλλά δεν μου λείπει.

– Θυμάσαι το πρώτο σου live; Το πρώτο live σαν παιδί στα δεκαέξι μου το θυμάμαι πολύ καλά. Ήταν σε ένα χωριό έξω από τα Γιάννενα που καταγόταν από εκεί ο drummer μας. Είχαμε περάσει τέλεια και είχε πολλή πλάκα, γιατί αισθανόμασταν σαν superstars. Προσπαθούσαμε να ζήσουμε το όνειρο. Ήταν πολύ αστείο. Το πρώτο live επαγγελματικά όμως, οριακά το θυμάμαι και όχι επειδή έχουν περάσει χρόνια ή επειδή έχω κάνει πολλά. Δεν το θυμάμαι γιατί είχα τόσο πολύ άγχος που και όταν τελείωσε, έλεγα στους συνεργάτες μου για κομμάτια που νόμιζα πως δεν τα είχαμε παίξει. Είχε κλείσει η φωνή μου, είχα βήχα, έτρεμαν τα γόνατά μου και νόμιζα πως θα πεθάνω. Κάποια συμπτώματα δεν μου έχουν φύγει ακόμα. Το άγχος και η αγωνία όταν έχεις να μοιραστείς ένα έργο σου με άγνωστους σε σένα ανθρώπους δεν νομίζω πως τελειώνει ποτέ. Είναι κι αυτό ζωντανό όπως οι παραστάσεις.

– Τι ακούς όταν δεν παίζουν στα ηχεία τα τραγούδια σου; Τα τραγούδια μου, τουλάχιστον στα δικά μου ηχεία δεν παίζουν ποτέ. Μόνο για συγκεκριμένη χρήση θα παίξουν, αν π.χ θέλουμε να δούμε κάτι τεχνικό ή κάτι παρόμοιο. Τώρα όσον αφορά γενικά τα ηχεία μου και τα αφτιά μου, θα συνεργαστούν σε διάφορους ήχους, από Social Waste μέχρι Tiger Lillies κι απο Lucio Dalla μέχρι Θανάση Παπακωνσταντίνου.

– Ποιο τραγούδι άλλου καλλιτέχνη λατρεύεις να ερμηνεύεις; «Το παράπονο του ξενιτεμένου» (Σαν απόκληρος γυρίζω) του Βασίλη Τσιτσάνη.

– Είσαι ενεργός στα social media; Πόση σχέση έχουν, τελικά, με την πραγματική ζωή; Είναι πολύ περίεργο αυτό. Στα social media, από τη μια ποζάρουμε και βγάζουμε μια εικόνα που εμείς θα θέλαμε, απ’ την άλλη σε πλατφόρμες όπως το twitter ή το Facebook βγάζουμε συνήθως τον χειρότερό μας εαυτό, που είμαι σίγουρος πως μετά από καιρό θα ντρεπόμαστε γι’ αυτό. Θέλουν πολλή προσοχή, γιατί μένουν. Δεν είναι για επιπολαιότητες.

– Υπάρχει κάτι στην πορεία σου για το οποίο μετανιώνεις; Δεν νομίζω. Όλα όσα ζούμε παίζουν τον ρόλο τους για να είμαστε εδώ αυτήν τη στιγμή. Και εξάλλου είμαι και πολύ μικρός για να μετανιώνω (δεν θα ήθελα γέλια…).

– Ποια τα επόμενά σου σχέδια; Ετοιμάζουμε ένα δίσκο που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό, δεν ξέρω όμως ούτε το πώς, ούτε το από πού. Κάνω πρόβες με μια παράσταση για το Φεστιβάλ Αθηνών, γραμμένη και φτιαγμένη πάνω στο συνολικό έργο του Μάριου Χάκκα. Σκηνοθετεί η Ζωή Ξανθοπούλου, θα παίζουμε εγώ, η Αριάδνη Καβαλιέρου και θα συμμετέχουν παρέα μας και κάτοικοι της Καισαριανής, που είναι το μέρος που έζησε, αγάπησε και έγραψε ο Χάκκας και το μέρος που θα γίνει η παράσταση στις 6/7/8 Ιουνίου.

Περιοδικό Go, τεύχος 60.