Πώς ξεκίνησε η εικονογράφηση της «Κλωστής της Υπομονής»; Ποια είναι η διαδικασία;
Ήταν ένα συνειδητό ταξίδι που επιλέξαμε να κάνουμε παρέα με τη σπουδαία φίλη και συνοδοιπόρο, Σάντη Αντωνίου, που είναι η συγγραφέας του βιβλίου. Κληθήκαμε από το Καλλινίκειο Μουσείο και την Ουνέσκο να φτιάξουμε ένα παραμύθι για την αθηενίτικη δαντέλα. Εξαρχής, δουλεύαμε πλάι–πλάι με τη Σάντη. Αγαπήσαμε πολύ αυτό το ταξίδι και είχαμε έντονη την αίσθηση του σεβασμού προς την παράδοση, τις ρίζες μας και την πρωταγωνίστρια του βιβλίου μας, την κυρία Αναστασία που είναι υπαρκτό πρόσωπο. Συζητούσαμε για την κάθε σκηνή και την κάθε λεπτομέρεια. Έγινε πολλή έρευνα λόγω του ότι είναι ένα βιβλίο εποχής. Ψάξαμε τα πάντα! Ενδυμασία εποχής, πόζες, χρώματα, βιβλία, μέσα μαζικής ενημέρωσης, χάρτες, αρχιτεκτονική και πολλά άλλα. Πήραμε συνεντεύξεις, δημιουργήσαμε visual boards. Ανταλλάξαμε άπειρες εικόνες και σκέψεις. Ο στόχος μας ήταν να παντρευτεί το κείμενο και η εικόνα με τον καλύτερο τρόπο. Από την αρχή το βλέπαμε ένα.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε;
Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η απόφαση για  το ύφος της εικονογράφησης. Ήθελα εξαρχής να έχει μια vintage αίσθηση και ταυτόχρονα σύγχρονη. Να είναι ελκυστικό στα παιδιά και ταυτόχρονα να μιλά στους μεγάλους.
Απ’ όλα τα κυπριακά παραμύθια ποιο είναι το αγαπημένο σας;
Ένα παραμύθι που μου εξιστορούσε ο πατέρας μου όταν ήμουν παιδί. «Ο γέρος, η κοτζιάκαρη τζαι η κουτσιά». Μου έμεινε τόσο έντονα χαραγμένο στη μνήμη, που η πτυχιακή μου στο πανεπιστήμιο ήταν βασισμένη σε αυτό.
Αλήθεια, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σ’ ένα παιδί;
Ονειροπόλα, δημιουργική, με έντονη αίσθηση του δικαίου. Λάτρης της φύσης, ευλογημένη με σπουδαίες φιλίες. «Μου αρέσει το παιξίμιν με τις εικόνες», όπως λέει και ο αγαπημένος μου φίλος και χαράκτης, Χαμπής Τσαγγάρης.
 
Μικρή ποια ήταν τα αγαπημένα σας βιβλία;
Γενικά έχω μανία με τα βιβλία. Αγαπώ την υφή, τη μυρωδιά, τις εικόνες τους. Αυτά που έρχονται πρώτα στη μνήμη μου είναι δύο βιβλία που διάβαζα όταν ήμουν περίπου 8 χρονών. Ένα βιογραφικό παιδικό βιβλίο για τη «Μαρί Κιουρί» και το «Οικογένεια Ελβετών Ροβινσώνων». Με συνάρπαζαν οι εικόνες που μου δημιουργούσε το γράψιμό τους.
 
 
 
 
Φιλgood, τεύχος 228.