« Η γνώση της ιστορικής αλήθειας διευρύνει τον νου, απελευθερώνει τον άνθρωπο και αποτελεί οικουµενική δηµοκρατική πηγή δύναµης».
– Το σηµείο εκκίνησης για τη συγγραφή του «ΒΙΩΜΑΤΑ Κύπρος 1974» ήταν κάποιο συγκεκριµένο συµβάν; Πιστεύω ότι το προδοµένο 1974 δεν είναι µόνο ιστορικός σταθµός στη µακραίωνη ιστορία του νησιού µας αλλά και ορόσηµο για τις λογοτεχνικές δραστηριότητες που ακολούθησαν έκτοτε. Η δική µας η γενιά η οποία κατετάγη στην Εθνική Φρουρά το καλοκαίρι του 1973 βίωσε έντονα τα γεγονότα εκείνα. Το βιβλίο αυτό ουσιαστικά σφηνώθηκε στο µυαλό µου, όταν το φθινόπωρο του 1974 υπηρετούσα στην περιοχή της Αθηαίνου και τα βράδια κοιµόµουν µε σκεπή τον έναστρο ουρανό. Άρχισα να ασχολούµαι εντατικά µε το βιβλίο τούτο το 2012.
– Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για σας; Στο βιβλίο αποτυπώνονται τα δικά µου βιωµατικά αφηγήµατα, εννέα άλλων Ελληνοκυπρίων, τεσσάρων Τουρκοκυπρίων, ενός Μαρωνίτη και ενός Βρετανού. Όλοι Κύπριοι, µε ολοζώντανες µνήµες του εφιαλτικού 1974. Κυκλοφορεί ήδη στα αγγλικά (LACONIC TALES. Cyprus 1974) και στα τουρκικά (“Savaş ve Biz”).
– Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κοµµάτι κατά τη διάρκεια της συγγραφής; Η επίμοχθη ιστορική έρευνα και η επώδυνη επιστροφή στο καταστροφικό ‘74 όταν απλές άγνωστες κάποτε λέξεις έπαιρναν σάρκα και οστά και γινόντουσαν εφιαλτικά βιώµατα. Δώδεκα λέξεις: πραξικόπηµα, εισβολή, αιχµαλωσίες, κακοποιήσεις, δολοφονίες, βιασµοί, λεηλασίες, κατοχή, πρόσφυγες, εγκλωβισµένοι, αγνοούµενοι και έποικοι.
– Απ’ την έρευνά σας, µάθατε κάτι που σας εξέπληξε; Έκπληξη δεν ήταν το γεγονός ότι υπήρχαν πολλά που δεν ήξερα για το 1974. Έκπληξη, θετική όµως, ήταν αυτό που αναφέρω στο κεφάλαιο 17 του βιβλίου. Η γνώση της ιστορικής αλήθειας διευρύνει τον νου, απελευθερώνει τον άνθρωπο και αποτελεί οικουµενική δηµοκρατική πηγή δύναµης. Σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου υπάρχουν γεγονότα που µε εξέπληξαν, πάρα πολλά για να τα απαριθµήσω εδώ και τώρα.
– Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και σας ενθουσίασε; To βιβλίο του δρα Γιώργου Γεωργή, «Σεφέρης-Αβέρωφ ‘Η ΡΗΞΗ’». Ένα βιβλίο καλογραµµένο, µελετηµένο που δεν µου προκάλεσε όµως ενθουσιασµό αλλά λύπη, όταν αντιλήφθηκα πόσο πολύ αγαπούσε την Κύπρο ο Σεφέρης και πόσο λίγο ο Αβέρωφ, ιδιαίτερα το σκοτεινό 1958.
– Ποια είναι τα αγαπηµένα σας βιβλία από την παγκόσµια λογοτεχνία και ποιος συγγραφέας σας ταιριάζει περισσότερο ως τρόπος σκέψης; Τη 13η Αυγούστου 1974 διάβασα το «Για ποιον κτυπά η καµπάνα» του Έρνεστ Χέµινγουεϊ. Το θεωρώ ως κορυφαίο όχι επειδή το διάβασα σε µία µέρα, την τελευταία µου στην Αιγιαλίτικη γη αλλά επειδή η ζωή και ο θάνατος του Χέµινγουεϊ, οι βιωµατικές ιστορικές του έρευνες και ο τρόπος σκέψης του και τελικά οι αντιπολεµικές του απόψεις µε συγκινούν.
