Τα αξέχαστα καλοκαίρια της παιδικής της ηλικίας, το όνειρό της να γίνει αρχαιολόγος και τα απροσδόκητα της ζωής, στα οποία πρέπει να είσαι πάντα ανοιχτός γιατί δεν ξέρεις πού μπορεί να σε οδηγήσουν. Η Ελευθερία Αρβανιτάκη, με αφορμή τις συναυλίες της στην Κύπρο με τον Γιάννη Κότσιρα, μας μιλά για όλα αυτά που την κάνουν κάθε φορά που βγαίνει στη σκηνή να αναγεννιέται.

 
Τι σημαίνει για εσάς «καλοκαίρι»;
Το καλοκαίρι είναι η εποχή του χρόνου που λατρεύω. Μ’ αρέσει η θάλασσα, η μεγάλη μέρα, τα ταξίδια εκτός πόλης σε τόπους διακοπών. Καλοκαίρι όμως για εμάς τους ανθρώπους της μουσικής σημαίνει και περιοδείες, συναυλίες. Τα παιδικά και εφηβικά μου καλοκαίρια, τα πέρασα όλα στην Ικαρία, νησί από όπου κατάγομαι. Σε αυτό το πολύ ιδιαίτερο νησί έχω περάσει τα ωραιότερά μου καλοκαίρια, με παρέες και πανηγύρια που έκαναν τη ζωή μου να λάμπει.

 
Το ότι οι γονείς σας κατάγονται από νησιά, έπαιξε ρόλο στον χαρακτήρα σας;
Σίγουρα ο τόπος καταγωγής του καθενός μας παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας. Οι Παξοί και η Ικαρία είναι τα νησιά που λατρεύω, τόποι καταγωγής του πατέρα και της μητέρας μου αντίστοιχα. Η αγάπη μου για τη θάλασσα και η αγάπη μου για την παραδοσιακή μουσική, έχουν σίγουρα να κάνουν με τους τόπους καταγωγής μου.
 
 
Είναι αλήθεια πως δεν ονειρευόσασταν ποτέ να γίνετε τραγουδίστρια;
Είναι αλήθεια. Ήθελα να γίνω αρχαιολόγος, αλλά τελικά η ζωή είχε άλλα σχέδια. Σε διακοπές μου γνώρισα τα παιδιά της Οπισθοδρομικής Κομπανίας κι από τότε άρχισε το ταξίδι μου στη μουσική.
 
Το απροσδόκητο είναι και το πιο μαγικό, τελικά;
Δεν ξέρω αν είναι το πιο μαγικό, αλλά σίγουρα θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στις προκλήσεις γιατί ποτέ δεν ξέρεις πού μπορούν να σε οδηγήσουν.
 
 
Ποιο ήταν εκείνο το σημείο που πιστεύετε ότι καθόρισε την πορεία σας ως καλλιτέχνη;
Δύο είναι οι κομβικοί σταθμοί στην πορεία μου: η συνάντησή μου με τα μέλη της Οπισθοδρομικής Κομπανίας και μετά η απόφασή μου να ακολουθήσω μια προσωπική πορεία μετά τη διάλυση του γκρουπ. Ένας τρίτος σταθμός, επίσης πολύ σημαντικός, ήταν το 1991, έτος που κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Μένω Εκτός», για το οποίο ανέλαβα την ευθύνη της παραγωγής, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, για όλα μου τα άλμπουμ.
 
Χρειάστηκε να πάρετε ρίσκα που δεν γνωρίζατε πού θα σας οδηγούσαν;
Το ρίσκο είναι συνεχές, από τη δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζεις ώς τις παραστάσεις που σχεδιάζεις. Ποτέ δεν είσαι σίγουρος για το πώς θα εξελιχθεί μια συνεργασία και τι στίγμα θα αφήσει.
 
Είπατε πολλά «όχι» ώστε να μην «παραστρατήσετε»;
Έχω πει πολλά «όχι» κι έχω πει και πολλά «ναι». Έχω κάνει λάθη κι έχω χαρεί όταν η απόφαση που πήρα αποδείχθηκε η σωστή. Έχω την αίσθηση ότι τα «όχι» που θα πεις είναι πιο καθοριστικά από τα «ναι» κι ότι αυτά είναι που διαμορφώνουν την πορεία κάθε καλλιτέχνη.
 
 
Νιώθετε πλήρης με όσα έχετε καταφέρει να επιτύχετε μέχρι σήμερα;
Νιώθω ευτυχής κι ευγνώμων. Για όλες τις μουσικές συναντήσεις που είχαν σαν αποτέλεσμα ένα προσωπικό ρεπερτόριο για το οποίο είμαι υπερήφανη. Για όσα μου έδωσαν σε προσωπικό επίπεδο οι συναντήσεις με ανθρώπους της μουσικής. Για την ευκαιρία να γνωρίσω τόπους όχι μόνο μέσα από τη μουσική τους αλλά και επισκεπτόμενη αυτούς για να δώσω συναυλίες. Όλα αυτά ναι, μου δίνουν μια μεγάλη ικανοποίηση και μια αίσθηση πληρότητας.
 
Τι ετοιμάσατε για τις καλοκαιρινές σας συναυλίες στην Κύπρο;
Ετοιμάσαμε ένα πρόγραμμα ανοιχτόκαρδο και φωτεινό, με τραγούδια που ελπίζουμε να τραγουδάμε παρέα για όσο κρατήσει η συναυλία.
 
 
Τι σας ενώνει με τον Γιάννη Κότσιρα;
Έχουμε ένα κοινό παρελθόν. Το 1993, ψάχνοντας ένα λαϊκό τραγουδιστή για τις συναυλίες που ετοίμαζα εκείνο το καλοκαίρι, μου σύστησαν τον Γιάννη κι αφού κάναμε ένα ραντεβού στο οποίο τον άκουσα ενθουσιάστηκα και τον κάλεσα να έρθει μαζί μας στις συναυλίες που ετοιμάζαμε μαζί με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Συνεχίσαμε τη συνεργασία για τρία χρόνια. Μας ενώνει το ότι μαζί μου έκανε το ξεκίνημά του κι εγώ, από την πλευρά μου, είχα τη χαρά να έχω έναν πολύ καλό συνεργάτη.
 
Θυμάστε κάτι από την πρώτη γνωριμία σας;
Θυμάμαι την αγωνία του στην πρώτη μας συναυλία στη Θεσσαλονίκη που δίσταζε να βγει να τραγουδήσει μπροστά σε τόσο κόσμο και που χρειάστηκε να τον «σπρώξω» για να βγει στη σκηνή. Από εκεί και μετά μιλά πια η ιστορία.
Πόσο εύκολο ήταν να συνδυαστούν τα ρεπερτόριά σας;
Ήταν τόσο εύκολο που χρειάστηκαν μόνο δύο ώρες για να φτιάξουμε το πρόγραμμα των παραστάσεών μας!
 
Τι είναι αυτό που έκανε τις παραστάσεις σας μια από τις πιο επιτυχημένες της σεζόν;
Ήταν ένα πρόγραμμα τραγουδιών που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε, με τραγούδια που το κοινό τραγούδαγε μαζί μας από την αρχή ώς το τέλος.
Νομίζω αυτό έπαιξε τον βασικότερο ρόλο.
 
 
Τι είναι αυτό που σας γεμίζει σε κάθε συναυλία; Ποια είναι τα συναισθήματά σας όταν βρίσκεστε πάνω στη σκηνή;
Κάθε φορά που βγαίνεις στη σκηνή, αναγεννιέσαι. Ξεχνάς ό,τι συμβαίνει στην καθημερινότητα και μπαίνεις σε ένα μαγικό κόσμο, τον κόσμο της τέχνης της μουσικής. Από κει και πέρα είναι η σχέση με τους συναδέλφους σου πάνω στη σκηνή και με το κοινό από κάτω που φτιάχνει ένα μουσικό ταξίδι. Όταν πετύχει και η συνεννόηση είναι αρμονική σου αφήνει ένα μεγάλο αίσθημα χαράς και ικανοποίησης.
 
Τα επόμενά σας σχέδια;
Μετά από ένα γεμάτο συναυλιακό καλοκαίρι με τον Γιάννη, θα κάνω μια προσωπική συναυλία στο Barbican Centre του Λονδίνου 24 του Σεπτέμβρη. Επίσης, το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει ο δίσκος που ετοιμάζουμε με τον Θέμη Καραμουρατίδη και τη Λήδα Ρουμάνη και ο οποίος τώρα είναι στο τελικό στάδιο επεξεργασίας στο στούντιο.
INFO: 14/7 Λεμεσός, Κηποθέατρο Λεμεσού «Μάριος Τόκας», 16/7 Λευκωσία, Σχολή Τυφλών, 17/7 Λάρνακα, Παττίχειο Αμφιθέατρο. Για εισιτήρια www.tickethour.com.cy & 77777040
 
Περιοδικό Go, τεύχος 70.