«Είναι πολύ εύκολο να φτιάξει κανείς μια ποιητική συλλογή και εξαιρετικά δύσκολο να φτιάξει κανείς μια αξιόλογη ποιητική συλλογή.»
– Τι σας σπρώχνει να γράφετε ποίηση; H ποίηση για μένα είναι μία μορφή ακραίας καθημερινής ενασχόλησης. Μου προσφέρει τις ίδιες προκλήσεις και συγκινήσεις που προκαλεί σε άλλους η αναρρίχηση σε βράχους, οι ελεύθερες πτώσεις, το κολύμπι σε αγριεμένες θάλασσες κ.ά. Ξεκινώντας να γράψω ένα ποίημα καταδύομαι αρχικά στα βάθη της ψυχής μου, εκεί που οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου, με τρομάζουν. Χρειάζεται τόλμη και ειλικρίνεια το στάδιο αυτό, αλλά είναι απαραίτητο αν θέλει κανείς να προκαλέσει αναστάτωση και συγκίνηση στον αναγνώστη. Το δεύτερο στάδιο είναι να καταφέρω να γράψω ποιητικά ό,τι αξίζει να ειπωθεί. Ο βαθμός δυσκολίας είναι και σε αυτό το στάδιο αυξημένος, γιατί απαγορεύω στον εαυτό μου τις φλυαρίες και τα γλωσσικά φτιασίδια. Με ελάχιστες απλές λέξεις πρέπει να ειπωθούν πολλά. Το τελευταίο στάδιο αφορά την απόφαση για έκδοση. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα επώδυνη διαδικασία όπου ο γεμάτος ατέλειες εαυτός μου εκτίθεται κυριολεκτικά γυμνός, «όπου δει». Είναι η στιγμή που, μετά από μήνες κόπου και προπόνησης, η πόρτα του αεροπλάνου ανοίγει και πηδάς στο κενό…
– Τι ενέπνευσε τον τίτλο της νέας σας συλλογής «Εκεί που δεν με σπέρνουν»; Ο τίτλος, όπως και στις δύο προηγούμενες συλλογές μου «Εκτός νόρμας» και «Πάω γυρεύοντας – κατά τον δαίμονα εαυτού», είναι προβοκάτορας. Λειτουργεί ως πρόκληση και ως προειδοποίηση. Αποφασίζοντας κανείς να προχωρήσει στην ανάγνωση του βιβλίου είναι ως να συναινεί σε ένα ταξίδι σκέψεων και συναισθημάτων που στην καθημερινότητά του απωθεί. Να αναμετρηθεί με το θάνατό του, τους φόβους που τον κρατούν μικρό, τους μύθους στους οποίους αφέθηκε αβίαστα να πιστεύει, τους έρωτες που δεν τόλμησε να ζήσει, τη ζωή που συγκαταβατικά ζει. Συγχρόνως όμως θα διασκεδάσει με τα καμώματα και τις μικρότητες των ανθρώπων.
– Είναι εύκολο να φτιάξει κανείς μια ποιητική συλλογή; Είναι πολύ εύκολο να φτιάξει κανείς μια ποιητική συλλογή και εξαιρετικά δύσκολο να φτιάξει κανείς μια αξιόλογη ποιητική συλλογή.
– Πώς επιλέγετε το τι θα μπει σε ένα βιβλίο και τι όχι; Αφού επιβιώσουν κάποια ποιήματα της ακραίας δοκιμασίας που μόλις περιέγραψα, γίνεται μια επιλογή με ένα νέο κριτήριο. Τη δυνατότητά τους να ταρακουνήσουν τον αναγνώστη και να του προκαλέσουν έντονα συναισθήματα. Ζούμε, οι περισσότεροι στη «ζώνη άνεσής» μας, με κύριο στόχο την ομαλή διαβίωσή μας, κάθε μέρα. Αυτό μας στερεί την εξέταση του βίου μας και την αμφισβήτηση των αντιλήψεων και συνηθειών μας. Μια συλλογή οφείλει να περιέχει τέτοια ποιήματα που ο αναγνώστης της διπλανής πόρτας να την απολαμβάνει για τις ανατροπές και τις εκτός καθημερινότητας σκέψεις και συναισθήματα που θα του προκαλέσει. Η συλλογή πρέπει επίσης να καταφέρνει να προκαλεί διαχρονικά αυτή τη ρήξη με το σύνηθες. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο αν το ποίημα είναι τέτοιο που να οδηγεί κάθε φορά σε ενδοσκόπηση και αυτογνωσία, μετατρέποντας τελικά τον ίδιο τον αναγνώστη σε συγγραφέα.
Φιλgood, τεύχος 231.