«Ο Γιάννης με ξεκλείδωσε κι εγώ του άνοιξα την καρδιά μου και την αγκαλιά μου». 
 
Η Κυρία του Θεάτρου Δέσποινα Μπεμπεδέλη, που δανείζει τη φωνή της στην παράσταση Λορεντζάτσιο, στα Κύπρια η οποία ανεβαίνει στις 18 Σεπτεμβρίου στη Σχολή Τυφλών, γράφει για τη φιλία της με τον Έλληνα Γιάννη Ιορδανίδη, που σκηνοθετεί την παράσταση.
«Σπεύδω να δηλώσω τυχερή και ευτυχής, γιατί έχω καταγράψει στο βιογραφικό μου σημείωμα ρόλους και έργα που σημείωσαν τεράστια επιτυχία και στην Αθήνα και στην Κύπρο και στο εξωτερικό, στην Ευρώπη και που φέρουν την υπογραφή του σκηνοθέτη Γιάννη Ιορδανίδη. Αισθάνομαι εξίσου τυχερή γιατί ο Γιάννης, εκτός από τις συναρπαστικές σκηνοθεσίες του, μου χάρισε και την αληθινή, ανιδιοτελή του φιλία. Στο χώρο του θεάτρου, κυρίες και κύριοι, οι επαγγελματικές σχέσεις δεν οδηγούν απαραίτητα και σε φιλικές. Με το Γιάννη όμως και με μένα συνέβη κάτι το σπάνιο. Βλέμματα, νοήματα, σιωπές, μια ανεπαίσθητη γκριμάτσα, μια αδιόρατη κίνηση, μια χειρονομία, ήτανε αρκετά την ώρα της πρόβας, για να αντικαταστήσουνε πολύωρες συζητήσεις, αναλύσεις, διορθώσεις των σκηνών, του ρόλου. Λες και ένα αόρατο νήμα έδενε και εξακολουθεί να δένει και να ενώνει τη σκέψη του με την σκέψη μου».
 
«Εγώ, έχω ένα χαρακτηριστικό. Δεν ξανοίγομαι εύκολα, στους ανθρώπους που πρωτογνωρίζω. Ακόμα και στο χώρο της δουλειάς. Είμαι πολύ εργατική, πολύ μελετηρή, συνεργάσιμη, ευγενής, φιλική μπορώ να πω, αλλά πάντα κρατάω μία πορτούλα για τον εαυτό μου κλειδωμένη για τους άλλους. Από τις πρώτες μέρες της συνεργασίας μας, αισθανόμουνα ότι ο Γιάννης με διαπερνούσε με ‘κείνο το βλέμμα του, το λίγο ανήσυχο, λίγο ερωτηματικό, λίγο πονηρό σαν να μου έλεγε: κυρία Μπεμπεδέλη, εγώ, θα σας ξεκλειδώσω. Έτσι με προσφωνούσε, κυρία Μπεμπεδέλη, στην αρχή. Κι εγώ, βέβαια, κύριε Ιορδανίδη, στην αρχή. Γιατί πολύ σύντομα, ο Γιάννης με ξεκλείδωσε κι εγώ του άνοιξα την καρδιά μου και την αγκαλιά μου κι εκείνος άνοιξε την δική του αγκαλιά και την καρδιά του. Και από τότε, όποτε πεθυμάει ο ένας τον άλλο, όποτε έχει ανάγκη ο ένας τον άλλον, επικοινωνούμε. Ακόμα και μέσα απ’ το τηλέφωνο. Ατέλειωτες συνδιαλέξεις τηλεφωνικές Αθήνα – Κύπρο, Κύπρο – Παρίσι. Χώρια, τα υπέροχα ξενύχτια που κάναμε στο όμορφο σπίτι του στην Αθήνα. Χώρια, τα ταβερνάκια μετά τις πρόβες και τις παραστάσεις, όπου εκεί μιλούσαμε, διασκεδάζαμε, αστειευόμασταν, ξεκαρδιζόμουνα με το απαράμιλλο χιούμορ του. Ναι, μοιραζόμασταν τις χαρές και τις λύπες, τα ωραία και τα θλιβερά, τα αίσια και τα τραγικά, που συνέβησαν και στους δυο μας όλα αυτά τα  χρόνια, της ακριβής φιλίας μας. Αυτός είναι ο Γιάννης της καρδιάς μου, ο φίλος μου.
 
«Έχω πεθυμήσει την τυραννική επιμονή σου»
 
Ο σκηνοθέτης, κύριος Γιάννης Ιορδανίδης, δίκαια και άξια κατέχει μία δεσπόζουσα θέση στα θεατρικά πράγματα του ελληνικού χώρου και όχι μόνο του ελληνικού. Άξια και δίκαια, θεωρείται ένας απ’ τους πολύ πολύ σημαντικούς σκηνοθέτες, σήμερα. Γιατί έφερε ένα αλλιώτικο, ποιοτικό στίγμα. Μιαν άλλη αισθητική απάνω στη σκηνή, μέσα από τη σκηνοθεσία του και σε προέκταση, μιαν άλλη αισθητική στις ερμηνείες των ρόλων. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις σπουδές του, τις λαμπρές σπουδές που έκανε στη Γαλλία και με τις συναναστροφές και τις συνεργασίες που είχε με εξέχουσες προσωπικότητες του θεάτρου στη Γαλλία και στην Ελλάδα. Έχει να κάνει, νομίζω, με την καταγωγή του, με τις ρίζες του».
 
«Ο Γιάννης Ιορδανίδης, γαλουχήθηκε με τον πνευματικό πολιτισμό, με την παιδεία, με το ήθος, με τη στάση ζωής του ελληνισμού, του γενέθλιου τόπου του. Αυτά τα εφόδια, αυτά τα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα έφερε στον ελλαδικό χώρο και αυτά έκαναν την διαφορά. Και με αυτά τα ακριβά χαρίσματα κέρδισε την αγάπη, το σεβασμό, την εμπιστοσύνη, τη φιλία των συνεργατών του, των μαθητών του, των φίλων του».
 
«Γιάννη, θέλω πάρα πολύ να συνεργαστούμε ξανά και ξέρω, πως το θέλεις κι εσύ. Έχω νοσταλγήσει πολύ τη γενναιοδωρία σου, το μετιέ σου, την ευγένειά σου, προς τους συνεργάτες σου. Από τον φροντιστή μέχρι τον πιο ιδιότροπο πρωταγωνιστή. Έχω πεθυμήσει εκείνη την πολύ διακριτικά, τυραννική επιμονή σου. Την πολύ ευγενικά, απαίτησή σου, πεισματική απαίτηση όμως, για την κάθε λεπτομέρεια, για την παραμικρή λεπτομέρεια, την ώρα της δουλειάς. Για την αρμονία των ήχων, για την ακρίβεια των ρυθμών, για την σχέση των ηρώων, την αλήθεια μεταξύ τους. Γι’ αυτά και χίλια δυο άλλα, που τα παλεύαμε και τα βρίσκαμε στην πρόβα και νιώθαμε τη χαρά της δημιουργίας. Γιάννη, σου εύχομαι υγεία. Πάνω και πρώτα απ’ όλα, υγεία. Να ‘χεις πάντα έμπνευση και φαντασία. Να διατηρήσεις αυτή την αγάπη που έχεις για τη ζωή. Και εύχομαι, ο οίστρος της δημιουργίας, να σε κεντρίζει για πολλά πολλά πολλά πολλά πολλά χρόνια ακόμα. Γιάννη, σ’ αγαπώ».  
 
*Η πρεμιέρα της παράστασης «Λορεντζάτσιο» του Αλφρέντ ντε Μυσσέ,  σε σκηνοθεσία του Έλληνα  σκηνοθέτη Γιάννη Ιορδανίδη, θα δοθεί στις 18 Σεπτεμβρίου, στις 8.30μ.μ., στη Σχολή Τυφλών στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κύπρια.