– Ο κόσμος, όμως, σπάνια πια πατά το κουμπί της «κλήσης»… Πολλές φορές λες του άλλου «δώσε μου το τηλέφωνό σου να μιλήσουμε» και σε ρωτάνε αν έχεις messenger. Ακόμα και σε επαγγελματικά ραντεβού, τους λες να κάνουμε ένα google drive με τα αρχεία και επιμένουν να τα στείλουμε στο Facebook, ζητώντας από εμένα να φτιάξω λογαριασμό. «Όχι, δεν θα φτιάξω», τους λέω. «Θα βρούμε έναν πιο επαγγελματικό τρόπο να το κάνουμε».
– Έχεις κάποιο αγαπημένο στέκι στη γειτονιά σου στο Λονδίνο; Είναι ένας ωραίος φούρνος, που φτιάχνει ψωμί και έχει και ένα τραπεζάκι όπου μπορείς να πιεις τον καφέ σου. Νομίζω πως μου αρέσει για τη μυρωδιά του, γιατί μου θυμίζει λίγο Κύπρο.
– Τι άλλο σου λείπει όταν είσαι μακριά; Για κάποιον, ο οποίος έχει μεγαλώσει με μεσογειακές αντιλήψεις και σε σύγκριση με το Λονδίνο… σχεδόν τα πάντα!
– Δεν σου ταίριαξε η πόλη; Το Λονδίνο έχει πολλά θετικά. Μπορείς να δεις άπειρα πράγματα, διαφόρων κατηγοριών, ανά πάσα στιγμή, οποιαδήποτε μέρα. Υπάρχει πειραματισμός, δημιουργικότητα, αλλά η ζωή είναι δύσκολη. Είναι μια πόλη 11 εκατομμυρίων, προσελκύει πολύ κόσμο του καλλιτεχνικού χώρου και το περιβάλλον είναι τρομακτικά ανταγωνιστικό. Ακόμα και για κάποιον που θα καταφέρει να κάνει κάτι, είναι πολύ δύσκολο να το συντηρήσει, αφού σε… κλάσματα δευτερολέπτου θα έρθει κάποιος καινούριος και θα πάρει τη θέση του. Με ζορίζει όμως και η ποιότητα ζωής, ο καιρός, το φαγητό, αλλά και το ότι για να δεις έναν φίλο, πρέπει να το κανονίσεις βδομάδες πριν.
– Ποια είναι η πιο όμορφη παιδική σου ανάμνηση; Πάντα θα θυμόμαστε όλοι μας τη μαμά μας να βγαίνει στο μπαλκόνι και να φωνάζει το όνομά μας, γιατί βράδιασε και εμείς ήμασταν ακόμα έξω. «Έρχομαι, έρχομαι», απαντούσες εσύ, αλλά περνούσε μια ώρα και ακόμα έπαιζες στους δρόμους. Το θεωρώ τεράστιο πλεονέκτημα να μπορέσεις να μεγαλώσεις σε μια γειτονιά με ανεμελιά.
– Τι σου αρέσει να κάνεις σήμερα στο Καϊμακλί; Επιστρέφοντας σπίτι με το αυτοκίνητο, κάνω μια παράκαμψη για να πάω στην πράσινη γραμμή. Θα ήθελα να μένω εκεί, γιατί έχει μια σουρεάλ ειρωνεία. Αρχικά λες, γιατί είναι ακόμη εδώ τα φυλάκια; Δεν υπάρχει λόγος. Αυτό το σπίτι είναι υπέροχο. Γιατί πρέπει να το αφήσουμε να καταρρεύσει; Γιατί αυτά τα βαρέλια να κόβουν τη θέα του;
– Ποια είναι η πιο έντονη στιγμή κατά τη διάρκεια μιας παράστασης; Υπάρχουν κάποιες μαγικές στιγμές που δημιουργούνται μόνο με την οπτική επαφή που μπορεί να έχεις, με μια και μόνο οπτική επαφή που μπορεί να έχεις με έναν συνεργάτη κατά τη διάρκεια μιας παράστασης, η οποία μπορεί να διαρκέσει και λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο. Στιγμές έντονες, που δεν μπορούν να τις αντιληφθούν οι θεατές. Έχουν μια αυθόρμητη, απερίσκεπτη γοητεία.
– Ένα κακό κοινό μπορεί να διαλύσει τα πάντα; Το κοινό μπορεί να γίνει ο σημαντικότερος παράγοντας για να πάει καλά μια παράσταση, αλλά και ο χειρότερός σου εχθρός και αυτό το αισθάνεσαι στα πρώτα δευτερόλεπτα. Με το που ανεβαίνεις στη σκηνή, νιώθεις την ενέργειά του.
– Τι σε έχει ιντριγκάρει στον «Τειρεσία», το έργο το οποίο υπογράφεις στο 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Λευκωσίας; Δεν ήταν τόσο ο χαρακτήρας του, όσο κάποια στοιχεία που μου φάνηκε ότι είχαν ενδιαφέρον ώστε να δουλέψω με αυτά, να τα επεξεργαστώ, να τα μεταμορφώσω, να τα προσαρμόσω στη δική μου αισθητική μου για να καταφέρω να τα χρησιμοποιήσω πάνω στη σκηνή. Το έργο δεν είναι βασισμένο στον Τειρεσία, αλλά εμπνευσμένο από αυτά τα στοιχεία. Ένα από αυτά η τύφλωση, αλλά και οι συσχετισμοί του μύθου, όπως η διπλή σεξουαλικότητα, η τιμωρία, η επικοινωνία με τα πουλιά και με στοιχεία της φύσης. «Αυτός ο χαρακτήρας, πώς περνούσε τον χρόνο του στο σπίτι του, τι ήταν όταν ήταν μόνος του;», αναρωτήθηκα, ενώ πάντα τον έβλεπα ως μια σκοτεινή φιγούρα που περιβάλλεται σε έναν καθαρό χώρο.
– Πώς νιώθεις που θα παρουσιάσεις για πρώτη φορά τη δουλειά σου στην χώρα σου; Με τρομάζει. Με φοβίζουν οι προσδοκίες που μπορεί να έχει κάποιος από έναν Κύπριο που ζει στο εξωτερικό και έχει σημαντικές συνεργασίες στο βιογραφικό του. Δεν ξέρω τι περιμένει ο κόσμος από εμένα, αλλά γνωρίζω πως όταν έχεις μεγάλες προσδοκίες για κάτι, είναι πολύ εύκολο να απογοητευτείς. Κι εγώ δεν θέλω να απογοητευτεί κανείς, χωρίς να λέω ότι έχω να παρουσιάσω κάτι σπουδαίο – θέλω να είναι ανοιχτοί. Είμαι ένας ακόμα χορογράφος που έχει να προτείνει κάτι στο κοινό. Κι αν με ρωτάς, θα προτιμούσα να το κάνω εντελώς ανώνυμα.
* Ο Μιχάλης Θεοφάνους θα παρουσιάσει στις 21 Οκτωβρίου την παράστασή του «Τειρεσίας» στο πλαίσιο του 1ου Διεθνούς Φεστιβάλ Λευκωσίας, στο Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας, στις 20:30. Εισιτήρια www.soldoutticketbox.com. Πληροφορίες στο 22664028.
Φιλgood, τεύχος 242.
