«Η «Αγαπητή Ελένα» της καταρρέουσας Σοβιετικής Ένωσης του 1980, θυµίζει πολύ τη σηµερινή Ελλάδα και τη σημερινή Κύπρο.  Θυμίζει τους καταπιεσµένους και φιμωμένους από πολλές απόψεις ανθρώπους, που οφείλουν να αναζητήσουν ουσιαστική διέξοδο» σχολιάζει ο Νίκος Νικολαΐδης ο οποίος σκηνοθετεί ένα ρεαλιστικό έργο κοινωνικού, πολιτικού και υπαρξιακού προβληματισμού στο Θέατρο Σκάλα.
 
-Συνήθως σκηνοθετείτε έργα που απευθύνονται σε παιδιά και νέους.  Έχει το θέατρο τη δύναμη να επιδράσει στην σκέψη των νέων;  Εννοείται, κυρίως όταν αυτό καταφέρει να ξεφύγει από το κατεστημένο του ηθικοπλαστικού, του εύκολου συναισθηματισμού και του διδακτισμού, του ψυχολογικού εκβιασμού, της απλοϊκότητας και του χαϊδέματος των αυτιών.  Ένα καινούριο χειραφετημένο θέατρο για παιδιά και νέους με ρεαλιστικές ιστορίες που προσδιορίζονται από τη σχέση τους με την καθημερινότητα, με τις οποίες μπορούν να ταυτιστούν άμεσα και να αναγνωρίσουν το οικείο τους περιβάλλον έχει τη δύναμη να επιδρά άμεσα στη σκέψη των νέων, καθιστώντας το σκηνικό δρώμενο κάτι που μπορεί να τους απασχολεί και πέραν του χρόνου της παράστασης.
 
-Πώς επιλέξατε το έργο «Αγαπητή Έλενα»; Τι σας τράβηξε το ενδιαφέρον σ’ αυτό; Είναι ένα έργο που δε μένει στα λόγια και αφήνει την αλήθεια να φανεί ξεκάθαρη μπροστά μας. Όταν το θέατρο δε μένει στα λόγια αλλά μπήγει το μαχαίρι στο κόκκαλο (μέσα από την ιστορία και τη σκηνική δράση), δε μένει παρά να σου τραβήξει το ενδιαφέρον. Η «ανάγκη» τεσσάρων νέων παιδιών να εισβάλουν στο διαμέρισμα της καθηγήτριάς τους με απώτερο στόχο την απόσπαση του πολύτιμου «κλειδιού», η ορμή –από τη μια- της εφηβείας και η διαφωνία της με ένα αρτηριοσκληρωτικό σύστημα, που καταφέρνει όμως να την τυφλώσει  και  η απρόσμενη σθεναρή αντίσταση –από την άλλη- που ορθώνεται μπροστά τους, δημιουργούν μια πλοκή γεμάτη ανατροπές μέχρι το δραματικό φινάλε ενός πολέμου, που  αλλάζει για πάντα τη ζωή όλων.
 
-Έχετε παρακολουθήσει ξανά αυτό το θεατρικό; Έτυχε να παρακολουθήσω παράσταση του έργου πριν από δεκαπέντε χρόνια –όταν πρωτοανέβηκε στην Αθήνα- και ένιωσα να με αφορά, τόσο ως μεμονωμένο θεατή όσο και ως γενιά, όπου τότε ανήκα. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα και επανερχόμενος συνεχώς στο συγκεκριμένο κείμενο, ένιωσα ότι με αφορά ακόμη περισσότερο ως θεατή, ως πολίτη, ως μέλος της επόμενης γενιάς, ως εργάτη στο θέατρο.  Ένιωσα έντονη την ανάγκη να συνδιαλεχθώ με το εξαιρετικό αυτό δραματικό κείμενο, να συμπαρασύρω τους συνεργάτες μου και να το μοιραστούμε μαζί με το κοινό ως σκηνικό κείμενο.  
 
-Το έργο γράφτηκε στην Σοβιετική Ένωση του 1980, μια περίοδο αποσύνθεσης; Θα λέγατε ότι ζούμε και εμείς σήμερα σε μια κατάσταση αποσύνθεσης; Είναι ένα έργο γραμμένο στην Σοβιετική Ένωση του 1980, την περίοδο της αποσύνθεσής της, με εντελώς άγνωστο το μέλλον μιας μετά-εποχής. Θεωρώ ότι είναι πολλά τα στοιχεία που μπορούμε να βρούμε στο δικό μας σήμερα. Κυρίως, το αβέβαιο μέλλον της δικής μας μετα-εποχής. Βασική συνιστώσα του έργου είναι η ούτως ή άλλως διαχρονική σύγκρουση μεταξύ των γενεών. Με μια νέα γενιά που αναζητεί λύσεις στις προσδοκίες της, που δεν πιστεύει σε τίποτα παλιό και ευθέως κατηγορεί την προηγούμενη ότι οδηγεί τη ζωή σε ένα υποκριτικό και γραφειοκρατικό, γεμάτο ψεύτικες ιδέες, σύστημα.
 
-Δηλαδή το κοινό θα δει στοιχεία του εαυτού του στους χαρακτήρες του έργου; Οι ομοιότητες της αμφισβήτησης και της σύγκρουσης των ανθρωπιστικών ιδεωδών, σε εθνικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, μου φαίνονται σήμερα πιο επίκαιρες από ποτέ. Πιστεύω ότι οι γενιές στο έργο της Ραζουμόβσκαγια είμαστε εμείς. Οι πέντε χαρακτήρες του έργου αντιπροσωπεύουν τις σημερινές γενιές, που αναζητούν να (επανα)προσδιορίσουν τον εαυτό τους και την ύπαρξή τους, μέσα στη δίνη γρήγορων εξελίξεων, πρωτόγνωρων συνθηκών και προσωπικών αδιεξόδων για το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας κοινωνίας, εν τω μέσω μιας σειράς διαφορετικών (!;) προτεινόμενων λύσεων. 
 
-Πως προσεγγίζετε σκηνοθετικά το έργο; Με αλήθεια! Με κόπο, προσπαθείς, δημιουργείς την ιστορία, τον τρόπο που θα ειπωθεί, οργανώνεις ανθρώπους, ζυγίζεις πράγματα, κρατάς ισορροπίες, με απώτερο στόχο να κερδίσεις την εμπιστοσύνη, να βγάλεις από τον καθένα τον καλύτερο εαυτό του και να μοιραστείς με το κοινό μια ιστορία με αλήθεια.
 
-Αλήθεια θα πιστεύετε ότι οι σημερινοί νέοι είναι θύματα του συστήματος και του κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου; Θεωρώ την εποχή μας ως εποχή πολέμων, φασισμών κι επαναστάσεων. Οι σημερινοί νέοι (και όχι μόνο), οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μετανάστες, οι κοινωνικά καταπιεσμένοι ασφυκτιούν οικονομικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά, αλλά οφείλουν να έχουν τη γνώση για να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση.
 
-Τι είναι αυτό που λείπει από τη σύγχρονη κοινωνία; Ένα σημαντικό στοιχείο που λείπει από τη σημερινή κοινωνία είναι το στοιχείο της συνείδησης.  Ανάμεσα στα διαχρονικά θέματα που η Ραζουμόβσκαγια θίγει στο έργο (σύγκρουση παλαιών και νέων αξιών, εκπαιδευτικό σύστημα,  ευνοιοκρατία, βία, ηθική και ανηθικότητα) είναι και αυτό της απώλειας της συνείδησης. Η φράση της Ελένας προς τους μαθητές της «Έχετε χάσει την ψυχή σας! Αν έχετε βέβαια ψυχή!» δηλώνει αυτή ακριβώς την έλλειψη ενσυναίσθησης. Σε μια κοινωνία χωρίς συνείδηση όλα δυστυχώς μπορείς να τα περιμένεις. Αφορμές κινητοποίησης της συνείδησης (νέων και μεγαλύτερων) υπάρχουν, φτάνει να είμαστε έτοιμοι.
 
-Γιατί θα λέγατε σε κάποιον να δει την παράσταση; Η «Αγαπητή Ελένα» της καταρρέουσας Σοβιετικής Ένωσης του 1980, τελικά, θυµίζει πολύ τη σηµερινή Ελλάδα και τη σημερινή Κύπρο.  Θυμίζει τους καταπιεσµένους και φιμωμένους από πολλές απόψεις ανθρώπους, που οφείλουν να αναζητήσουν ουσιαστική διέξοδο.  Η «Ελένα» είναι  ένας εξαιρετικός μεγεθυντικός φακός, που δείχνει καθαρά λεπτομέρειες της ζωής και των σχέσεών μας, ως νέοι και ως μεγαλύτεροι. Η «Ελένα» είναι ένα εργαλείο που μας αποδεικνύει ότι απλά χρειάζεται να κατανοούμε ο ένας τον άλλο και να συνεννοούμαστε, χωρίς να χρειάζεται να φτάνουμε στα άκρα.
 
* Το έργο «Αγαπητή Έλενα» της ρωσίδας θεατρικής συγγραφέως Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια σε σκηνοθεσία Νίκου Νικολαΐδη κάνει πρεμιέρα σήμερα στο Παττίχειο Θέατρο Σκάλα. Κάθε Παρασκευή και Σάββατο – ώρα 8.30μ.μ. και κάθε Κυριακή – ώρα 6.30μ.μ. – μέχρι 22 Δεκ. 2019. Στη Λευκωσία: Τετάρτη 4/12, Πέμπτη 5/12 και Παρασκευή 6/12 – Ώρα 8.30μ.μ. στο Θέατρο Δέντρο. Τηλ. 24652800/1 και 99490102.