«Ερεθίσματα υπάρχουν παντού, στην καθημερινότητα, στις παγκόσμιες ειδήσεις, στα βιβλία που διαβάζουμε, στις συγκρούσεις των ήρεμων πεποιθήσεών μας με τον παροξυσμό της σύγχρονης ζωής. Και βαθιά στο υποσυνείδητο»

– Ποιο ήταν το ερέθισμα για την ποιητική σας συλλογή «Συμπτώματα»; Κάθε ποίημα έχει το δικό του ερέθισμα και αφήνει το δικό του αποτύπωμα. Εντούτοις πάντα γίνεται μια διαλογή και είναι αλήθεια ότι ο ποιητής βρίσκεται σε συγκεκριμένη αναζήτηση ανά περιόδους. Ερέθισμά μου για τη δημιουργία της συλλογής «ΣυμΠτώματα» ήταν η επιθυμία για ανίχνευση της σήψης και των πρόωρων συμπτωμάτων του πνευματικού θανάτου ακόμη και στις λαμπρότερες των στιγμών μας. Την εντόπισα στο [θαν], μια μικρή, τριψήφια συλλαβή, που σε όσους αναγραμματισμούς και αν τη συναντήσει κανείς στη ζωή πάντα θα φαντάζει επικίνδυνη, κρυμμένη στις μικρές τραγωδίες, σαν ένα σύμπτωμα που προειδοποιεί. Ένιωσα ότι μπορώ να την αποσοβήσω με κάθε ποιητικό εργαλείο που είχα στην φαρέτρα μου, να αρπάξω τους κραδασμούς του πιο αδιαπραγμάτευτου τρόμου και τους μετατρέψω σε εύηχους συμβολισμούς. Έριξα μια ματιά πίσω από το παραπέτασμα, κάτω από το μνήμα που δεν σκαλίστηκε ακόμη.

– Έχετε συγκεκριμένες επιρροές από το χώρο της ποίησης, είτε από άλλες μορφές τέχνης; Είμαι επηρεασμένος κυρίως από τους υπερρεαλιστές ποιητές, από Ελλάδα Γιάννη Ρίτσο, Εγγονόπουλο και Εμπειρίκο, και από την παγκόσμια λογοτεχνία Λουί Αραγκόν, Αντρέ Μπρετόν και Λόρκα. Φυσικά επιρροή έρχεται και από άλλα αναγνώσματα που δεν έχουν ποιητική μορφή, όπως θεατρικά έργα ή διηγήματα, γιατί ο ίδιος αρκετές φορές γράφω και πεζά ποιήματα με αρκετά ογκώδες σώμα και πληθώρα πληροφοριών. Χωρίς βεβαίως να απαρνιέμαι τις αρετές της αφαίρεσης στη γραφή.

– Από πού τροφοδοτείται η έμπνευσή σας; Δύσκολα μπορεί να χαρτογραφήσει ένας συγγραφέας την έμπνευσή του, ειδικά όταν γράφει σε όλα τα είδη: πεζό, ποίηση, θέατρο. Καθώς ανήκω ο ίδιος σε αυτό το είδος του «συστημικού – αντισυστημικού» καλλιτέχνη, θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι ερεθίσματα υπάρχουν παντού, στην καθημερινότητα, στις παγκόσμιες ειδήσεις, στα βιβλία που διαβάζουμε, στις συγκρούσεις των ήρεμων πεποιθήσεών μας με τον παροξυσμό της σύγχρονης ζωής. Και βαθιά στο υποσυνείδητο. Ποτέ ένας υπερρεαλιστής δεν υποτιμάει το όνειρο και τον εφιάλτη. Συχνά ξυπνάω και γράφω πολύ πριν την αυγή, αποτυπώνοντας το όνειρο όσο είναι φρέσκο και άγουρο ακόμη. Και τέλος, μια πηγή έμπνευσης ιδιαίτερη για μένα είναι τα επιστημονικά άρθρα και βιβλία καθώς μεγάλο μέρος της γραφής μου είναι επιστημονική φαντασία.  

– Ποια η ουσία της ύπαρξης της ποίησης; Η ποίηση υπάρχει πέρα από εμάς, πέρα από τον ποιητή, είναι ένα συμπαγές οικοδόμημα αναλλοίωτο στον χρόνο, μια ιδιαίτερη Βαβέλ ιδεών, εικόνων κι οξύμωρων σχημάτων που αντικατοπτρίζει ολόκληρο το σύμπαν από την αρχή του Κόσμου. Όσοι τρεφόμαστε από τη σάρκα της ποίησης την αναμασάμε ωσότου πετύχουμε αυτό που εμείς πιστεύουμε ότι είναι το καλύτερό μας ποίημα – ως το επόμενο, που θα ανατρέψει όλα τα δεδομένα μας.

– Παράλληλα με την συγγραφή ασχολείστε και με την εκπαίδευση. Πως ισορροπείτε ανάμεσα στην διπλή ιδιότητα σας; Προσπαθώ να ξεχωρίζω τις δύο αυτές ιδιότητες, καθώς και άλλες μου, όπως είναι ο αθλητισμός καθώς υπήρξα μαραθωνοδρόμος και τριαθλητής για πολλές δεκαετίες, και επίσης φοιτητής στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου, σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα θεατρολογίας. Η συγγραφή όμως με ακολουθεί παντού, καθώς όπου και να βρίσκομαι, πάντα μια έμπνευση θα ξεπηδήσει, κι εγώ κρύβοντας τον ενθουσιασμό απλά κρατάω σημείωση, συνεχίζοντας με τον πιο φυσιολογικό τρόπο αυτό που έκανα.

– Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο; Διαβάζω τον «Φάουστ» του Γκαίτε, το «Χαμένο Σύμβολο» του Νταν Μπράουν, και το «Η Παρηγοριά των Στρογγυλών Πραγμάτων» του Σετζ Κλέμενς.

 

Φιλελελεύθερα, 13.10.2021.