«Τίποτα μαγικό και θεόσταλτο δεν καταλαμβάνει τους συγγραφείς την ώρα που γράφουν. Τα πάντα είναι παρατήρηση, ενσυναίσθηση και δουλειά, πολλή δουλειά.»

– Ποια θέματα πραγματεύεται το νέο σας βιβλίο «Μπλε ήλιος»; Επιγραμματικά θα έλεγα πως αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις, αυτό το ναρκοπέδιο που καθημερινά όλοι το περνάμε και λίγοι βγαίνουμε αλώβητοι. Η Μαριάννα, η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, είναι μια γυναίκα που έχει χάσει τη νεότητά της προ πολλού και βρίσκεται να κάνει μια αναψηλάφηση της ζωής της, καθώς ο άντρας της βρίσκεται στη ΜΕΘ έπειτα από εγκεφαλικό. Αντιλαμβάνεται πως η ζωή της έφυγε από τα χέρια και νέοι έρωτες είναι αργά για να έρθουν. Υπάρχει ένας στίχος του Ντίνου Χριστιανόπουλου που νομίζω ταιριάζει στην πλοκή του μυθιστορήματος: «Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει». Αυτή την αγάπη που δεν βρίσκεται εύκολα και χάνεται ακόμα πιο εύκολα αναζητούν οι ήρωες του βιβλίου. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ο καθένας με τις δικές του αμυχές στην καρδιά. Εντέλει, όλοι ζητάμε την αγάπη, αλλά δεν ξέρουμε πώς θα τη βρούμε. 

Έχετε πει σε μια συνέντευξή σας ότι είσαστε εναντίον της έμπνευσης. Πώς αρχίζετε να γράφετε ένα βιβλίο; Το έχω πει και επιμένω. Τίποτα μαγικό και θεόσταλτο δεν καταλαμβάνει τους συγγραφείς την ώρα που γράφουν. Τα πάντα είναι παρατήρηση, ενσυναίσθηση και δουλειά, πολλή δουλειά. Αυτό που ονομάζουμε έμπνευση είναι, στην ουσία, το αποτέλεσμα των προηγούμενων. Αν περιμένει κανείς να του έρθει η έμπνευση θα μείνει με μια λευκή σελίδα μπροστά του. 

Ποιες είναι οι πιο σημαντικές επιρροές σας; Τα βιβλία που διάβασα και συνεχίζω να διαβάζω, αυτά που έζησα, οι μουσικές που άκουσα, οι άνθρωποι που γνώρισα, οι άνθρωποι που έχασα, οι φευγαλέες ματιές στον δρόμο ή στο μετρό, κάποιες σφηνωμένες μνήμες από το παρελθόν, οι ταινίες που είδα, τα θεατρικά έργα που με μάγεψαν, το πεσμένο ραντάκι σε έναν γυναικείο ώμο. Ένα γέλιο που θυμίζει κλάμα. Ένα κλάμα που δεν έχει δάκρυα. Η αύρα ενός αρώματος που σαν άλλη προυστική μαντλέν με πηγαίνει ξανά πίσω στον χρόνο. Αυτά και ακόμα περισσότερα. 

– Σε τι περιβάλλον σας αρέσει να γράφετε; Η δημοσιογραφία με έμαθε να είμαι ευπροσάρμοστος. Δεν χρειάζομαι απαραίτητα απομόνωση για να γράψω. Έχω αναπτύξει ένα εσωτερικό σύστημα όπου μπορώ να κλειδώνομαι μέσα μου αποκρούοντας έτσι τις εξωτερικές παρεμβολές. Είμαι με τους ανθρώπους, αλλά ουσιαστικά είμαι μακριά τους. 

– Με ποια κριτήρια επιλέγετε τα βιβλία που διαβάζετε; Ως κριτικός βιβλίου είμαι υποχρεωμένος κάποιες φορές να διαβάζω και βιβλία που δεν θα τα επέλεγα άμεσα. Πλέον, έχω την εμπειρία να γνωρίζω πολλούς συγγραφείς, ρεύματα ή σχολές, επομένως ξέρω πού πατάω. Μπορεί να έχω χάσει τη νεανική έκπληξη στην ανάγνωση, αλλά έχω κερδίσει σε εμπειρία και χρόνο. 

– Πείτε μας κάποιο βιβλίο που διαβάσατε πρόσφατα και σας άρεσε. Σίγουρα την επανέκδοση του «England, England» του Τζούλιαν Μπαρνς από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Επίσης το «Αόρατο Μισό» της Μπριτ Μπένετ από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

 

Φιλελεύθερα, 24.10.2021.