Συνεργάστηκε με μεγάλες ορχήστρες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είχε την τύχη να γνωρίσει από κοντά μεγάλα ονόματα όπως ο Μιχάλης Κακογιάννης και ο Μίκης Θεοδωράκης. Η σπουδαία ερμηνεύτρια Φωτεινή Δάρρα έρχεται στην Κύπρο να τραγουδήσει για το Telethon, σε μια σύμπραξη με τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, και εξηγεί γιατί η αλληλεγγύη σε εποχές δύσκολες είναι το μόνο που μας σώζει.

-Μεγαλώσατε στη Ζάκυνθο, ένα νησί που έχει παράδοση στο τραγούδι. Η καταγωγή σας καθόρισε την επιλογή σας να ασχοληθείτε με το τραγούδι; Αυτό το ερώτημα με απασχολεί όταν κοιτάζω την κόρη μου. Παρατηρώντας την αναγνωρίζω χαρακτηριστικά δικά μας, χαρακτηριστικά που απέκτησε με βάση τον τρόπο που τη μεγαλώνουμε. Ακόμα και χαρακτηριστικά μακρινών συγγενών, στους οποίους συχνά αποδίδουμε κάποιες ανεξήγητες συμπεριφορές μας, προσπαθώντας να βρούμε σημεία αναφοράς. Αναρωτιέμαι όμως μήπως στην πραγματικότητα γεννιόμαστε με το δικό μας άστρο. Ή ακόμα, μήπως μια ανώτερη δύναμη μάς ωθεί στις επιλογές μας. Δεν  είμαι σίγουρη, λοιπόν, αν η αγάπη μου για τις τέχνες -και ειδικότερα τη μουσική και το θέατρο- καθορίστηκε από την καταγωγή μου, σίγουρα πάντως επηρεάστηκε. Από παιδί είχα μια πολλή δυνατή σχέση με την τέχνη. Με συγκινούσε, με αφορούσε, και νομίζω ότι τελικά αυτή με καθόρισε.

-Ποια ήταν τα πρώτα σας ακούσματα στο σπίτι; Τα πρώτα χρόνια ζήσαμε στην Λιβύη μαζί με τον μπαμπά, που ήταν εργοδηγός σε μια ιταλική εταιρεία. Εκεί κάναμε παρέα με Αμερικανούς και Ιταλούς. Άκουγα τα τραγούδια τους και τα έμαθα από παιδί. Απέκτησα γρήγορα μια εξοικείωση με τις ξένες γλώσσες, μου αρέσει να τραγουδάω τραγούδια από το διεθνές ρεπερτόριο. Ταυτόχρονα άκουγα όπερα μαζί με τον πατέρα μου και καντάδες που τραγουδούσαμε μέσα στο σπίτι. Τους δυτικούς ήχους μας, τους έσπαγε η φωνή του μουεζίνη που καλούσε σε προσευχή τους πιστούς κάθε απόγευμα… Ήχοι ανάμικτοι που συνέθεσαν γρήγορα το σάουντρακ της ζωής μου. 

-Θυμάστε την πρώτη φορά που τραγουδήσατε μπροστά σε κοινό; Ναι, ήταν στην κατασκήνωση. Ήμουν παιδί και ακόμα θυμάμαι να τρέμω ολόκληρη. Ακολούθησαν πολλές φορές, όμως η επόμενη που θυμάμαι είναι στο Ηρώδειο, όταν τραγούδησα μελοποιημένη ποίηση Σεφέρη από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Δεν είχα καθόλου την πεποίθηση τότε ότι θα γινόμουν τραγουδίστρια, άλλωστε ήμουν ηθοποιός και, έχοντας μεγαλώσει σε ένα σπίτι όπου όλοι τραγουδούσαν, πίστευα πως το τραγούδι είναι κάτι αυτονόητο που μας κάνει χαρούμενους. Ευτυχώς, ακόμα και σήμερα αυτό πιστεύω.

-Ξεκινήσατε την πορεία σας στον χώρο του πολιτισμού ως ηθοποιός, αλλά στη συνέχεια αλλάξατε ρότα. Πώς επιλέξατε τελικά το τραγούδι; Ήμουν στο Εθνικό θέατρο όταν ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, που έγραφε τη μουσική στην παράσταση, μου ζήτησε να τραγουδήσω στο Ηρώδειο τα δύο τραγούδια που προανέφερα. Του είπα πως δεν είμαι τραγουδίστρια και μου απάντησε πως οι τραγουδιστές δεν επιλέγουν συνήθως μελοποιημένη ποίηση και ότι αναζητούσε μια άδολη φωνή για την ποίηση του Σεφέρη. Για κάποιον λόγο αυτό μου έδιωξε το άγχος του Ηρωδείου και το τόλμησα. Την επόμενη μέρα το τηλέφωνό μου χτύπησε δύο φορές: Τη μία ήταν ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης, που μου ζήτησε να συνεργαστούμε. Το άλλο τηλεφώνημα ήταν από τη δισκογραφική εταιρεία Sony, με την οποία κάναμε συμβόλαιο για τέσσερις δίσκους. Εκεί τραγούδησα το «Φεύγα», το «Τρέχει το νερό», τις «Μάγισσες της Σμύρνης» κ.ά.

-Ποιους θεωρείτε ως μέντορες σας στη μουσική; Τον Μάνο Χατζιδάκι, παρόλο που δεν τον γνώρισα, τον Μίκη Θεοδωράκη, με τον οποίο συνεργάστηκα, τον Νίκο Μαμαγκάκη, τον Δημήτρη Παπαδημητρίου.

-Έχετε μετανιώσει που αφήσατε το θέατρο; Όχι, γιατί δεν νιώθω ότι το άφησα. Είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζω τις ερμηνείες μου. Ακούω πρώτα τα λόγια κι έπειτα ψάχνω να βρω την αλήθεια τους. Η μελωδία συμπληρώνει τη μουσική που έχουν ήδη φτιάξει οι λέξεις από μόνες τους.

-Φαντάζομαι ότι η ιδιότητα της ηθοποιού σάς έχει βοηθήσει και στις συναυλίες σας. Στην επικοινωνία με το κοινό σίγουρα βοηθάει η εμπειρία του ηθοποιού. Πιο πολύ από όλα, βέβαια, βοηθάει το να έχεις μετρήσει τον εαυτό σου σωστά και να τον αφήνεις ελεύθερο να κάνει την επαφή με τον κόσμο. Αυτό είναι το ζητούμενο.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας προτού εμφανιστείτε στη σκηνή; Σας ενδιαφέρει να βγάζετε ένα δυνατό συναίσθημα μπροστά στο κοινό; Πριν βγω κάνω την προσευχή μου, που καταλήγει πάντα στα ίδια λόγια: Θεέ μου, δώσε δύναμη στην ψυχή μου και στη φωνή μου.

-Κάνατε σπουδές και στο μιούζικαλ. Πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα σ’ αυτό το είδος στην Ελλάδα; Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα στην Ελλάδα στο είδος αυτό. Σπούδασα για έναν χρόνο δίπλα στην Mary Hammond, στη Royal Academy. Οι συνθήκες εκεί ήταν μεν δύσκολες, όμως αισθανόμουν ότι ήμουν στη μητρόπολη του είδους. Δίπλα μου είχα τους καλύτερους και προσπαθούσα κι εγώ να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου, να ρουφήξω όλη τη γνώση. Έμαθα πολλά, και όταν γύρισα στην Ελλάδα απογοητεύτηκα. Οι παραγωγοί θέλουν να κάνουν παραστάσεις με τηλεοπτικούς αστέρες, γι’ αυτό φοβάμαι πως σε λίγο θα είναι στη θέση τους οι λεγόμενοι influencers, που κανείς από τους παραγωγούς δεν ενδιαφέρεται αν γνωρίζουν και μπορούν να υπηρετήσουν το δύσκολο αυτό είδος. Υπάρχει κοινό για το μιούζικαλ στην Ελλάδα, και μάλιστα φανατικό, που θα ήθελε και περισσότερες και καλές παραστάσεις.

-Σκεφτήκατε να ζήσετε στο εξωτερικό ώστε να ασχοληθείτε με το μιούζικαλ; Ναι, το σκέφτηκα. Μου το πρότεινε η δασκάλα μου, αλλά φοβήθηκα. Ήμουν έγκυος στην κόρη μου όταν μου το είπε.

-Έχετε τραγουδήσει στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Θεωρείτε ότι είναι μια από τις πιο σημαντικές σας εμφανίσεις; Σίγουρα ναι. Ήταν μια στιγμή όπου όλα τα φώτα του κόσμου ήταν στραμμένα στην Ελλάδα. Ένοιωσα υπεύθυνη και περήφανη που συμμετείχα.

-Στη διάρκεια της πανδημίας, μαζί με τον σύζυγο σας πιανίστα Γιώργο Παπαχριστούδη, δώσατε διαδικτυακές συναυλίες από το σπίτι σας. Πώς βιώσατε αυτή την εμπειρία; Ήμασταν οι πρώτοι που αποφασίσαμε να παροτρύνουμε τον κόσμο να βοηθήσει οικονομικά τα νοσοκομεία που είχαν ανάγκη. Σκέφτηκα πως η αλληλεγγύη σε εποχές δύσκολες είναι το μόνο που μας σώζει, το μόνο που μας κάνει να ελπίζουμε σε καλύτερο μέλλον.

-Τι σας έλειψε στη διάρκεια των lockdown; Μου έλειψαν πολύ οι γονείς μου, οι φίλοι μου, η σκηνή, οι συναυλίες, τα μουσεία, τα ταξίδια, η ανεμελιά, η αγκαλιά…

-Φοβηθήκατε καθόλου όλη αυτή την περίοδο; Στην αρχή φοβήθηκα. Ήταν αχαρτογράφητο αυτό το τοπίο. Στη συνέχεια αποφάσισα να παλέψω, να μην το βάλω κάτω. Αποφάσισα ότι θα ξαναδώ τους γονείς μου και ότι θα κάνω τα πάντα για να μεγαλώσουν τα παιδιά μας σ’ έναν καλύτερο κόσμο.

-Οι άνθρωποι του πολιτισμού πέρασαν πολύ δύσκολα στην περίοδο της πανδημίας, αλλά παράλληλα πρόσφεραν πολλά, ακόμη και σε συνθήκες καραντίνας. Η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει «θεραπευτικά»; Μόνο θεραπευτικός είναι ο ρόλος της τέχνης όταν είναι αληθινή. Σε εποχές δύσκολες, οι περισσότεροι άνθρωποι του πολιτισμού ευαισθητοποιούνται. Οι καλλιτέχνες προσφέραμε και συνεχίζουμε να προσφέρουμε, παρόλο που ήμασταν η τελευταία μέριμνα του κράτους. Το πρώτο που απαγορεύεται και το τελευταίο που ανοίγει είναι ο πολιτισμός. Θεωρώ πως αυτή η στάση αλληλεγγύης των καλλιτεχνών, των ανθρώπων του πολιτισμού, δείχνει μια ποιότητα που με κάνει περήφανη.

-Ερμηνεύσατε στίχους του Κύπριου σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη, με τον οποίο είχατε μια φιλική σχέση. Τι θυμάστε από την επαφή σας μαζί του; Τον λάτρευα και με αγαπούσε κι αυτός. Ήμουν πολύ νέα όταν τον γνώρισα και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έμπαινα στο σπίτι αυτού του μύθου! Είχα δει όλες τις ταινίες του και αυτό με δυσκόλευε ακόμα περισσότερο να το πιστέψω. Ήταν ένας έντονος άνθρωπος, οξύνους, με τρομερό χιούμορ, πολύ καυστικό και εύστοχο. Αγαπούσε το κάλλος και θύμωνε με τα κακώς κείμενα που ολοένα πλήθαιναν στη «νέα εποχή». Ήταν οραματιστής, ρομαντικός, σπάνιος.

-Είχατε στενή συνεργασία και με τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Συνεργαστήκατε μαζί του στους δίσκους «Επιβάτης» και «Το ραντάρ του 2014» σε στίχους Κώστα Τριπολίτη. Τι κερδίσατε από αυτή τη συνεργασία; Με δίδαξε πολλά αυτή η σχέση. Κάναμε πρόβες για ενάμιση χρόνο στο σπίτι του. και στη συνέχεια στο στούντιο όπου ηχογραφούσαμε. Ήταν πολιτική η σκέψη του, η μουσική του καθορίστηκε από αυτό. Αισθανόταν πολύ δυνατός, και αυτό το εξέπεμπε κάθε του κύτταρο. Με έφτασε στα όριά μου φωνητικά και ερμηνευτικά. Υπηρέτησα το ύφος της μουσικής του, τον απίστευτο στίχο του Τριπολίτη. Κρατάω φυλακτό τις διηγήσεις του για τη ζωή του και τις στιγμές που ακούγαμε μαζί τις ηχογραφήσεις μας. 

-Ποιες άλλες συνεργασίες σας θεωρείτε κομβικές; Τη συνεργασία μου με τις μεγάλες ορχήστρες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τους μαέστρους και τους συναδέλφους μου. Τον Χιλιανό αγωνιστή της δημοκρατίας Άνχελ Πάρα, τον αστέρα του West End Ραμίν Καριμλού, τον διεθνούς φήμης τενόρο Ρολάντο Βιγιασόν, την επαφή μου με τη Βάνου, τη Μοσχολιού, τη Δημητριάδη κ.ά.

-Χρειάστηκε κάποιες φορές να συνδυάσετε την εμπορικότητα με την ποιότητα; Ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα μπορεί να είναι πολύ επιτυχημένο εμπορικά. Ένα εμπορικό προϊόν όμως δεν μπορεί να γίνει ποτέ καλλιτεχνικό δημιούργημα. Η πρόθεση καθορίζει τη φύση της πράξης και κατά πολύ το αποτέλεσμα. Για μένα, το πιο σημαντικό είναι να καταφέρεις να επηρεάσεις με τέτοιο τρόπο τους ανθρώπους, ώστε να κάνουν ένα βήμα προς την ευτυχία. Είναι μακρύς ο δρόμος, νομίζω όμως πως αυτό κάπως το καταφέρνω. 

-Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή; Την αγάπη.

-Ποιο είναι το μότο της ζωής σας; Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν.

-Ο έρωτας που τόσο τραγουδήσατε τι σημαίνει για σας; Είναι συνώνυμο της ζωής. Όταν ερωτευόμαστε αισθανόμαστε νέοι, δυνατοί. Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Είμαι ερωτευμένη με τον έρωτα.

-Γράψατε στίχους και κείμενο για ένα φιλμ που θα παρουσιαστεί στο Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Τι περιλαμβάνει αυτή η δουλειά; Είναι ένα μουσικό αφήγημα, η ιστορία μιας γυναίκας μέσα στην πανδημία, που προσπαθεί να αντλήσει δύναμη από τις περιγραφές και τις προσωπικές ιστορίες των αγωνιστών του ’21. Η ιστορία περιγράφεται με λόγο και με τραγούδια που εκφράζουν την κάθε στιγμή. Τα γυρίσματα έγιναν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους μέσα στο Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας και το έργο θα παρουσιαστεί στο ευρύ κοινό μέσα από τα social media κατά τη διάρκεια του Οκτώβρη. Χορηγός είναι η αεροπορική εταιρεία Sky Express.

-Συμμετέχετε συχνά σε συναυλίες για τη στήριξη κοινωνικών ομάδων που βρίσκονται σε ανάγκη. Τι σας ωθεί να λαμβάνετε μέρος σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις; Η προσφορά είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μου, της ζωής μου συνολικά. Θέλω όλοι οι άνθρωποι να έχουν τα ίδια δικαιώματα στη ζωή. Στη συναυλία που έχουμε αυτή την Τετάρτη 29 Σεπτέμβρη, στο Αμφιθέατρο Σκαλί Αγλαντζιάς, ζητάμε τη συνεισφορά όλων για ίσα δικαιώματα των ανθρώπων στην Υγεία. Δικαίωμα στην ποιότητα ζωής για τους μυοπαθείς που δίνουν τον καθημερινό αγώνα τους. Για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει μυοπάθεια, πρέπει να πω πως, αν ο ασθενής δεν λαμβάνει την θεραπεία του, μπορεί να έχει δυσκολίες στη βάδιση, στην ομιλία, ακόμα και στη λειτουργία των ζωτικών του οργάνων. Οι θεραπείες που απαιτούνται είναι εφ’ όρου ζωής και κοστίζουν πολλά χρήματα. Είναι από αυτά που όλοι ευχόμαστε να μην πάθουν οι άνθρωποί μας ή εμείς. Μπορούμε μαζί να βοηθήσουμε, και είναι τόσο ωραίο που όλο αυτό γίνεται κάτω από τον κυπριακό ουρανό εν χορδαίς και οργάνοις.

-Τι σας συνδέει με την Κύπρο; Έχετε φίλους στο νησί; Ναι, έχω πολύ καλούς φίλους στο νησί. Αγαπώ τους ανθρώπους του, την ιστορία, τη φιλοξενία. Έρχομαι πάντα με χαρά, σαν σε εκδρομή.

Η Φωτεινή Δάρρα, παρουσιάζει τη συναυλία «Μελωδίες φθινοπωρινής νύχτας», σε σύμπραξη με τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, στις 29 Σεπτεμβρίου στο Σκαλί Αγλαντζιάς στις 20:30. Τα καθαρά έσοδα θα δοθούν στο TELETHON. Εισιτήρια προς 25 ευρώ στο soldoutticketbox.com

Φιλελεύθερα, 26.9.2021.