Ο πολιτισμός αποτελεί μια μακροχρόνια, μα συνάμα την πιο ασφαλή, επένδυση μιας πολιτείας, υποστηρίζει ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Γιώργος Κουντούρης, ο οποίος κατέρχεται στις βουλευτικές εκλογές ως αριστίνδην υποψήφιος του ΔΗΚΟ.
– Γιατί ένας άνθρωπος του πολιτισμού επέλεξε να μπει στην αρένα της πολιτικής; Θεωρώ ότι κανείς δεν παραβλέπει πλέον το γεγονός ότι η πατρίδα μας πλησιάζει στην παρακμή. Αυτό, κατά την άποψή μου, συμβαίνει γιατί η κυπριακή πολιτεία από ιδρύσεώς της διέπραξε ένα εγκληματικό λάθος, το οποίο αρνείται να διαισθανθεί ακόμη και σήμερα: πίστεψε ότι μπορεί να ξεγελάσει την Ιστορία και τις κοινωνικές νόρμες, προσπαθώντας να επιτύχει οικονομική και κοινωνική ευημερία με τον γρήγορο τρόπο, χωρίς προηγουμένως να έχει θεσπίσει στιβαρή πολιτιστική πολιτική. Ο πολιτισμός διαχρονικά απουσιάζει από την κυπριακή πολιτική σκηνή. Η πολιτιστική δημιουργία και η πνευματική καλλιέργεια ποτέ δεν ήταν ψηλά στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων της κυπριακής πολιτείας, και αυτό κατά την άποψή μου αποτελεί γενεσιουργό αιτία των θλιβερών φαινομένων που βιώνουμε σήμερα. Ίσως, λοιπόν, ένας μαέστρος να μπορεί –και θα το παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις– να αλλάξει αυτή την αυτοκαταστροφική νοοτροπία πριν είναι πολύ αργά.
– Ποιο είναι το όραμά σας; Να μπορέσει ο Κύπριος να κάνει όνειρα, γιατί κουράστηκε μόνο να συμβιβάζεται. Να νιώσει ότι το κράτος αφουγκράζεται τις ανάγκες του και τον στηρίζει, να ευτυχήσει και να ζει σε μια χώρα για την οποία μπορεί να είναι περήφανος.
– Γιατί βλέπουμε σπάνια πολιτικούς σε πολιτιστικές εκδηλώσεις; Για τους ίδιους λόγους για τους οποίους κάποιος επιλέγει να μην διαβάζει ένα βιβλίο, αλλά να βλέπει την κινηματογραφική μεταφορά του λογοτεχνικού έργου. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό σχετίζεται άμεσα με την τάση ανώριμων πολιτικά κατεστημένων να επιδιώκουν το γρήγορο κέρδος, είτε είναι οικονομικό είτε είναι ψηφοθηρικό. Ο πολιτισμός αποτελεί μια μακροχρόνια, μα συνάμα την πιο ασφαλή, επένδυση μιας πολιτείας. Από τη στιγμή που το κράτος επέλεξε έναν δρόμο τυχοδιωκτικό και δεν επένδυσε ποτέ στον πολιτισμό, δεν διαμόρφωσε ποτέ μια στρατηγική για υγιή ανάπτυξή του, η απουσία πολιτικών από πολιτιστικές εκδηλώσεις είναι φυσικό επακόλουθο. Η προσέγγιση της πολιτείας έναντι του πολιτισμού και των ανθρώπων που τον υπηρετούν, στη διάρκεια της περιπέτειας με τον κορωνοϊό, υπήρξε αποκαλυπτική αλλά και απογοητευτική. Τέτοιες κοινωνίες, όμως, με τέτοιο πολιτικό προσωπικό, είναι καταδικασμένες σε αποσάθρωση, ακόμα κι αν υποβαστάζονται προσωρινά από τα δεκανίκια μιας φαινομενικής ευδαιμονίας ενός υλιστικού συστήματος.
– Αν οι άνθρωποι της εξουσίας ενδιαφέρονταν για τις τέχνες, το σύστημα θα ήταν λιγότερο διεφθαρμένο; Οι πολιτιστικές αρχές είναι αυτές που καθιερώνουν τα ηθικά και πνευματικά πρότυπα των κοινωνιών, τα οποία με τη σειρά τους διαμορφώνουν τη συμπεριφορά του ατόμου μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Ο πολιτισμός καλλιεργεί κάθε άνθρωπο και κάθε πολιτικό, παρέχοντάς τους τα εχέγγυα και τις βάσεις για τη μετέπειτα πορεία τους στη ζωή. Σε μια πολιτεία με αυτά τα θεμέλια, οι νόμοι που ψηφίζονται εφαρμόζονται. Στη χώρα μας, η απουσία στιβαρής πολιτιστικής πολιτικής καθρεφτίζεται και αφήνει το στίγμα της στα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες, και κατά πάσα πιθανότητα πολλά ακόμα που δεν έχουμε δει. Άρα, η απάντηση στο ερώτημά σας είναι ναι, αν μια χώρα πλήττεται από διαφθορά και πολιτική ανεπάρκεια, αυτό οφείλεται και στην παραγνώριση της αξίας και της σημασίας του πολιτισμού.
– Ποιες αρετές πρέπει να διαθέτει ένας πολιτικός; Έχετε ως πρότυπο κάποιον από τον διεθνή χώρο; Ο Πλάτωνας απέδωσε πολύ παραστατικά τα βασικά χαρίσματα του πολιτικού ηγέτη, τα οποία πιστεύω δεν έχουν διαφοροποιηθεί έκτοτε. Εξακολουθούν να ισχύουν για κάθε άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά: «μνήμων, ευμαθής, μεγαλοπρεπής, εύχαρις, φίλος τε και συγγενής αληθείας, δικαιοσύνης, ανδρείας, σωφροσύνης». Η άσκηση πολιτικής εξουσίας αποτελεί καθήκον απέναντι στην κοινωνία, όχι μέσο ικανοποίησης της ατομικής φιλοδοξίας. Ο πολιτικός πρέπει να εμπνέει με την ποιότητά του, κάτι το οποίο σήμερα δεν συμβαίνει ή συμβαίνει σε πολύ μικρό βαθμό. Θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί το απερχόμενο πολιτικό κατεστημένο. Με ανθρώπους πιο καλλιεργημένους και πιο ευσυνείδητους. Χρειαζόμαστε ένα νέο πολιτικό πολιτισμό και ανθρώπους που θα αποκαταστήσουν την αλήθεια και θα επαναφέρουν το όραμα στην πολιτική.
– Πολιτικοί που θαυμάζετε; Νομίζω ότι είναι σύμπτωμα της εποχής μας η ανυπαρξία ηγετών. Το σύστημα έχει ανάγκη διαχειριστές της εξουσίας, όχι ηγέτες με όραμα που να εμπνέουν τους πολίτες, πρωτίστως με το παράδειγμά τους. Ο Ιωάννης Καποδίστριας αποτελεί για εμένα ένα φωτεινό παράδειγμα ικανού ανθρώπου που αγάπησε την πατρίδα του κι αφοσιώθηκε σε αυτήν.
– Οι νέοι μεγαλώνουν σε ένα σύστημα όπου πρωταρχική αξία έχει το χρήμα. Οι τέχνες θα πρέπει να μπουν πιο δυναμικά στην εκπαίδευση; Με την ερώτησή σας αγγίζετε την ουσία του προβλήματος. Διαμορφώσαμε ένα σύστημα όπου μοναδικό κριτήριο επιτυχίας θεωρείται το πολύ, το γρήγορο και το θορυβώδες. Όλα στη χώρα μας, περιλαμβανομένης δυστυχώς και της παιδείας, είναι σχεδιασμένα και επικεντρωμένα γύρω από τις ανάγκες μιας ματαιοδοξίας: μιας οικονομίας χωρίς όραμα και προοπτική. Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, στην Κύπρο ποτέ δεν είδαμε σοβαρά το θέμα του πολιτισμού. Ελάχιστες είναι οι εξειδικευμένες σχολές τεχνών. Υπάρχει πρωτοφανής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ανεπάρκεια εξειδικευμένων σχολών τεχνών και χώρων παραγωγής πολιτισμού. Οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες, οι οποίες επιφορτίστηκαν με τη θέσπιση πολιτιστικής πολιτικής, κατά γενική ομολογία απέτυχαν παταγωδώς στην αποστολή τους. Είναι αδιανόητο δε, εν έτη 2021, να μην υπάρχει ένα Καλλιτεχνικό Επιμελητήριο το οποίο να αξιολογεί, να πιστοποιεί και να αξιοποιεί τα προσόντα ενός καλλιτέχνη. Επιβάλλεται, με τη δημιουργία του υφυπουργείου Πολιτισμού, τα μεγάλα αυτά λάθη και οι ελλείψεις να διορθωθούν. Προσωπικά, θα δώσω κάθε αγώνα ώστε το θέμα του πολιτισμού να τύχει σοβαρής πλέον προσέγγισης. Γιατί ο πολιτισμός είναι η δύναμη της δημοκρατίας και ο στυλοβάτης της πολιτειακής και της κοινωνικής λειτουργίας.
Φιλελεύθερα, 14.2.2021.
