«Από τα αρχαία χρόνια το χρήμα είναι τo πιο σημαντικό κίνητρο για τη διάπραξη εγκλημάτων. Κάποιοι θέλουν να πλουτίσουν χωρίς να δουλέψουν, χωρίς να ιδρώσουν.»
– Ποιο ήταν το έναυσμα για να γράψετε το βιβλίο σας «Ο κήπος με τις φράουλες»; Η ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό μου πριν από χρόνια, σ’ ένα ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη, μια πόλη ιδανική για αστυνομικές ιστορίες. Έγραψα ένα μυθιστόρημα, το «Νέα Υόρκη, καλοκαίρι και μοναξιά», που ήταν λίγο νουάρ, λίγο περιπέτεια. Ήθελα όμως και κάτι διαφορετικό, οπότε άρχισα να γράφω ένα θρίλερ, όχι αστυνομικό, όχι με έγκλημα και πολλούς υπόπτους. Το τοποθέτησα στην ίδια πόλη, μα στη συνέχεια το μετέφερα στην Αθήνα και στη Σαρωνίδα, με Έλληνες ήρωες και ηρωίδες.
– Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ο Αργύρης, είναι συγγραφέας. Εκφράζει και κάποιες προσωπικές σας απόψεις; Ο Αργύρης είναι ο κεντρικός ήρωας και αφηγητής. Επομένως, πολλές από τις σκέψεις του είναι και δικές μου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως αν ήμουν εγώ στη θέση του θα έκανα τα ίδια. Θυμίζω πως ο Αργύρης δέχεται την επίσκεψη δύο εκβιαστών, ενός άντρα και μιας γυναίκας. Αν δεν τους δώσει χρήματα, θα πουν στην Αστυνομία πως αυτός τους έβαλε να σκοτώσουν τη γυναίκα του. Αυτός όμως είναι αθώος. Έτσι, παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Δύο από τις απόψεις του είναι και δικές μου: Απηχούν τις θεωρίες του Ντοστογιέφσκι, που πιστεύει πως για να σκοτώσει κανείς χρειάζεται δύναμη, και της Πατρίτσια Χάισμιθ για τον εγκληματία, που εκτιμά πως η ζωή κι η φύση δεν ενδιαφέρονται για την απόδοση δικαιοσύνης.
– Περιγράφετε στο μυθιστόρημα εκβιασμούς, τον κόσμο της νύχτας, το κυνήγι του χρήματος. Τι οδηγεί τους ανθρώπους στον παράνομο πλουτισμό; Από τα αρχαία χρόνια το χρήμα είναι το πιο σημαντικό κίνητρο για τη διάπραξη εγκλημάτων. Κάποιοι θέλουν να πλουτίσουν χωρίς να δουλέψουν, χωρίς να ιδρώσουν. Έτσι, κλέβουν, ληστεύουν, εκβιάζουν, σκοτώνουν. Για ορισμένους, ο παράνομος πλουτισμός είναι πιο εύκολος από τη δουλειά.
– Είστε και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Τι σας γοητεύει σ’ αυτό το είδος λογοτεχνίας; Τούτη τη στιγμή η ΕΛΣΑΛ έχει πάνω από σαράντα μέλη, κάθε χρόνο αυξάνονται. Ένα μέλος είναι κάτοικος Κύπρου, τρία είναι κυπριακής καταγωγής. Μέσω της αστυνομικής λογοτεχνίας μιλάω για ποικίλα κοινωνικά φαινόμενα, για πολιτική, για Ιστορία. Η γοητεία του αστυνομικού δεν εντοπίζεται στο αίνιγμα, μ’ ενδιαφέρει να μιλήσω για τους ανθρώπους και τον χαρακτήρα τους, τα αισθήματα και τα πάθη τους. «Ο κήπος με τις φράουλες» είναι ερωτικό και ψυχολογικό θρίλερ.
– Ποια βιβλία που διαβάσατε πρόσφατα σας συνεπήραν; Διαβάζω πολλά βιβλία σε καθημερινή βάση. Αρκετά είναι πολύ καλά και τα ξαναδιαβάζω. Σε αυτά –πρόκειται για βιβλία που αφήνουν τα σημάδια τους μέσα μου– περιλαμβάνονται: Η νέα έκδοση του κλασικού «Το τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή (Ψυχογιός), «Η πλήξη» του Αλμπέρτο Μοράβια (Ελληνικά Γράμματα), το «Πας – Ειρήνη» του Καρίλ Φερέ (Άγρα), το «Τώρα θα μιλήσω εγώ» του Χάρη Βλαβιανού (Πατάκης).
Φωτ. Γ. Φερμελετζής
Φιλελεύθερα, 31.1.2021.
