Το στοιχείο της «έκπληξης» στην καθημερινότητα της Λεμεσού, δίνοντας στον κόσμο έργα τέχνης χωρίς να τα περιμένει και χωρίς να τα έχει επιλέξει, επιδιώκει το Φεστιβάλ Χορού της Νέας Κίνησης, λέει η χορογράφος και χορεύτρια Χλόη Μελίδου.

– Το Φεστιβάλ Χορού της Νέας Κίνησης στη Λεμεσό θα δώσει την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει την πόλη μέσα από μια άλλη ματιά; Το φεστιβάλ δημιουργήθηκε με σκοπό να δώσει στους χορογράφους τη δυνατότητα να δουλέψουν και να πειραματιστούν σε χώρους μη συμβατικούς, μη θεατρικούς, αλλά και στον κόσμο τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με ένα ζωντανό έργο τέχνης, το οποίο έχει δημιουργηθεί για τον συγκεκριμένο χώρο στον οποίο παρουσιάζεται. Επειδή οι χώροι αυτοί, που είναι συνήθως δημόσιοι, έχουν μια δική τους χρησιμότητα ή ιστορία, δίνουν αμέσως έναν διαδραστικό χαρακτήρα στο έργο, το οποίο αναπόφευκτα επεμβαίνει τόσο στη χρήση όσο και στην ιστορία του χώρου αυτού. Όλο αυτό δίνει στο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει σημεία της πόλης μέσα από μια διαφορετική οπτική γωνία, με άλλη διάθεση και άλλη προοπτική.

– Με ποιο σκεπτικό επιλέγηκαν τα σημεία που θα δοθούν οι παραστάσεις χορού; Ο κάθε χορογράφος επιλέγει τον δικό του χώρο με βάση τη δική του έμπνευση και τις ανάγκες του έργου του. Μπορεί να είναι ένας χώρος κλειστός, όπως σπίτια ή μαγαζιά, μουσεία, βιβλιοθήκες, είτε ένας ανοιχτός χώρος, όπως πλατείες, παραλίες, δρόμοι. Η Νέα Κίνηση προτρέπει τους χορογράφους να «μπαίνουν» σε χώρους όπου βρίσκεται ήδη αρκετός κόσμος, έτσι ώστε να προωθήσουμε την τέχνη του χορού σε μεγαλύτερο κοινό, αλλά και για να δημιουργήσουμε το στοιχείο της «έκπληξης» στην καθημερινότητα της πόλης, δίνοντας στον κόσμο ένα έργο τέχνης χωρίς να το περιμένει και χωρίς να το έχει επιλέξει.

– Ο κορωνοϊός έχει επηρεάσει τη δομή του Φεστιβάλ σε σχέση με προηγούμενες χρονιές; Σίγουρα, όπως έχει επηρεάσει τα πάντα σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Καταρχάς, από τις 22 Ιουλίου που ήταν προγραμματισμένο, μεταφέρθηκε για τις 22 μέχρι 29 Αυγούστου 2020, ένα μήνα αργότερα, αφού δεν επιτρέπονταν οι πρόβες τρεις μήνες πριν την αρχική του ημερομηνία και οι καλλιτέχνες δεν θα είχαν τον χρόνο να δημιουργήσουν τα έργα τους. Επίσης, όλες οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν τελικά σε ανοιχτούς χώρους, με επιτηρητές που θα διασφαλίζουν την τήρηση των μέτρων (μάσκες, αποστάσεις, αντισηπτικό). Ακόμη, θα είμαστε έτοιμοι να τηρήσουμε και όποιο άλλο μέτρο ανακοινωθεί μέχρι τότε.

– Ως χορευτές και χορογράφοι, πώς βιώσατε την περίοδο της καραντίνας; Φαντάζομαι όπως όλοι. Η επιβολή απομόνωσης και η στέρηση της ελευθερίας είναι μια βίαιη πράξη, για όποιο λόγο και αν συμβαίνει. Η διακοπή της δουλειάς μας δεν σήμαινε απαραίτητα και τη διακοπή της δημιουργίας, όμως οι άνθρωποι του χορού αλλά και του θεάτρου, που δουλεύουμε συνήθως ομαδικά, νιώσαμε έντονα την απουσία. Το ότι δεν μπορούμε να μοιραστούμε τον χώρο. Την απουσία του άλλου σώματος. Το «άλλο» ζωντανό σώμα είναι αυτό που δημιουργεί τη συνθήκη της επικοινωνίας και της διάδρασης, συνθήκη απαραίτητη για να υπάρξει η τέχνη γενικά.

– Αλήθεια, έχει αυξηθεί το κοινό που παρακολουθεί σύγχρονο χορό; Θα έλεγα πως ναι, υπάρχει μια αύξηση του κοινού την τελευταία εικοσαετία. Η Πλατφόρμα Χορού και το Καλοκαιρινό φεστιβάλ είναι δύο από τους θεσμούς που συνέβαλαν σε αυτή την αύξηση. Υπήρξαν και καλοκαίρια που παρατηρήθηκε μείωση, αλλά τα τελευταία χρόνια το κοινό επανέρχεται. Στόχος μας είναι να κάνουμε τον κόσμο να ενδιαφερθεί γι’ αυτό το είδος τέχνης και να το «ψάξει» και μετά το πέρας του φεστιβάλ. Να του δημιουργηθεί δηλαδή η περιέργεια για τις επόμενές μας δουλειές και η επιθυμία να μας ακολουθήσει ως θεατής στη δημιουργική μας πορεία. Το Καλοκαιρινό, λόγω της φύσης του, μπορεί να το πετύχει αυτό σε μεγάλο βαθμό.

– Ποια είναι η βασική ιδέα του δικού σου έργου με τίτλο «Εκτός υδάτων»;Ένα έργο όπου τρεις γυναίκες ψάχνουν τη γραμμή που διαχωρίζει το «μέσα» από το «έξω», το «εδώ» από το «εκεί», το «πριν» από το «τώρα».  Η διαχωριστική γραμμή αναιρείται μέσα από ένα εσωτερικό ταξίδι, όπου οι performers ψηλαφούν τη διαχρονική και αρχέτυπη δομή του εσωτερικού τους κόσμου, ο οποίος συγκρούεται με τις κοινωνικές δομές και απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, δοκιμάζοντας τα όρια της σωματικής και ψυχικής αντοχής, φέρνοντας στο προσκήνιο τις καταστάσεις που ζούμε σήμερα. Η σωματικότητα και η κινησιολογία έχει προκύψει, όπως και σε άλλα έργα μου, από την αίσθηση που μας αφήνουν τα όνειρα, όπου το σώμα είναι απόν και ταυτόχρονα σε περισσότερους χώρους, μετακινείται ενώ είναι καθηλωμένο. Η μια εικόνα ακολουθεί την άλλη, χωρίς λογική, η εικόνα οδηγεί, προκαλεί το επόμενο βήμα, δημιουργεί καταστάσεις.

– Είσαι ικανοποιημένη από τα μέτρα στήριξης που λήφθηκαν για τους ανθρώπους του πολιτισμού; Δεν είναι ικανοποιητικά τα μέτρα στήριξης, και βέβαια όχι μόνο για τους ανθρώπους του πολιτισμού. Η ιδιαιτερότητα των επαγγελματιών της τέχνης είναι ότι δεν έχουν τακτική και συνεχόμενη δραστηριότητα, κάθε τρίμηνο αλλάζουμε εργοδότες, ή ένα τρίμηνο είμαστε εργοδοτούμενοι και το επόμενο αυτοεργοδοτούμενοι και το επόμενο άνεργοι… Είναι πολύ ρευστή η κατάσταση, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και η καθημερινότητά μας. Επειδή το επάγγελμα του καλλιτέχνη δεν είναι κατοχυρωμένο στη χώρα μας και δεν υπάρχει σαν κατηγορία, οι ιδιαιτερότητές του δεν λαμβάνονται υπόψιν από το κράτος, με αποτέλεσμα να μην ξέρει πού να μας εντάξει. Ως «ανένταχτοι» λοιπόν… δεν είχαμε δικαίωμα επιδόματος μέχρι τη δική μας παρέμβαση και πίεση, η οποία έφερε αποτέλεσμα, αν και όχι ικανοποιητικό για τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε. Οι καλλιτέχνες διέκοψαν αναγκαστικά τις δραστηριότητές τους από την πρώτη φάση της πανδημίας και επανεκκίνησαν τελευταίοι. Φυσικά η επανεκκίνηση δεν είναι «κανονική», μερικοί από μας δεν έχουν ακόμα δουλειά, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, και δεν ξέρουμε ακόμα πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση και αν θα μπορέσουμε να επανέλθουμε από τον Σεπτέμβριο στην επαγγελματική μας κανονικότητα.

Το πρόγραμμα 

Το 17ο Καλοκαιρινό Φεστιβάλ Χορού Νέας Κίνησης στη Λεμεσό θα γίνει μεταξύ 22 – 29 Αυγούστου με ελεύθερη είσοδο σε δημόσιους χώρους στο κέντρο της πόλης.

Οι συμμετοχές της φετινής διοργάνωσης:

Εκτός υδάτων (νέο έργο), Χοροθέατρο Ομάδα Πέντε – Χλόη Μελίδου. Μόλος (κοντά στο γλυπτό της Μαρίας Κυπριανού «Γέννηση»), 23, 26, 28 Αυγ. – 19:30.

Meeting point (νέο έργο), Μιλένα Ούγκρεν Κούλας. πλατεία Παλιού Λιμανιού, 25, 27, 29 Αυγ. – 18:30

Private kingdom (νέο έργο), Άντρια Μιχαηλίδου, Στοά Λανίτη, 24, 28, 29 Αυγ – 16:00

Be my home (recycled έργο), Κωνσταντίνα Σκάλιωντα, Μόλος (κοντά στο γλυπτό της Μαρίας Κυπριανού ‘Γέννηση’) 22, 24, 25 Αυγ – 19:00.

Breath the beach (νέο έργο διαρκείας), Γεωργία Ανδρέου, παραλία απέναντι από ζωολογικό κήπο, 23, 26 Αυγ. – 18:00-21:00.

Άλμπουμ (2020 – νέο έργο), Διαμάντω Χατζηζαχαρία, Μόλος (μεγάλη πισίνα), 22, 23, 24 Αυγ – 19:30

Χορηγός του Καλοκαιρινού Φεστιβάλ Χορού είναι οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες του ΥΠΠΑΝ και υποστηρικτής ο δήμος Λεμεσού.