Ελένη Γιαννακάκη: Δεν υπάρχουν βεβαιότητες

 

Με ποια θέματα καταπιάνεστε στο πέμπτο σας βιβλίο, «Ρέκβιεμ για μια Οκτάβια»;
Όπως και σε προηγούμενα βιβλία μου το νόημα της ανθρώπινης -και όχι μόνο- ύπαρξης, η γονική αγάπη και η ισόβια συναισθηματική εξάρτιση του γονέα απ’ το παιδί, η έννοια και τα όρια μιας πολιτισμικά προσδιοριζόμενης ηθικής, το γυναικείο σώμα ως αντικείμενο πολιτικής και εξουσίας. 

Γράψατε το βιβλίο κατά την παραμονή σας στη Νιγηρία την περίοδο 2014-2019. Έχετε αντλήσει κάποια ερεθίσματα από τα όσα ζήσατε σ’ αυτή τη χώρα;
Αντλώ ερεθίσματα από παντού ακόμη και απ’ τα νεογέννητα φύλλα ενός φοίνικα μέσα απ’ το παράθυρό μου που υψώνονται σαν ξιφολόγχες δοξαστικά προς τον ουρανό λίγο πριν ανοίξουν, ώσπου ν’ αντικατασταθούν από κάποια νεότερα και μετά από άλλα και ούτω καθεξής, κι απ’ την κορφή να καταλήξουν πια στην τελευταία σειρά του κορμού και μετά φρυγανισμένα στο έδαφος. Αυτή είναι σίγουρα μια Νιγηριανή εικόνα, παρότι υπάρχουν φοίνικες πια παντού στην Ελλάδα. Πέρα απ’ τις όποιες εικόνες, η εμπειρία μου από αναπτυσσόμενες χώρες μου δίδαξε το πόσο φθηνά κοστολογείται η ανθρώπινη ζωή, κυρίως σε συγκεκριμένες εισοδηματικές τάξεις, όπως και -κατ’ εξοχήν θα έλεγα- η ζωή των γυναικών, με παράδειγμα την Ινδία. Όπως επίσης και πόσο καταλυτικό ρόλο παίζει η εντόπια κουλτούρα σε άκρως ζωτικά ζητήματα, ζητήματα ζωής και θανάτου.

Ποιοι συγγραφείς σας έχουν επηρεάσει;
Στο παρελθόν σε ανάλογες ερωτήσεις ανέφερα διάφορους Έλληνες και ξένους συγγραφείς. Αλλά όσο περνάνε τα χρόνια καταλήγω πως το ύφος μου, η «φωνή» μου, αλλά και μέχρι ενός σημείου η θεματική μου, είναι το ίζημα που έχει κατακάτσει μέσα μου από όλα τα αναγνώσματα μέχρι τώρα, λογοτεχνικά και μη, φιλτραρισμένο όμως απ’ τον προσωπικό μου τρόπο θέασης των πραγμάτων όπως και απ’ τον δικό μου αξιακό κώδικα.

Περιγράψετε μας το περιβάλλον στο οποίο γράφετε.
Στο σπίτι πάντα, στον φορητό, στον καναπέ ή κατά προτίμηση στο κρεβάτι και ποτέ σε τραπέζι ή γραφείο. Μάλιστα, αν έχω κρατήσει σημειώσεις από πριν μου αρέσει να τις απλώνω γύρω μου στο διπλό κρεβάτι και να έχω τη γενική εποπτεία όλων, οποτεδήποτε χρειαστεί να ανατρέξω σ’ αυτές. Γράφω πάντα πρωινές ώρες και ιδανικά χρειάζομαι να έχω διαθέσιμο ένα ορίζοντα 3-4 ωρών ώστε να αξίζει τον κόπο να ανοίξω τον υπολογιστή μου. 

Η κρίση που βιώνουμε με τον κορωνοϊό, σας έχει κάνει να βλέπετε αλλιώς τη ζωή;
Φυσικά, όπως και όλους μας φαντάζομαι: Κατανόησα περισσότερο από ποτέ πως δεν υπάρχουν βεβαιότητες κι ας πασχίζουμε για το αντίθετο, ότι είμαστε αναλώσιμοι και αντικαταστάσιμοι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, όπως και τα υπόλοιπα ζώα και φυτά, και πως, αυτό που μετράει είναι η ενσυναίσθηση, ο αλληλοσεβασμός και η αλληλεγγύη μεταξύ μας και, σε πολιτικό επίπεδο, η ύπαρξη περισσότερου κοινωνικού κράτους. 

Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και σας ενθουσίασε;
Το «Πύλη Εισόδου» της Μάρως Δούκα.