Κατερίνα Παράσχου: Τα μεγάλα τραγούδια δεν έχουν χθες

Η Κύπρια ερμηνεύτρια μεγάλωσε σε ένα σπίτι παραδομένο στη θαλπωρή. Με τις πόρτες πάντα ανοικτές και τη μουσική να ξεπετάγεται από κάθε γωνιά του.
 

– Σε ποια περιοχή μένεις; Μένω σε ένα δρομάκι στη συμβολή Κηφισίας και Πανόρμου. Όλα μου αρέσουν εκεί. Από τον κινηματογράφο Δαναό που είναι τρία λεπτά από το σπίτι μου και προβάλλει καλές ταινίες, μέχρι τα καφέ και τα φαγάδικα της Πανόρμου. Απολαμβάνω επίσης την εύκολη πρόσβαση από και προς κάθε περιοχή της πόλης.

 

– Πώς είναι μια συνηθισμένη σου μέρα; Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη ρουτίνα πέραν της μελέτης μου στη μουσική. Έχω όμως συνήθειες που αφορούν αυτά που αγαπώ να κάνω. Σίγουρα κάθε μέρα της ζωής μου εμπεριέχει μουσική. Αν δεν έχω να δουλέψω πάνω σε συγκεκριμένα τραγούδια, για κάποια δουλειά, σίγουρα θα μελετήσω την ύλη που έχω για το ωδείο μου. Αυτή είναι μια καθημερινή συνήθεια. Κατά τα άλλα οι μέρες μου συχνά περιλαμβάνουν κινηματογράφο, θέατρο και φυσικά παρακολούθηση μουσικών προγραμμάτων αγαπημένων καλλιτεχνών, στις πολλές και διαφορετικές μουσικές σκηνές της Αθήνας. Αλλά και πολύ περπάτημα στην πόλη.

 

– Ποιο είναι το ησυχαστήριό σου στην πόλη; Ένα αγαπημένο καφέ στο κέντρο της Αθήνας, το Le petit Village, όπου έχει ένα πολύ όμορφο χώρο για να διαβάσεις να σκεφτείς και να ηρεμήσεις. Το νιώθω σαν σπίτι μου. Επίσης, το μπαλκόνι μου το καλοκαίρι.

– Τι αγαπάς πιο πολύ στην Αθήνα; Τις τόσες πολλές και ενδιαφέρουσες επιλογές που έχω ως προς την τέχνη. Τη δυνατότητα να ακούσω μουσικές κάθε λογής, από παραδοσιακή και ροκ μέχρι κλασική και όπερα. Τις μεγάλες συναυλίες του καλοκαιριού. Τους κινηματογράφους σε κάθε γειτονιά με τις τρεις προβολές την ημέρα, τα καλοκαιρινά σινεμά, τα θέατρα με τις τόσες πολλές και ενδιαφέρουσες παραστάσεις. Αγαπώ επίσης να συναντώ τους φίλους μου και να περπατάμε προς κάθε κατεύθυνση και κάθε επιλογή. Εν τέλει αγαπώ την ελευθερία που προσφέρει!

 

– Τι θα σε έκανε να την εγκαταλείψεις; Τίποτα δεν θα με έκανε να την εγκαταλείψω. Να την αφήσω για κάποιο διάστημα γιατί οι συνθήκες το απαιτούν ναι, φυσικά και θα το έκανα. Ειδικά αν αυτό αφορούσε τη φροντίδα δικών μου ανθρώπων. Αλλά η Αθήνα είναι πια δεύτερος μου τόπος. Εκεί είναι το δικό μου σπίτι.

 

– Τι σου λείπει από τον τόπο σου όταν είσαι μακριά; Οι δικοί μου άνθρωποι. Οι γονείς μου, οι φίλοι μου, ο σκύλος μου. Παρόλο που επικοινωνώ πολύ συχνά με όλους, η κατ’ ιδίαν επαφή έχει τη χάρη της. Όμως η Αθήνα και η Λευκωσία δεν είναι τόσο μακριά, οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί. Έρχομαι συχνά στην Κύπρο και αυτοί στην Αθήνα.

 

– Οι γονείς σου σε έκαναν τον άνθρωπο που είσαι σήμερα; Οι γονείς μου σαφώς και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Ωστόσο αυτό που είμαι σήμερα, όπως όμως και ο κάθε άνθρωπος πιστεύω, έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Το γενικότερο περιβάλλον, τις εμπειρίες, την τριβή με την καθημερινότητα και φυσικά με την ιδιοσυγκρασία του. Σίγουρα έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε μένα η αισθητική των γονιών μου. Οι μουσικές που άκουγαν, μαζί τους και εμείς από παιδιά, αλλά και η μεγάλη τους αγάπη για τις τέχνες γενικότερα. Οι γονείς μου είναι άνθρωποι γενναιόδωροι σε συναισθήματα και όχι μόνο. Η αγάπη και ο θαυμασμός που έχω γι’ αυτούς εξακολουθεί να υπάρχει με την ίδια ένταση.

 

– Τι σου δίδαξε ο καθένας από αυτούς; Μας δίδαξαν με το παράδειγμά τους. Δεν μας δασκάλεψαν ποτέ για τίποτα. Μόνο μας μετέδωσαν την αγάπη τους για το καλαίσθητο. Οι αξίες τους, η αγάπη που έχουν μεταξύ τους, η αγάπη που έχουν για τα παιδιά τους, η καλοσύνη και η δοτικότητά τους. Εγώ και τα αδέλφια μου μεγαλώσαμε σε ένα σπίτι με θαλπωρή και για μας αλλά και για τους φίλους μας. Οι πόρτες ήταν πάντα ανοικτές. Παντού και πάντα μουσική. Συνέχεια ακούγαμε μουσική, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, σε συναυλίες. Αλλά και ποίηση μέσω της μουσικής. Και ακούγαμε συζητήσεις για σπουδαία έργα και μεγάλους καλλιτέχνες. Αυτό από μόνο του ήταν ένα μονοπάτι που φώτισαν για μας. 

 

– Με ποιες μουσικές μεγάλωσες; Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Σπανό, Μάνο Λοΐζο, Δήμο Μούτση. Αλλά και παραδοσιακή μουσική, ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια. 

 

– Ποιος δίσκος σε είχε καθορίσει κατά τα μαθητικά σου χρόνια; Ακούγαμε πολλούς δίσκους για αρκετό καιρό τον καθένα. Αν θα ξεχώριζα κάποιον θα ήταν η «Αθανασία» του Μάνου Χατζιδάκι.

 

– Τι σήμαινε για εσένα η μουσική τότε και τι σήμερα; Η μουσική είναι ο κόσμος μου. Μέσα στη μουσική νιώθω την απόλυτη ελευθερία. Η μουσική έχει τη δύναμη να με λυτρώνει και να με θεραπεύει από κάθε τι άσχημο και αρνητικό μπορεί να υπάρχει. Αυτό ίσχυε και όταν ήμουν παιδί, αυτό ισχύει και τώρα.

 

– Πώς είναι να κάνεις καριέρα στη μουσική στην Ελλάδα της κρίσης; Δύσκολο αλλά εφικτό. Χώρος υπάρχει για όλους, φτάνει να το παλεύεις και να είσαι ξύπνιος. Όσο για μένα, δεν ξέρω αν αυτό που ζω και πράττω θα το αποκαλούσα καριέρα. Εμένα με ενδιαφέρει να τραγουδώ, να ζω με τη μουσική. Να ζω μέσα στη μουσική. Οι συνεργασίες που έχω κάνει και η πορεία μου μέχρι τώρα ήταν ένα σχολείο με εμπειρίες και γνώση.  Ανταλλαγή, μοίρασμα, συναίσθημα. Όσο για την κρίση, νομίζω πως τα σπουδαιότερα δημιουργήματα στους αιώνες έγιναν κάτω από τέτοιες συνθήκες. Η τέχνη γεννιέται μέσα από τη φωτιά. Η Ελλάδα είναι ένας τόπος που πάλλεται. 

 

– Τι χρειάζεται να κάνεις σε αυτή την εποχή ώστε να γίνει η υπέρβαση; Νομίζω πως στην εποχή μας η υπέρβαση είναι να ζεις με αισθητική και αξίες. Να είσαι αληθινός και έντιμος. Επανάσταση είναι να αγαπάς, να φροντίζεις αυτούς που αγαπάς και τους γύρω σου. Με ενδιαφέρει ο κόσμος γύρω μου, έχω έγνοια για όσα συμβαίνουν κι όπου μπορώ με τον τρόπο μου να βοηθήσω, το κάνω. 

 

– Τι πρόσφερε ο Απόστολος Καλδάρας στο ελληνικό τραγούδι; Πάνω από χίλια τραγούδια-διαμάντια που αποτελούν μέρος του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας που δεν σιγοψιθύρησε το «Νύκτωσε χωρίς φεγγάρι» ή το «Συ μου χάραξες πορεία». Αυτά και άλλα θα τα ακούσετε στις δύο συναυλίες. Είναι ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της Ελλάδας αν και δεν τιμήθηκε ποτέ όσο του αξίζει. Μας έχει αφήσει μεγάλη παρακαταθήκη τα τραγούδια του, το ταλέντο του και παράδειγμα τον τίμιο τρόπο με τον οποίο λειτούργησε ως επαγγελματίας μουσικός. Αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των μουσικών και για τη βελτίωση των συνθηκών στα νυκτερινά κέντρα όσο κανείς άλλος. Πρώτα στα δικά του τραγούδια ήταν που γράφτηκε το όνομα της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.

 

– Πώς μεταφέρεις στο σήμερα κάτι που σημάδεψε το χθες; Μα τα μεγάλα τραγούδια δεν έχουν χθες. Δεν έχουν χρόνο, εποχή ή ημερομηνία λήξης. Μιλάνε κατευθείαν στις καρδιές των ανθρώπων σε κάθε εποχή. Ακριβώς αυτό είναι που τα κάνει μεγάλα και διαχρονικά. Η αλήθεια και η ικανότητα τους να συγκινούν.  

* Τα τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα στη συναυλία «Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω» θα ερμηνεύσουν οι Δημήτρης Μπάσης, Κατερίνα Παράσχου και Πάρης Παράσχου. 10/3, 20:30, Λεμεσός, Ριάλτο, 77777745. 11/3, 20:30, Λευκωσία, Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου, 22313010.  

diana.aza@phileleftheros.com