41 χρόνια μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού Do They Know it’s Christmas, ένα ντοκιμαντέρ στο Netfilx μας καλεί να επανεκτιμήσουμε όχι το τραγούδι αλλά εμάς τους ίδιους: πόσα μάθαμε από τότε και πόσο πιο απαιτητικοί οφείλουμε να είμαστε σήμερα απέναντι στις καλές προθέσεις;
Η Band Aid μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο και μπορούσαμε κι εμείς. Γιατί τότε, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, καθοδηγούμενοι από την ορμή της πρώιμης εφηβεία μας, με την αυτοπεποίθηση κάθε -σαφέστατα αντιδραστικού και αφελούς- νέου, που βλέπει τον κόσμο να γυρνάει γύρω μόνο από τον εαυτό του, είχαμε την ανάγκη να το πιστέψουμε. Για εμάς, την Generation X, εξάλλου η κίνηση αυτή είχε τη βαρύτητα της παγκόσμιας ευθύνης.
Τέσσερις δεκαετίες μετά, παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ, που αφηγείται όλα όσα έγιναν εκείνο το βράδυ του Δεκέμβρη, ακολουθούμε την πορεία της δημιουργίας του τραγουδιού Do they Know it’s Christmas, την αγωνία των σταρ για το αποτέλεσμα, την αποφασιστικότητά τους να καταπολεμήσουν την πείνα στην Αφρική, ενημερωνόμαστε πως το τραγούδι έγραψαν οι Λάιονελ Ρίτσι και Μάικλ Τζάκσον, βλέπουμε σκηνές από την ηχογράφηση, αυθεντικά πλάνα, ανέκδοτο αρχειακό υλικό και άγνωστες ιστορίες -από αστείες μέχρι συγκινητικές- που μεταφέρουν στον θεατή το success story μίας μοναδικής στιγμής στην ιστορία των single με παγκόσμια εύσημα και ρεκόρ.
Η έκρηξη αλληλεγγύης της Band Aid, που στόχευε στη συγκέντρωση πόρων για να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο και τη φτώχεια -λαμβάνοντας ομολογουμένως αντιφατικές κριτικές- λειτουργεί σήμερα σαν μια ειλικρινής, συγκινητική και νοσταλγική ανάμνηση.
Η κάμερα στο εν λόγω ντοκιμαντέρ, αποδεικνύει πως πρωτοβουλίες σαν κι αυτήν μέσα από τη μουσική και τη συλλογική δράση, μπορούσαν να κινητοποιήσουν εκατομμύρια ανθρώπους και να προσφέρουν πραγματική βοήθεια σε στιγμές κρίσης. Ταυτόχρονα, χάνει την ευκαιρία ενός απολογισμού, ενός καίριου σχολίου για τις σημερινές ανισότητες, τον πόλεμο, τα βαθιά ριζωμένα προβλήματα όπως η φτώχεια.
Πόσα μάθαμε λοιπόν από τότε και πόσο πιο απαιτητικοί οφείλουμε να είμαστε σήμερα απέναντι στις καλές προθέσεις;
Σε έναν κόσμο που συχνά κρύβεται πίσω από το «δεν αλλάζει τίποτα», η ιδέα του «να σώσουμε τον κόσμο» ακούγεται σήμερα μάταιη, υπερβολική. Οι μεγάλες αλλαγές χρειάζονται θεσμούς, πολιτικές αποφάσεις…
Από την άλλη, καμία συλλογική αλλαγή δεν επιβιώνει χωρίς την ατομική ευθύνη. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε λοιπόν είναι να στηρίξουμε. Να μην εγκαταλείπουμε. Κι ίσως αυτό να είναι το πιο ώριμο μάθημα που αφήνει πίσω της η εποχή του Live Aid: ότι η αλλαγή δεν αρχίζει με το να πιστέψουμε πως είμαστε πολλοί, αλλά με το να κατανοήσουμε ο καθένας ξεχωριστά, τη σημασία του να δηλώνουμε καθημερινά «παρών».
Ελεύθερα, 21.12.2025
