Στις προθήκες του Μουσείου Schwules στο Βερολίνο εκτίθεται από τις 12 Σεπτεμβρίου η ελαιογραφία του Ανδρέα Καραγιάν «Ο Καλλιτέχνης και το Μοντέλο» (1990), από τη σειρά «Καβάφης».

Το έργο, το οποίο δωρίστηκε από τον καλλιτέχνη στη συλλογή του μουσείου, αποτελεί χαρακτηριστική μαρτυρία της εικαστικής του γραφής, όπου η ερωτική επιθυμία και η μνήμη του Καβάφη συνδιαλέγονται με το βίωμα και την ιστορικότητα.

Το Schwules είναι μουσείο και ερευνητικό κέντρο με συλλογές που επικεντρώνονται στην ιστορία και τον πολιτισμό της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας.

Σε προσωπικό της μήνυμα προς τον Κύπριο ζωγράφο, η έφορος του μουσείου Μπίργκιτ Μπόζολντ σημειώνει ότι «είμαστε βαθιά εντυπωσιασμένοι από τον τρόπο με τον οποίο αγωνίστηκες για μια ελεύθερη ομοφυλοφιλική ζωή παρά τα πολλά εμπόδια. Σ’ ευχαριστούμε για όλα όσα έχεις επιτύχει- και για τη γενναιόδωρη δωρεά σου στη συλλογή μας».

Το έργο θα εκτίθεται στο Μουσείο Schwules μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου.

Στο συνοδευτικό κείμενο αναφέρονται μεταξύ άλλων τα παρακάτω:  

 «Η ζωή είναι τέχνη- όχι το αντίθετο.» Με τη φράση αυτή, ο Ανδρέας Καραγιάν (Λευκωσία 1943), ζωγράφος, συγγραφέας και ιατρός, συνοψίζει το αξιακό υπόβαθρο μιας πορείας όπου η τέχνη συνιστά βιωμένη εμπειρία και όχι απλώς αναπαράσταση.

Μετά τις σπουδές του στην ιατρική στην Αθήνα, ο Καραγιάν μετέβη στο Λονδίνο το 1967 για να ειδικευθεί στην ψυχιατρική. Εκεί, στο περιβάλλον του Flower Power και του Gay Liberation Front, αναγνώρισε αφενός την κλίση του προς τη ζωγραφική, αφετέρου τη σεξουαλική του ταυτότητα. Διπλή «έξοδος» που τον οδήγησε το 1970 να εγκαταλείψει την ιατρική και να στραφεί στη μελέτη της τέχνης – αρχικά στο Central School of Art και στη συνέχεια στο Camberwell School of Art. Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία του με τον Helmut, τον πρώτο του ερωτικό σύντροφο, τον οποίο ακολούθησε στη Στουτγάρδη για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών.

Η επιστροφή του στην Κύπρο το 1978 σηματοδότησε μια θαρραλέα τομή: ο Καραγιάν υπερασπίστηκε δημόσια τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων σε μια κοινωνία όπου η ανδρική ομοφυλοφιλία παρέμενε ποινικά κολάσιμη έως το 1998. Οι καλλιτεχνικές του εκθέσεις και οι εκδόσεις του έγιναν αφορμή για διαμάχες, εντάσσοντας την τέχνη του σε έναν διάλογο με τις κοινωνικές αντιστάσεις και προκαταλήψεις.

Η σχέση του με το Βερολίνο– την πόλη που ο ίδιος αποκαλεί «ονειρική»– άρχισε το 1981 με την έκθεση «Σύγχρονη Τέχνη από την Κύπρο» στην τότε Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Μετά την πτώση του Τείχους, εργάστηκε ως πολιτιστικός συντάκτης για τα κυπριακά μέσα, καταγράφοντας τον παλμό της πόλης. Η συνεργασία του με τον γκαλερίστα Friedrich Rothe επέτρεψε την παρουσίαση δύο ατομικών του εκθέσεων στη Galerie am Savignyplatz (1990 και 1995), ενώ το περιοδικό Magnus τον έφερε σε δημιουργικό διάλογο με τον Edward Hopper.

Σήμερα, ο Καραγιάν συγκαταλέγεται στους κορυφαίους εκπροσώπους της κυπριακής τέχνης. Τα έργα του ανήκουν σε διεθνείς συλλογές και έχουν παρουσιαστεί σε διοργανώσεις όπως οι Μπιενάλε της Βενετίας (2001) και του Καΐρου (2006). Παράλληλα, η συγγραφική του δραστηριότητα υπήρξε εξίσου γόνιμη: πολυβραβευμένα μυθιστορήματα και, το 2023, η ολοκλήρωση μιας πολύτομης μυθιστορηματικής αυτοβιογραφίας, η οποία συνιστά το πνευματικό του στίγμα.

Το 2025, η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνώρισε την πολυεπίπεδη συμβολή του με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση και την απονομή του Βραβείου «Στασίνου», τιμώντας τόσο το καλλιτεχνικό του έργο όσο και την κοινωνική του δράση υπέρ των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, καθώς και τη ριζοσπαστική του στάση απέναντι στη ζωή.