Η Ελένη Θεοχάρους με την 7η Σφραγίδα, καταθέτει πως κανείς δεν είναι Ελεύθερος , αν δεν είμαστε όλοι ελεύθεροι, σε μια συλλογή όπου η ποίηση αναβλύζει από την αλληγορία χωρίς να εμπεριέχει ίχνος μυθοπλασίας.
–Είναι απαραίτητο να γνωρίζει ο αναγνώστης βιογραφικές ή και ιστορικές πληροφορίες για να κατανοήσει τη συλλογή σας; Η ποίηση αντανακλά τα βιώματα που σφραγίζουν την ψυχή του δημιουργού. Το τραύμα, την επούλωση, τους ασεβείς πόθους, το αίσθημα επικειμένου θανάτου, την λύτρωση, την αναγέννηση, την άνοιξη, το χαρμόσυνο πέταγμα της χελιδόνας. Η ημερολογιακή καταγραφή γεγονότων, έστω και με την μορφή της πιο όμορφης ή άμορφης ποίησης, αποστερεί από το ποίημα την Οικουμενικότητα. Παύει να είναι ποίηση και γίνεται νουβέλα, μυθιστόρημα, σενάριο ταινίας. Δεν γενικεύω, άλλωστε αρχίζοντας από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια και με σταθερές πατημασιές στο στερέωμα, διαβάζουμε ποιήματα όλων των πανανθρώπινων ποιητών, που συνίστανται σε ποιητικές καταγραφές της Ιστορίας. Είτε σαν μύθο, είτε σαν μέθεξη, είτε σαν παραζάλη. Τραγουδημένες σε ιστορηματική μορφή. Εντούτοις είναι ενδόμυχη αφαιρετική ανάγκη για μένα να μερίζομαι το ποίημα και να το αφήνω στα χέρια του αναγνώστη σαν πλαστελίνη ή σαν παιδική σονάτα στα επιδέξια χέρια μικρού παιδιού. Ειδικά στην «7η σφραγίδα», η ποίηση αναβλύζει από την αλληγορία χωρίς να εμπεριέχει ίχνος μυθοπλασίας. Και βεβαίως για τους μυημένους , που με συντρόφευσαν κατά καιρούς στην κόλαση και στον παράδεισο του ορεινού μαύρου κήπου, είναι πιο εύκολη η αναγνώριση των τοπωνυμίων στα σώματα και τις ψυχές των ανθρώπων. Αλλά όντας η λιγότερο οδυνηρή πτυχή τραυματικών στιγμών αλλά και στιγμών γεμάτων γλυκασιά, πολλών συμπυκνωμένων ζωών, πλήρης εξεγέρσεων, ανυπακοής, θριάμβων, νικών, ήττας, καταστροφής, νομίζω ότι μπορεί να γαληνέψει ή να αγριέψει όσους το διαβάσουν. Συνεπώς, η συγγραφή αφιερούται «τοις εντευξομένοις». Βεβαίως την βιογραφία μου, προσπαθώ να την καταγράψω στο επόμενο βιβλίο, την «Ρόζα» αλλά το μολύβι όλο λοξοδρομεί σε ποιητικούς δρόμους ή σε κλασσικά εικονογραφημένα. Είπα ότι το ποίημα είναι ότι έζησα με τον Λαό του Αρτσάχ στον Αγώνα του για την Ελευθερία αλλά σε πολλά σημεία λογχίζεται από αιχμηρά γεγονότα που έζησα πολεμώντας, -ακόμη και ενόπλοις – με τον Λαό της Παλαιστίνης, του Κουρδιστάν, και τον δικό μας λαό. Έχει όλες τις λέξεις -κλειδιά για την «αποκρυπτογράφηση « του ποιητικού λόγου, αφήνει χαραμάδες για να κρυφοκοιτάξει ο πλανόδιος πραματευτής-αναγνώστης πίσω από τα χαρακώματα. Αλλά αν κάποιος έχει γνώση της σύγχρονης ιστορίας και της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, όπως για παράδειγμα, τα «Γεωγραφικά» του Στράβωνα, σίγουρα, είναι πιο κοντά στα πολυέλικτα και δαιδαλώδη συννεφάκια του στίχου.
–Υπάρχει μία κεντρική ιδέα στην «Έβδομη Σφραγίδα» ή αφήνετε τον αναγνώστη να κάνει τη δική του ‘ανάγνωση’; Ακροβατώ επάνω στην ισοηλεκτρική γραμμή η οποία ξεκίνησε την μέρα που έσμιξαν τα χρωματοσώματα δυο εικοσάχρονων παιδιών και με γέννησαν μέχρι την ημέρα που σκοτώθηκε η θυγατέρα μου στα 24 της χρόνια, όπου η θυγατέρα μου είναι το κράτος και ο λαός του Αρτσάχ. Οι τρεις μορφές, η Μάνα, εγώ και η Κόρη, είμαστε η ίδια οπτασία που στοιχειώνει το ποίημα και ο Έρωτας-Αρχάγγελος, με τα τραχιά γρασαρισμένα δάκτυλα και νύχια, το τρυφερό χάδι μέσα στο ποίημα.
-Ποια είναι η ουσιαστική σας κατάθεση μέσα από αυτή τη σειρά ποιημάτων; Κανείς δεν είναι Ελεύθερος , αν δεν είμαστε όλοι ελεύθεροι! Αυτό. Κι ακόμη, το πάθος για την Ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την ζωή, η μέθη της Νίκης, της Απελευθέρωσης, το Έπος, ο Έρωτας που τον κόβει στα δυο ο Θάνατος, ο Θάνατος που τον ανασταίνει ο Έρωτας.
–Τι δηλώνετε με την επιλογή του τίτλου στο βιβλίο σας; Οι αναλυτές έγραψαν ότι παίζω με την «Έβδομη Σφραγίδα» του Μπέργκμαν και με την « Αποκάλυψη» του Ιωάννη. Μπορεί να είναι και οι επτά σφραγίδες της ζωής μου που πήγε στράφι γιατί επέζησα όλων των Επαναστάσεων της νιότης κι αυτό με γεμίζει καχυποψία. Πήρα όμως το μερτικό μου από τη ζωή. Και με το παραπάνω.
–Σας απογοητεύει το γεγονός πως ο κόσμος δεν διαβάζει ποίηση στις μέρες μας; Η ποίηση είναι η πιο φτωχή τέχνη. Σημασία έχει να ζεις την ποίηση μέσα σε ποιήματα που δεν έχεις διαβάσει. Ο «κόσμος», τουλάχιστον ακούει μελοποιημένη ποίηση, αν και τρομάζω όταν άνθρωποι χωρίς τάλαντο καταστρέφουν την μουσική που εκπέμπει το αληθινό ποίημα, την μουσική με την οποία ανασαίνει ο αληθινός ποιητής. Με απογοητεύει όμως το ότι χάθηκε η ποίηση των αναλφάβητων.
–Συνεχίζετε να γράφετε ποίηση; Είναι μια εσωτερική ανάγκη, έτσι δεν είναι; Η αυτοεξορία από την τρέχουσα χυδαιότητα και η μοναξιά που αυτό συνεπάγεται, είναι θηρία ανήμερα. Τιθασεύονται μόνο με την γραφή, με το σμίλευμα λέξεων, με τους έρωτες που ζω επί χάρτου.
Έτος Έκδοσης 2024
Τιμή: €12,00
