Η Παγκύπρια Χορωδία Καλλιτεχνών, η αριθμητικά μεγαλύτερη στην Κύπρο, ετοιμάζεται για μια νέα σειρά συναυλιών. Πριν από περίπου έναν χρόνο η δημιουργία του μεγαλύτερου φωνητικού συνόλου στα χρονικά της Κύπρου φάνταζε απλώς μια φιλόδοξη ιδέα. Όταν όμως αποκαλύφθηκε, τον περασμένο Νοέμβριο, στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου, το κοινό απόλαυσε ένα εξαιρετικά πλούσιο και ποιοτικό αποτέλεσμα, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το χρονικό πλαίσιο στο οποίο ετοιμάστηκε και τον πολυπληθή αριθμό των συντελεστών που ξεπέρασαν τους 200.
 
Όταν ο εμπνευστής, μαέστρος και καλλιτεχνικός της διευθυντής, Νικόλας Θεράποντος, συνέλαβε την ιδέα δεν μπορούσε να δει πέρα από την εικόνα μιας μεγάλης χορωδίας με καταρτισμένους καλλιτέχνες. Όμως όπως επισημαίνει, έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς κατά τη φάση του οραματισμού να προβλέψεις, να σχεδιάσεις, να φτιάξεις πλάνα. «Η ιδέα ξεκίνησε με ιδανικό στόχο τα 100 άτομα. Κι όταν στοχεύεις στα 100, να περιμένεις 70. Και ξαφνικά βρίσκομαι στις 15 Ιουλίου (σ.σ. του 2018), έξω από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, για την πρώτη συνάντηση του συνόλου και βλέπω μια ατέλειωτη ουρά ανθρώπων, να ξεκινάει από έξω μέχρι την είσοδο του αμφιθεάτρου. Δεν σου κάνω πλάκα, δεν πέρασε καν από το μυαλό μου ότι περιμένουν εμένα» λέει ο ίδιος. Και η πιο ανατριχιαστική στιγμή ήταν όταν μπήκε μέσα στο αμφιθέατρο και αντίκρισε 200 ανθρώπους. «Τι να τους πεις; Τι να υποσχεθείς; Σαφώς και τα είχα χάσει. Δεν έχω συνηθίσει ακόμα. Σιγά- σιγά προσπαθώ να το διαχειριστώ. Το πιστεύεις; Ίσως η μεγαλύτερη χορωδία στην Ευρώπη. Εγώ πάντως δυσκολεύομαι».
Στο σύνολο γίνεται σκληρή δουλειά, υπάρχει ένας αποτελεσματικός καταμερισμός εργασίας, δουλεύεται πολύ το επικοινωνιακό κομμάτι κι έχουν τεθεί ξεκάθαροι στόχοι. «Πρωτίστως, δίνουμε έμφαση στη διαμόρφωση μιας κοινής αντίληψης, κουλτούρας, φιλοσοφίας μέσα στο σύνολο. Προσπαθούμε καθημερινά να μεταδώσουμε στους χορωδούς και στους μαέστρους τη φιλοσοφία του νικητή, του πρωτοπόρου. Ακολούθως, επιδιώκουμε να γίνουν επιλεγμένα και σταθερά βήματα μέσα από συνεργασίες και παραγωγές που θα μας καθιερώσουν ως κύριο εκπρόσωπο πολιτισμού έξω από τα σύνορα του νησιού» αναφέρει ο Ν. Θεράποντος. «Η τακτική που ακολουθούμε εστιάζει όχι μόνο στο σχεδιασμό του επόμενου βήματος, αλλά κι ενός μακροπρόθεσμου προγραμματισμού των δράσεων του συνόλου. Συνοπτικά, επιδιώκουμε σταθερότητα, υπόσταση και τη δημιουργία μιας σύγχρονης προσέγγισης σε όλους τους τομείς της χορωδιακής μουσικής. Μεγάλος υποστηρικτής σε όλο αυτό το όραμα είναι το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και τους ευχαριστούμε πολύ».
 
Οι συντελεστές εστιάζουν τόσο στη μουσική ποιότητα όσο και στην κοινωνική διάσταση του εγχειρήματος. «Είναι ακριβώς αυτός ο διττός μας στόχος. Μέσα από τη μουσική ποιότητα, την ιδιαιτερότητα και την πρωτοφανή φύση του εγχειρήματος, επιδιώκουμε να αναπτυχθούν παράλληλα κοινωνικές ευαισθησίες, κουλτούρες, αντιλήψεις και πρότυπα. Ο κόσμος, η κοινωνία έχει ανάγκη από πρότυπα. Από καθαρά, αληθινά, ανθρώπινα, ρεαλιστικά πρότυπα. Θέλουμε το εγχείρημα αυτό να αποτελέσει το ξεκίνημα ενός κύματος ειλικρινούς πολιτισμού. Η χορωδία είναι μικρογραφία της κοινωνίας, η κοινωνία είναι μικρογραφία του κόσμου και ο κόσμος είναι μουσική».
Για τον ίδιο, ακόμη πιο σημαντική είδηση από τη σύσταση της Παγκύπριας Χορωδίας είναι η σύσταση του Παγκύπριου Συνδέσμου Χορωδιών, του οποίου προεδρεύει. Όπως επισημαίνει «το διεθνές μουσικό περιβάλλον συντίθεται από εκατοντάδες χιλιάδες γεύσεις και χρώματα που οικοδομούν μια μοναδική ποικιλομορφία κουλτούρων και πολιτισμών. Ευελπιστώ, ότι η Παγκύπρια Χορωδία Καλλιτεχνών θα εμπλουτίσει το διεθνές περιβάλλον μ’ ένα ακόμα χρώμα, με μία ακόμα γεύση, με τη δική της μοναδική κουλτούρα». Ο Ν. Θεράποντος εκτιμά ότι η Κύπρος δεν υστερεί ούτε από όραμα, ούτε από σπουδαία μυαλά. Ωστόσο, χρειάζονται υποδομές και να τεθεί ως προτεραιότητα της παιδείας ο πολιτισμός. «Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι απουσιάζει το τετράπτυχο: όραμα- σχεδιασμός- οργάνωση- δράση. Αυτό πρέπει να το δουν σίγουρα οι ιθύνοντες. Φοβάμαι ότι γενικά, όχι μόνο στη μουσική, το εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει κάποια στιγμή να ξηλωθεί και να αναδομηθεί με νέες βάσεις, νέους στόχους και νέα μυαλά».
 
Σημειώνει επίσης ότι γενικότερα, η μουσική αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο φάσμα κοινωνικών στρωμάτων. «Σίγουρα υπάρχει ανάγκη επιμόρφωσης, εκπαίδευσης και ενημέρωσης για κοινωνικά θέματα που αντανακλούνται εμφανώς μέσα και από τη μουσική συμπεριφορά του κοινού. Κάποιες φορές όμως είναι καλύτερα να κλείνεις τα μάτια και να ακούς απλά τη μουσική».  
 
* 27/6 Σκαλί Αγλαντζιάς, 14/7 Αρχαίο Θέατρου Κουρίου, 6/9 Παττίχειο Αμφιθέατρο Λάρνακας. Τα καθαρά έσοδα θα διατεθούν για τον Αντικαρκινικό Σύνδεσμο Κύπρου.