Μπορεί σε μια τόσο νοσηρή ιστορία, όσο η νέα υπόθεση βιασμών (στην Ελλάδα) από τον ίδιο τους τον πατέρα και τους φίλους του, μέσα στο σπίτι τους, ενώπιον της μητέρας, να βρεθεί κάτι καλό; Αρχικά και ο τίτλος μόνο της υπόθεσης, λειτουργεί -για πολλούς από εμάς, κουρασμένους από την τόση σκοτεινιά- αποτρεπτικά ακόμα και να διαβάσουμε ή να ακούσουμε τα γεγονότα. Ένας υπότιτλος όμως, για κάποιον δάσκαλο που νοιάστηκε για τον 7χρονο μαθητή του και κατάφερε να τον κάνει να μιλήσει, προτρέπει να διαβάσεις την κατά τα άλλα φρικτή υπόθεση. Αβάστακτη ακόμα και να την ακούς, όχι να τη ζεις.
Ένας δάσκαλος πρόσεξε πως ο 7χρονος μαθητής ήταν πάντα αμίλητος κι είχε περίεργη συμπεριφορά. Και προσφέρθηκε να του κάνει ιδιαίτερα μαθήματα για να μπορέσει να πλησιάσει το παιδί μπας και καταφέρει να αντιληφθεί τι συμβαίνει. Σιγά-σιγά απέκτησε την εμπιστοσύνη του και το παιδί μίλησε για όσα ζούσε μέσα στο σπίτι, σαν διήγηση, εκλαμβάνοντας όλα όσα συνέβησαν σαν κανονικά. Ο δάσκαλος προέβη σε καταγγελία, παρενέβησαν οι υπηρεσίες Κοινωνικής Υπηρεσίας, αλλά ώς εκεί. Η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στο Δικαστήριο. Η αδελφή του, 22 χρονών πλέον, ενθαρρυμένη ίσως από άλλες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων που έχουν δημοσιοποιηθεί, προσέφυγε ξανά σε καταγγελία κατά των γονιών της και 10 άλλων ατόμων.
Ένας δάσκαλος, λοιπόν. Μια αχτίδα φωτός στο σκοτάδι. Φυσικά, δεν είναι αρκετή μια αχτίδα για να αντικαταστήσει το σκοτάδι. Είναι όμως κάτι. Ακόμα κι αν τα παιδιά δεν καταφέρουν να ξεπεράσουν ποτέ τα τραύματα που προκλήθηκαν στην ψυχή τους, μπορούν να κοιτάζουν προς αυτό το μικρό φωτάκι. Κυρίως, μπορούμε να κοιτάμε οι υπόλοιποι και να παραδειγματιζόμαστε από ανθρώπους που έχουν ανοικτές τις κεραίες. Από ανθρώπους που δεν διστάζουν να βουτήξουν στη βρομιά για να προσφέρουν βοήθεια.
Από όλη αυτή την ιστορία που δεν αντέχεται να την ακούς, κρατάμε αυτή τη μικρή λεπτομέρεια. Τον άνθρωπο που άπλωσε το χέρι στο παιδί. Δεν το έσωσε, αλλά προσπάθησε. Του δημιούργησε μια ελπίδα για τον κόσμο. Το δίδαξε, με τη στάση του, πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κακοί. Δεν είναι αρκετό. Εξάλλου και μετά από την καταγγελία του δασκάλου, κανείς δεν νοιάστηκε ουσιαστικά, κανείς δεν τιμωρήθηκε. Ο πατέρας παρέμεινε ατιμώρητος έχοντας άλλο ένα παιδί μαζί του στο σπίτι.
Κυρίως μας δίδαξε εμάς. Ενδεχομένως να είναι πολύ ρομαντικό να πιάνεται κάποιος από αυτό σε μια τόσο φρικτή ιστορία. Η ανθρωπότητα, όμως, έχει ανάγκη αυτές τις ανάσες, αυτές τις μικρές ελπίδες.
