Ο Κώστας Χαμπιαούρης, ο οποίος ως υπουργός Παιδείας δεν έδρεψε δάφνες, εξ ου και η θητεία του δεν διάρκεσε παρά μόνο ενάμιση χρόνο, έχοντας καταφέρει να προκαλέσει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση διαμαρτυρίας εκπαιδευτικών, έμοιαζε να είχε αφιερωθεί με πάθος –ή τουλάχιστον έτσι υποστήριζε– στην αναζωογόνηση των ορεινών περιοχών.
Ως Επίτροπος Ανάπτυξης Ορεινών Κοινοτήτων διαβεβαίωνε πως «θα καταβάλει το άπαν των δυνάμεών του για να ανταποκριθεί με επιτυχία και επάρκεια στα καθήκοντα του». Όραμα του, όπως εξηγούσε, ήταν «η αναγέννηση των ορεινών κοινοτήτων μέσα από τη συγκρότησή τους σε μία ενιαία αναπτυξιακή οντότητα και την ανάδειξή τους σε ελκυστικό τόπο διαβίωσης, με διακριτή τοπική οικονομία υψηλής αξίας, βασισμένη στην κληρονομιά τους και σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον». Ωστόσο, πριν ολοκληρώσει το όραμα του –πριν ακόμα το βάλει στις ράγες για να υλοποιηθεί– άλλαξε όραμα και βρέθηκε στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας. Και εκεί που ήταν δερβέναγας, βρέθηκε απλό μέλος μιας Επιτροπής.
Πέρα από το πόσα οράματα μπορεί να υπηρετεί κάποιος με το ίδιο πάθος και τις ίδιες ικανότητες, ως αναντικατάστατος, δεν μπορεί να μην διερωτηθούμε και γιατί τόσος συνωστισμός υποψηφίων για συμμετοχή στην ΕΕΥ; Γιατί ένας Επίτροπος να θέλει να γίνει μέλος Επιτροπής; Γιατί τόση έγνοια από μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας, τρες μήνες πριν αποχωρήσει, να διορίσει τον Χαμπιαούρη στην ΕΕΥ;
Αρμοδιότητες της Επιτροπής, όπως εξηγείται στην ιστοσελίδα της, είναι «ο διορισμός, τοποθέτηση μετά από αυτόν, επικύρωση διορισμού, κατάταξη, μονιμοποίηση, προαγωγή, μετάθεση, απόσπαση, παραχώρηση υπηρεσιών και αφυπηρέτηση εκπαιδευτικών λειτουργών και η επ’ αυτών άσκηση πειθαρχικού ελέγχου, περιλαμβανομένης της απόλυσης ή της απαλλαγής από τα καθήκοντά τους».
Με άλλα λόγια πρόκειται για μια εξουσία που διαχειρίζεται την εργοδότηση περίπου 15.000 ανθρώπων. Κι επειδή στην Κύπρο ζούμε, είναι αντιληπτό τι σημαίνει αυτό. Η τύχη αυτών των ανθρώπων βρίσκεται στα χέρια μιας μικρής ομάδας που αποτελείται από εκπροσώπους κομμάτων (ή και ενός κόμματος μόνο). Ποιος θα πάει στον Πύργο Τηλλυρίας να εργαστεί, ποιος στο Παλαιχώρι, ποιος στο Παγκύπριο και πάει λέγοντας.
Ποιος θα αποσπαστεί που, ποιος θα τύχει προαγωγής και λοιπά. Όλες αυτές οι κινήσεις γίνονται με αξιοκρατικά κριτήρια; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θέλησε λίγο πριν φύγει να διασφαλίσει την αξιοκρατία με τη μετακίνηση του Χαμπιαούρη από τις ορεινές περιοχές στην ΕΕΥ; Μάλλον εδώ γελάει και ο πιο ανίδεος περί τι εστί ΕΕΥ πολίτης. Ο κύριος Χαμπιαούρης ο οποίος εμφανίστηκε ξαφνικά στη δημόσια ζωή και έχει αποδειχθεί, σε τέσσερα χρόνια, ένας άνθρωπος για όλες τις δουλειές.
